Sub regna furvi luctuosa Tartari,
Sedesque subterraneas.”
Hanc ut vocantem lætus audivi, cito Fadum reliqui carcerem, Volatilesque faustus inter milites
Ad astra sublimis feror:
Vates ut olim raptus ad cœlum senex Auriga currus ignei.
Non me Boötis terruere lucidi Sarraca tarda frigore, aut Formidolosi Scorpionis brachia, Non ensis Orion tuus. Prætervolavi fulgidi solis globum, Longéque sub pedibus deam. Vidi triformem, dum coërcebat suos Frænis dracones aureis. Erraticorum, siderum per ordines,
Per lacteas vehor plagas,
Velocitatem sæpe miratus novam,
Donec nitentes ad fores
Ventum est Olympi, et regiam crystallynam, et Stratum smaragdis atrium.
Sed hic tacebo, nam quis effare queat
Oriundus humano patre
Amanitates illius loci? mihi
Sat est in eternum frui.
Naturam non pati senium.
HEU quám perpetuis erroribus acta fatiscit
Avia mens hominum, tenebrisque immersa profundis Oedipodioniam volvit sub pectore noctem! Quæ vesana suis metiri facta deorum Audet, et incisas leges adamante perenni Assimilare suis, nulloque solubile sæclo Consilium fati perituris alligat horis.
Ergóne marcescet sulcantibus obsita rugis Naturæ facies, et rerum publica mater Omniparum contracta uterum sterilescet ab ævo? Et se fassa senem malè certis passibus ibit Sidereum tremebunda caput? num tetra vetustas Annorumque æterna fames, squalorque situsque Sidera vexabunt? an et insatiabile Tempus Esuriet Cœlum, rapietque in viscera patrem ? Heu, potuitne suas imprudens Jupiter arces Hoc contra munîsse nefas, et Temporis isto Exemisse malo, gyrosque dedisse perennes ? Ergo erit ut quandoque sono dilapsa tremendo Convexi tabulata ruant, atque obvius ictu Stridet uterque polus, superâque ut Olympius aulà Decidat, horribilisque retectâ Gorgone Pallas; Deturbato sacro cecidit de limine cœli ? Tu quoque Phoebe tui casus imitabere nati Præcipiti curru, subitâque ferere ruinâ Pronus, et extinctâ fumabit lampade Nereus, Et dabit attonito feralia sibila ponto.
Tunc etiam aerei divulsus sedibus Hæmi Dissultabit apex, imoque allisa barathro Terrebunt Stygium dejecta Ceraunia Ditem, In superos quibus usus erat, fraternaque bella. At Pater omnipotens fundatis fortius astris Consuluit rerum summæ, certoque peregit Pandere fatorum lances, atque ordine summo Singula perpetuum jussit cervare tenorem. Volvitur hinc lapsu mundi rota prima diurno; Raptat et ambitos sociâ vertigine cœlos. Tardior haud solito Saturnus, et acer ut olim Fulmineum rutilat cristatâ casside Mavors. Floridus æternùm Phœbus juvenile coruscat, Nec fovet effetas loca per declivia terras Devexo temone Deus; sed semper amicâ Luce potens eadem currit per signa rotarum, Surgit odoratis pariter formosis ab Indis Ethereum pecus albenti qui cogit Olympo Mane vocans, et serus agens in pascua cœli. Temporis et gemino dispertit regna colore. Fulget, obitque vices alterno Delia cornu, Cæruleumque ignem paribus complectitur ulnis. Nec variant elementa fidem, solitoque fragore Lurida perculsas jaculantur fulmina rupes. Nec per inane furit leviori murmure Corus, Stringit et armiferos æquali horrore Gelonos Trux Aquilo, spiratque hyemem, nimbosque volutat . Utque solet, Siculi diverberat ima Pelori
Rex maris, et raucâ circumstrepit æquora conchâ Oceani Tubicen, nec vastâ mole minorem
Ægeona ferunt dorso Balearica cete.
Sed neque Terra tibi sæcli vigor ille vetusti Priscus abest, servatque suum Narcissus odorem, Et puer ille suum tenet et puer ille decorem Phoebe tuusque et Cypri tuus, nec ditior olim Terra datum sceleri celavit montibus aurum Conscia, vel subaquis gemmas. Sic denique in ævum Ibit cunctarum series justissima rerum, Donec flamma orbem populabitur ultima, latè Circumplexa polos, et vasti culmina cœli ; Ingentique rogo flagrabbit machina mundi.
De Idea Platonica quemadmodum Aristoteles intel
sacrorum præsides nemorum deæ,, Tuque O noveni perbeata numinis
Memoria mater, quæqui in immenso procul Antro recumbis otiosa Eternitas, Monumenta servans, et ratas leges Jovis, Calique fastos atque ephemeridas Deum, Quis ille primus cujus ex imagine Natura solers finxit humanum genus, Eternus, incorruptus, æquævus polo, Unusque et universus, exemplar Dei? Haud ille Palladis gemellus innubæ Interna proles insidet menti Jovis : Sed quamlibet natura sit communior, Tamen seorsùs extat ad morem unius,
Et, mira, certo stringitur spatio loci; Seu sempiternus ille siderum comes Cali pererrat ordines decemplicis, Citimúmve terris incolit lunæ globum : Sive inter animas corpus adituras sedens Obliviosas torpet ad Lethes aquas: Sive in remotâ forte terrarum plagâ Incedit ingens hominis archetypus gigas, Et diis tremendus erigit celsum caput Atlante major portitore siderum. Non cui profundum cæcitas lumen dedit Dircæus augur vidit hunc alto sinu; Non hunc silenti nocte Pleiones nepos Vatum sagaci præpes ostendit choro ; Non hunc sacerdos novit Assyrius, licet Longos vetusti commemoret atavos Nini, Priscumque Belon, inclytumque Osiridem. Non ille trino gloriosus nomine
Ter magnus Hermes (ut sit arcani sciens) Talem reliquit Icidis cultoribus. At tu perenne ruris Academi decus
(Hæc monstra si tu primus induxti scholis) Jam jam poetas urbis exules tuæ
Revocabis, ipse fabulator maximus, Aut institutor ipse migrabis foras.
NUNC mea Pierios cupiam per pectora fontes Irriguas torquere vias, totumque per ora
« PreviousContinue » |