Nonne satis quod sylva tuas persentiat iras, Et quod in herbosos jus tibi detur agros, Quodque afflata tuo marcescant lilia tabo, Et crocus, et pulchræ Cypridi sacra rosa, Nec sinis ut semper fluvio contermina quercus Miretur lapsus prætereuntis aquæ ? Et tibi succumbit liquido quæ plurima.cœlo Evehitur pennis quamlibet augur avis, Et que mille nigris errant animalis sylvis,
Et quod alunt mutum Proteos antra pecus. Invida, tanti tibi cum sit concessa potestas ;
Quid juvat humanâ tingere cæde manus ? Nobileque in pectus certas acuisse sagittas, Semideamque animam sede fugâsse sua ?” Talia dum lacrymans alto sub pectore volvo, Roscidus occiduis Hesperus exit aquis, Et Tartessiaco submerserat æquore currum Phoebus, ab Eoo littore mensus iter. Nec mora, membra cavo posui refovenda cubili, Condiderant oculos noxque soporque meos: Cum mihi visus eram lato spatiarier agro, Heu nequit ingenium visa referre meum. Illic puniceâ radiabant omnia luce,
Ut matutino cum juga sole rubent. Ac veluti cum pandit opes Thaumantia proles, Vestitu nituit multicolore solum. Non dea tam variis ornavit floribus hortos Alcinoi, Zephyro Chloris amata levi. Flumina vernantes lambunt argentea campos, Ditior Hesperio flavet arena Tago.
Serpit odoriferas per opes levis aura Favonij Aura sub innumeris humida nata rosis, Talis in extremis terræ Gangetidis oris Luciferi regis fingitur esse domus. Ipse racimiferis dum densas vitibus umbras Et pellucentes miror ubique locos, Ecce! mihi subito Præsul Wintonius astat, Sidereum nitido fúlsit in ore jubar; Vestis ad auratos defluxit candida talos, Insula divinum cinxerat alba caput. Dumque senex tali incedit venerandus amictu, Intremuit læto florea terra sono. Agmina gemmatis plaudunt coelestia pennis, Pura triumphali personat æthra tubâ. Quisque novum amplexu comitem cantuque salutat, Hosque aliquis placido misit ab ore sonos; "Nate veni, et patrii felix cape gaudia regni, Semper ab hinc duro, nate, labore vaca." Dixit, et aligeræ tetigerunt nablia turmæ, At mihi cum tenebris aurea pulsa quies. Flebam turbatos Cephaleià pellice somnos, Talia contingant somnia sæpe mihi.
ELEGIA QUARTA, ANNO ETATIS 18.
Ad Thomam Junium præceptorem suum, apud mercatores Anglicos Hamburga agentes, pastoris munere fungentem.
CURRE per immensum subitó mea littera pontum I, pete Teutonicos læve per æquor agros;
Segnes rumpe moras, et nil, precor, obstet eunti, Et festinantis nil remoretur iter. Ipse ego Sicanio frænantem carcere ventos Æolon, et virides sollicitabo Deos, Cæruleamque suis comitatem Dorida Nymphis, Ut tibi dent placidam per sua regna viam. At tu, si poteris, celeres tibi sume jugales, Vecta quibus Colchis fugit ab ore viri ; Aut queis Triptolemus Scythicas devenit in orag Gratus Eleusinâ missus ab urbe puer.
Atque ubi Germanas flavere videbis arenas, Ditis ad Hamburgæ moenia flecte gradum, Dicitur occiso quæ ducere nomen ab Hamâ, Cimbrica quem fertur clava dedisse neci. Vivit ibi antiquæ clarus pietatis honore
Præsul Christicolas pascere doctus oves; Ille quidem est animæ plusquam pars altera nostræ, Dimidio vitæ vivere cogor ego.
Hei mihi quot pelagi, quot montes interjecti Me faciunt aliâ parte carere mei!
Charior ille mihi quàm tu doctissime Graium Cliniadi, pronepos qui Telamonis erat; Quàmque Stagyrites generoso magnus alumno, Quem peperit Lybico Chaonis alma Jovi. Qualis Amyntorides, qualis Philyrëius Heros Myrmidonum regi, talis et ille mihi. Primus ego Aonios illo præunte recessus Lustrabam, et bifidi sacra vireta jugi, Pieriosque hausi latiees, Clioque favente, Castalio sparsi læta ter ora mero.
Flammeus at signum ter viderat arietis Æthon, Induxitque auro lanea terga novo,
Bisque novo terram sparsisti Chlori senilem Gramine, bisque tuas abstulit Auster opes: Necdum ejus licuit mihi lumina pascere vultu, Aut linguæ dulces aure bibisse sonos. Vade igitur, cursuque Eurum præverte sonorum, Quàm sit opus monitis res docet, ipsa vides. Invenies dulci cum conjuge fortè sedentem, Mulcentum gremio pignora chara suo, Fortisan aut veterum prælarga volumina patrum Versantem, aut veri biblia sacra Dei, Celestive animas saturantem rore tenellas, Grande salutiferæ religionis opus.
Utque solet, multam sit dicere cura salutem, Dicere quam decuit, si modo adesset, herum. Hæc quoque paulum oculos in humum defixa mo- Verba verecundo sis memor ore loqui: [destos. Hæc tibi, si teneris vacat inter præli Musis, Mittit ab Angliaco littore fida manus. Accipe sinceram, quamvis sit sera, salutem; Fiat et hoc ipso gratior illa tibi.
Sera quidem, sed vera fuit, quam casta recepit Icaris à lento Penelopeia viro.
Ast ego quid volui manifestum tollere crimen, Ipse quod ex omni parte levare nequit ? Arguitur tardus meritò, noxamque fatetur, Et pudet officium deseruisse suum. Tu modò da veniam fasso, veniamque roganti, Crimina diminui, quæ patuere, solent,
Non ferus in pavidos rictus diducit hiantes Vulnifico pronos nec rapit ungue leo. Sæpe sarissiferi crudelia pectora Thracis Supplicis ad moestas delicuere preces. Extensæque manus avertunt fulminis ictus, Placat et iratos hostia parva Deos. Jamque diu scripsisse tibi fuit impetus illi, Neve moras ultra ducere passus Amor, Nam vaga Fama refert, heu nuntia vera malorum In tibi finitimis bella tumere locis, Teque tuamque urbem truculento milite cingi, Et jam Saxonicos arma parâsse duces. Te circum latè campos populatur Enyo, Et sata carne virûm jam cruor arva rigat; Germanisque sunm concessit Thracia Martem, Illuc Odrysios Mars pater egit equos; Perpetuòque comans jam deflorescit oliva, Fugit et ærisonam Diva perosa tubam, Fugit Io! terris, et jam non ultima virgo Creditur ad superas justa volasse domos. Te tamen intereà belli circumsonat horror, Vivis et ignoto solus inopsque solo; Et, tibi quam patrii non exhibuere penates, Sede peregrinâ quæris egenus opem. Patria dura parens, et saxis sævior albis Spumea quæ pulsat littoris unda tui, Siccine te decet innocuos exponere fœtus, Siccine in externam ferrea cogis humum, sins, terris quærant alimenta remotis das erbi prospiciens miserat ipse Deus,
« PreviousContinue » |