C. SILIUS ITALICUS, 25-101 A. D.
398. JUNO RAISES A CLOUD OF DUST TO CONFOUND THE ROMANS AT CANNE.
At Gradivus atrox remeantis in aethera divae Abscessu revocat mentes, fusosque per aequor Ipse manu magna, nebulam circumdatus, acri Restituit pugnae. Convertunt signa, novamque Instaurant Itali, versa formidine, caedem. Cum ventis positus custos, cui flamina carcer Imperio compressa tenet, caelumque ruentes Eurique, et Boreae parent, Corique, Notique, Iunonis precibus, promissa haud parva ferentis, Regnantem Aetolis Vulturnum in praelia campis Effrenat. Placet hic irae exitiabilis ultor. Qui, se postquam Aetnae mersit candente barathro, Concepitque ignes, et flammea protulit ora, Evolat horrendo stridore, ac Daunia regna Perflat, agens caecam glomerato pulvere nubem. Eripuere oculos aurae, vocemque, manusque: Vortice arenoso candentes, flebile dictu, Torquet in ora globos Italum, et bellare maniplis Iussa laetantur rabie. Tum mole ruinae Sternuntur tellure et miles et arma tubaeque ; Atque omnis retro flatu occursante refertur Lancea, et in tergum Rutulis cadit irritus ictus. Atque idem flatus Poenorum tela secundant, Et velut amento contorta hastilia turbo Adiuvat, ac Tyrias impellit stridulus hastas. Tum, denso fauces praeclusus pulvere, miles Ignavam mortem compresso maeret hiatu.
399. JUNO OPENS HANNIBAL'S EYES THAT HE MAY SEE THE GODS RANGED AGAINST HIM.
Quo ruis, o vecors? maioraque bella capessis, Mortali quam ferre datum? Iuno inquit, et atram Dimovit nubem, veroque apparuit ore.
Non tibi cum Phrygio res Laurentive colono, En, age, (namque oculis amota nube parumper, Cernere cuncta dabo) surgit qua celsus ad auras, Aspice, montis apex, vocitata palatia regi Parrhasio plena tenet et resonante pharetra, Intenditque arcum, et pugnas meditatur Apollo. At, qua vicinis tollit se collibus altae Molis Aventinus, viden', ut Latonia virgo Accensas quatiat Phlegethontis gurgite taedas. Exsertos avide pugnae nudata lacertos? Parte alia, cerne, ut saevis Gradivus in armis Implerit dictum proprio de nomine campum. Hinc Ianus movet arma manu, movet inde Quirinus, Quisque suo de colle deus. Sed enim aspice, quantus Aegida commoveat nimbos flammasque vomentem Iuppiter, et quantis pascat ferus ignibus iras. Huc vultus flecte, atque aude spectare Tonantem, Quas hiemes, quantos concussu vertice cernis Sub nutu tonitrus. Oculis qui fulgurat ignis! Cede deis tandem, et Titania desine bella.
400. SCIPIO ON THE BATTLE-FIELD.
Magna adeo Ausonius maiori mołe premebat. Ut Phoebe stellas, ut fratris lumina Phoeben Exsuperant, montesque Atlas, et flumina Nilus, Ut pater Oceanus Neptunia caerula vincit. Vallantem castra (obscuro nam vesper Olympo Fundere non aequam trepidanti coeperat umbram) Aggreditur Latius rector, subitoque tumultu
Caeduntur passim coepti munimina valli Imperfecta. Super centexere herbida lapsos Pondera, et in tumuli concessit caèspes honorem. Vix uni mens digna viro, novisse minores Quam deceat, pretiumque operis sit tradere famae. Cantaber ingenio membrorum et mole timeri Vel nudus telis poterat Larus. Hic fera gentis More securigera miscebat proelia dextra. Et, quanquam fundi se circum pulsa videret Agmina, deleta gentilis pube catervae,
Caesorum implebat solus loca: seu foret hostis Comminus, expleri gaudebat vulnera frontis Adversae: seu laeva acies in bella vocaret, Obliquo telum reflexum Marte rotabat. At, cum pone ferox aversi in terga veniret Victor, nil trepidans retro iactare bipennem Callebat, nulla belli non parte timendus.
P. PAPINIUS STATIUS, 45-96 A. D.
401. STATIUS RECEIVES AN INVITATION TO DINE WITH DOMITIAN.
Regia Sidoniae convivia laudat Elisae,
Qui magnum Aeneam Laurentibus intulit arvis: Alcinoique dapes mansuro carmine monstrat Aequore qui lento reducem consumpsit Ulixen: Ast ego, cui sacrae Caesar nova gaudia cenae Nunc primum, dominaque dedit consurgere mensa, Qua celebrem mea vota lyra, quas solvere grates Sufficiam? non, si pariter mihi vertice laeto Nectat adoratas et Smyrna et Mantua lauros, Digna loquar. Mediis videor discumbere in astris Cum Iove et Iliaca porrectum sumere dextra Immortale merum: steriles transmisimus annos;
Haec aevi mihi prima dies, haec limina vitae. Tene ego, regnator terrarum orbisque subacti Magne parens, te, spes hominum, te, cura deorum Cerno iacens? datur haec iuxta, data ora tueri Vina inter mensasque, et non assurgere fas est? Tectum augustum, ingens, non centum insigne columnis, Sed quantae superos caelumque, Atlante remisso, Sustentare queant. Stupet hoc vicina Tonantis Regia, teque pari laetantur sede locatum Numina, ne magnum properes escendere caelum; Tanta patet moles, effusaeque impetus aulae Liberior campi, multumque amplexus aperti Aetheros, et tantum domino minor: ille penates Implet et ingenti Genio iuvat. Aemulus illic Mons Libys Iliacusque nitent et multa Syene, Et Chios et glauca certantia Doride saxa, Lunaque portandis tantum suffecta columnis. Longa super species: fessis vix culmina prendas Visibus auratique putes laquearia caeli.
412 Silv., H, iv, 1-13.31
Est sane iocus iste, quod libellum Misisti, Gryphe, pro libello. Urbanum tamen hoc potest videri, Si post hoc aliquid mihi remittas: Nam si ludere, Gryphe, perseveras, Non ludis: licet, ecce, computemus: Noster purpureus novusque charta, Et binis decoratus umbilicis, Praeter me, mihi constitit decussis. Tu rosum tineis situque putrem, Quales aut Libycis madent olivis, Aut tus Niliacum piperve servant, Aut Byzantiacos olent lacertos; Nec saltem tua dicta continentem, Quae trino iuvenis foro tonabas, Aut centum prope iudices, priusquam
Te Germanicus arbitrum sequenti Annonae dedit, omniumque late Praefecit stationibus viarum : Sed Bruti senis oscitationes De capsa miseri libellionis, Emptum plus minus esse Caiano Donas. Usque adeone defuerunt Scissis pilea suta de lacernis? Vel mantilia luridaeve mappae ? Chartae, Thebaicaeve, Caricaeve? Nusquam turbine conditus ruenti Prunorum globus atque coctanorum? Non ellychnia sicca, non replictae, Bulborum tunicae nec ova tantum? Non leves alicae nec asperum far? Nusquam Cinyphiis vagata campis Curvarum domus uda cochlearum? Non lardum breve debilisve perna? Non Lucanica, non graves Falisci, Non sal, oxygarumve, caseusve, Aut panes viridantis aphronitri, Vel passum psythiis suis recoctum, Dulci defruta vel lutosa caeno? Quantum vel dare cereos olentes, Cultellum, tenuesve codicillos? Ollares, rogo, non licebat uvas, Cumano patinas in orbe tortas, Aut unam dare synthesin (quid horres ?) Alborum calicum, atque cacaborum? Irascor tibi, Gryphe; sed valebis : Tantum ne mihi, quo soles lepore,
Et nunc hendecasyllabos remittas.
403. A STORM IN THE Night.
Iamque per emeriti surgens confinia Phoebi Titanis late mundo subrectă silenti
Rorifera gelidum tenuaverat aëra biga:
« PreviousContinue » |