Quós dum ferias, tíbi plus noceas: éo enim ingenio hi súnt flagritribae: Qui haec habent consilia: Ubi data occásio est, rápe, clepe, tene, hárpaga, es, Bíbe, fuge! Hoc eórum opust: út lupos mávelis At fáciem quom adspiciás eorum, haud máli videntur; ópera fallunt. Núnc adeo hanc edíctionem nísi animum advortétis omnes, Atque héri ante dixeram ómnibus dederámque eas províncias; Verum íta vos perditi éstis, neglegéntes, ingenio ímprobo: Nempe íta animati estís vos: vincite hóc duritia ergo átque me. Hoc víde, sis: alias rés agunt. Hoc ágite, hoc animum advórtite, Huc adhibete auris, quae égo loquar, plagígera genera hóminum! Nunquam édepol vostrum dúrius tergum érit, quam terginum hóc meum. Quin núnc? doletne? Hem, síc datur, si quís herum servos spérnit! Adsístite omnes cóntra me et, quae lóquor, advortite ánimum. Tu, qui úrnam habes, aquam íngere: face plénum aënum sit cito. Te, cúm securi, caúdicali praéficio provínciae. Lo. At haéc retunsa est. Ba. Sine siet. Itidém vos estis plágis omnes: Num quí minus ea grátia tamen ómnium opera útor? Tibi hoc praecipio, ut níteat aedis: hábes, quod facias: própera, abi intro. Tu ésto lectistérniator. Tu árgentum eluito; ídem exstruito. Haéc, quom ego a foró revortor, fácite ut offendám parata: Vórsa, sparsa, térsa, strata, laútaque omnia útsient. Nám mi hodie natális dies est: décet eum omnes vos cóncelebrare. Plaut., Pseud., I. ii. 1-33. 16. Nothing like Good Luck. Di ímmortales, cónservavit me íllic homo adventú suo! Iam ínstituta, ornáta, cuncta in órdine animo, ut vólueram, Céntum doctum hominúm consilia sóla haec devincít dea Fortuna. Atque hoc vérum est: proinde ut quísque fortuna útitur, Ita praecellet, átque exinde sápere eum omnes dícimus. Béne ubi quod consílium discimus áccidisse, hominém catum Pétimus nobis, quási, quid in rem sít, possimus nóscere. Plaut., Pseud., II. iii. 1-7, 10-20. 17. Shipwrecked Men jest over their Misfortune. La. Eheú, Palaestra atque Ampelisca, ubi éstis nunc ? Dum tuís ausculto mágnidicis mendáciis. Ch. Bonam ést quod habeas grátiam meritó mihi, La. Quin tu hínc is a me in máxumam malám crucem? Qui semper servas glóriam aritúdinis! Ch. Equidém me ad velitátionem exérceo: Nam omnía corusca praé tremore fábulor. Cum véstimentis, pósteaquam abs te abii, álgeo. Ch. Ut fortunati súnt fabri ferrárii, Qui apúd carbones ádsident! sempér calent. Uti, quom éxivissem éx aqua, arerém tamen! Ch. Quid, si áliquo ad ludos mé pro manducó locem? Quod plénum argenti fúit, in saccipério. La. Eheú, redactus sum úsque ad unam hanc túniculam, Ch. Quid, stúlte, ploras? tíbi quidem edepol cópia est, Plaut., Rud., II. vi. 28–72. 18. A Fisherman's Reasons for keeping a Bag of Money found in the Sea. Tr. Quid ais, ímpudens? Aúsus etiam cómparare vídulum cum píscibus? Eadem tandem rés videtur? Gr. In manu non ést mea? Ubi demisi rétem atque hamum, quídquid haesit, éxtraho. Méum quod rete atque hámi nancti súnt, meum potíssumum est. Tr. Imo hercle haud est, síquidem quod vas éxcepisti. Gr. Philosophe ! Tr. Séd tune unquam píscatorem vídisti, venéfice, Vídulum piscém cepisse aut prótulisse ullum ín forum? Et vietorem et píscatorem te ésse, impure, póstulas. Vél, quod in marí non natum est néque habet squamas, né feras. Gr. Quid tu? nunquam audísti esse antehac vidulum piscém? Tr. Scelus, Núllus est. scio; Gr. Imo ést profecto: ego, quí sum piscatór, Véro raro cápitur: nullus mínus saepe ad terrám venit. Quó colore est? Gr. Hóc colore cápiuntur pauxílluli. Plaut., Rud., IV. iii. 53-73. 19. A Negotiation between two old Gentlemen concerning the Marriage of their Children. Si. Per té deos oro, et nostram amicitiám, Chreme, Ch. Quid est ? Si. Profécto sic est. Ch. Síc hercle, ut dicám tibi: Si. Hem, id te óro, ut ante eámus. Dum tempús datur, Prius quam hárum scelere et lácrumae confictaé dolis Redúcunt animum aegrótum ad misericórdiam, Dein fácile ex illis sése emersurúm malis. Ch. Tibi ita hóc videtur: át ego non posse árbitror Si. Nempe íncommoditas dénique huc omnís redit : Tibi génerum firmum, et fíliae inveniés virum. Ch. Quid istíc? Si ita istuc ánimum induxti esse útile, Si. Meritó te semper máxumi fecí, Chreme. Ter., Andr., III. vii. 6-42. 20. Nausistrata discovers that her Husband has married another Wife. Nau. Qui nóminat me? Ch. Hem. Nau. Quíd istuc turbaest óbsecro, Mi vír Ph. Ehem, quid nunc óbstipuisti? Nau. Quís hic homost? Non míhi respondes? Ph. Hícine ut tibi respóndeat? Ch. Nihil ést. Nau. Quid ergo est quód istic narrat? Ph. Ausculta. Ch. Pergin crédere? Nau. Quid ergo óbsecro Quid at? Nau. Mi vir, nón mihi dicis? Ch. At Nau. Ch. Non opus est dicto Ph. Tíbi quidem: at scito huíc opust. In Lémno. Ch. Hem, quid agis? De. Nón taces? Ph. Ph. Uxórem duxit. Nau. Mí homo, di meliús duint. Qui mi, úbi ad uxores véntumst, tum fiúnt senes? Séd ea quin sit ígnoscenda. Ph. Vérba fiunt mórtuo. |