VI

U.

INTERPRETATIO LATINA DUODEVIGINTI TBAGOEDIARUM EUBIPDIS.

LV. INTERPRETATIO HECUBAE EURIPIDIS.
LVI. INTERPRETATIO ORESTIS EURIPIDIS.
LVII. INTERPRETATIO PHOENISSARUM EURIPIDIS.
LVIII. INTERPRETATIO MEDEAE EURIPIDIS.
LIX. INTERPRETATIO HIPPOLYTI CORONATI EURIPIDIS.
LX. INTERPRETATIO ALCESTIDIS EURIPIDIS.
LXI. INTERPRETATIO ANDROMACHES EURIPIDIS.
LXII. INTERPRETATIO SUPPLICUM EURIPIDIS.
LXIII. INTERPRETATIO EURIPIDIS IPHIGENIAE IN AULIDE.
LXIV. INTERPRETATIO EURIPIDIS IPHIGENIAE IN TAURIS.
LXV. INTERPRETATIO RHESI EURIPIDIS.
LXVI. INTERPRETATIO TROADUM EURIPIDIS.
LXVII. INTERPRETATIO BACCHARUM EURIPIDIS.
LXVIII. INTERPRETATIO CYCLOPIS EURIPIDIS.
LXIX. INTERPRETATIO HERACLIDARUM EURIPIDIS.
LXX. INTERPRETATIO HELENAE EURIPIDIS.
LXXI. INTERPRETATIO IONIS EURIPIDIS.
LXXII. INTERPRETATIO EURIPIDIS HERCULIS FURENTIS.

L I B R I

PA I L I PPI M E L AN TIONIS

IN QUIBUS AUCTORES CLASSICOS AUT ENARRAVIT AUT

INTERPRETATUS EST.

( CONTINUATIO.)

XLVII, PHIL. MEL. INTERPRETATIO OPERIS QUADRIPARTITI CLAUDII PTOLEMAEI DE PRAEDICTIONIBUS

ASTRONOMICIS.

Claudius Ptolemaeus, Aegyptius, Pelusiensis, qui sub M. Aurelio Antonino floruit et observationes astronomicas instituit Alexandriae, unde et Alexandrinus a quibusdam appellatur, multos scripsit libros geographici, mathematici aliasque argumenti*), ex quibus h. l. duos tantummodo recensemus, quorum alterum Melanthon ipse edidit et interpretatus est, alterum ab alio editum et enarratum additis ipsius carminibus auxit.

Megárn ouvragis tñs dotpovoulas **), Magna constructio sive, ut Arabes vocant, Almagestum, continet demonstrationes de motibus siderum et universae sphaerae coelestis ratione, post observationes Aristylli, Timocharidis, Metonis, Euctemonis ac praecipue Hipparchi ***). Hoc opus graece cum Theonis, Alexandrini, qui sub Theodosis seniore imperatore vixit, commentariis prodiit Basileae 1538. sic inscriptum:

ΚΛ. ΠΤΟΛΕΜΑΙΟΥ ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΥΝΤΑΞΕΩΣ ΒΙΒΛ. ΙΓ ΘΕΩΝΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΩΣ
ΕΙΣ ΤΑ ΑΥΤΑ ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΩΝ ΒΙΒΛ. ΙΑ
Claudii Ptolemaei Magnae Constructionis, Id est Perfectae coelestium motuum pertractationis
lib. XIII. Theonis Alexandrini in eosdem Commentariorum lib. XI. Basileae apud
Ioannem Walderum, An. M. D. XXXVIII. – (In fine:) 'Ervna In Šv Baodela, úvahwuasi xal
επιμελεία Ιωάννου Βαλδέρου, έτει τω από της ενσάρκου οικονομίας του κυρίου ημών Ιησού Χριστού,
χιλιοστώ πεντακοσιοστώ τριακοστό ογδόω, Μαιμακτηριώνος πρώτη. Fol. (7 foll, non num. : Simonis Gry-
naei praefatio ad Henricum VIII. Anglorum regem; 327 pagg. Ptolemaei opus; 1 pag. vac. Sequitur

Theonis opus cum hoc proprio Indice:
ΘΕΩΝΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΩΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΟΥ

ΤΟΥ ΠΤΟΛΕΜΑΙΟΥ ΜΕΓΑΛΗΝ ΣΥΝΤΑΞΙΝ
ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΩΝ ΒΙΒΛ. ΙΑ.
Theonis Alexandrini in Claudii Ptolemaei Magnam Constructionem Commentariorum lib. XI.
Basileae apud Ioannem Walderum. (3 foll. non num., quorum ult. pag. vac.: loachimi Camerarii,
horum commentariorum editoris, epistola nuncupatoria ad Amplissiinum Senatorum Ordinem Reipublicae
Norimbergensis; 425 pagg. Theonis commentarii, in quorum fine Clausula typogr. supra memorata legi-

tur; ult. pag. vac.) +). Huius operis Ptolemaei librum primum graece cum versione sua et commentariis Erasmus Reinhold, Salfeldensis, separatim edidit sic inscriptum:

Ptolemaei Mathematicae constructionis Liber primus graece et latine editus. Additae explica

tiones aliquot locorum ab Erasmo Rheinholt Salueldensi. (Haec sequitur Lufftii typogr. insigne, ad

*) Huius auctoris operum catalogus integer invenitur in Fabricii bibliotheca graeca. Ed. 3. cur.' Harles. Vol. V. p. 272 sqq.,

Schweigeri Handb. d. class. Bibliogr. T. I. p. 278 sqq., Hoffmanni Lex. bibliogr. T. III. p. 487 sqq. **) Suidas s. v. Πτολεμαίος hunc librum appellat: Μέγας Αστρονόμος, ήτοι Σύνταξις. ***) Vide Fabricium 1. I. p. 280. *) Latine hoc Ptolemaei opus reddidit Georgius Trapezuntius, sed parum accurate. Haec versio prodiit Venetiis 1515. 1328. Fol. et cum aliis Ptolemaei , Basileae 1541. Fol., et castigata ab Erasmo Oswaldo Schreckenfuchsio cum aliis Ptolemaei operibus Basileae 1651. Fol., Tubingae 1551. Fol., Parisiis 1556. 8. Editt. Venet. 1515., 1528. et Basil. 1551. Hoffmannus in Lex. bibliogr. Vol. III. p. 491. 502 sq. accuratius descripsit; Editt. Venet. 1515., Basil. 1541., Tubing. 1551., Paris. 1556. Fabricius 1. 1. p. 282 sq. affert; editionem Venet. 1525. ibidem memoratam errorem typothetae esse

Hoffmannus I. I. p. 502. affirmat. MELANTH. OPEN. VOL. XVIII.

1

serps etriere laeris L L) Tittebergse E: Officina Iohannis Lufft. Anno 1549. 8. 164,
pe : grecs 4-P syze 81 e 2:n., 123 foll. num., 1 fol. non num. (fol. A 15 Philippi
Neist es Brea echa prera; 1:143-8 Erasmi Rheinholt Saluendensis epistola nuncupatoria ad
Cinsborsa (2800in 15:9. in Pascbare scripta; fol. 1.-12Kiardior Noizyalov uainuati-
ris anciens S21 zuin ea 9 seksi graecis margio., fol. 426 Elenchus graecos eorum, quae in
kse L50 L Pis en20i csaisester; foL 43 * Saiunie ses corrigenda porem; fol. 436 vac.; fol. 442
ecercet 1:ze pinia is erpretarietis indices: Primus Liber Magnae Constructionis Ptolemaei; I
fel. 44 Tetris: kia graecza Piclesaei Domine ibscriptum; fol. 45° - 123• Interpretatio libri I. Ptolem.,
in:erpositis et ipsas isterpretis sek.liis ei moltis er Theonis commentario versis, praeterea multis anno-
tatice.sos brer.. as in zarsize adscripiis; fol. 123 • in buiss interpretationis calce pauca adiecit , Ad Lecto-
rea studiosan, propittens, se in proxima editione hanc institutam explicationem suam rudiorem perpo-
litorum et adiuncturus relata ex Theone, quae ad Ptolemaei sententiain penitus intelligendam aliquid
momenti aferant; fol. 123 Melanthonis octo disticha latina; ult. fol. non vum, facie 1. cont. 21 Errata;

facie 2. rac.). Hic liter in Biblioth. acad. Halensi asservatur. Huius litri edendi Melantlon mentionem facit in epistolis ad Fabricium d. Febr. 1519. et d. 10. Mai, ad Stigelion d. 31. Vari. et 18. luo. et ad Camerariun d. 15. Maii eiusdem apoi*), eumque amicis mittit. Unde fortasse aliquis coniiciat, Melanthonem ipsum huius libri interpretem esse et Reinholdium sola scholia adiecisse; at eundem etiam interpretationis esse auctorem, ex hoc loco epistolae nuncupatoriae Reinholdii intelligitur: ,, Itaque quod faustum et felis sit studiis publicis, inchoavi editionem optimi operis Ptolemaei, in quo doctrina de motibus coelestibus universa ex primis fundamentis extructa est. Ac pune edidi primum librum, ut baec initia fiant familiaria discentibus, quae adituin ad reliquos libros faciuot. Utilissimum autem esse deduci iuventutem ad hos doctrinae fontes, non dubium est. Et quia iuniores nondum adsuefacti sunt ad graecam lectionem, addidi et latinam interpretationem qualemcuoque, de qua veniam ab eruditis peto, ac opto, ut aliqui publicae utilitatis causa integram aliquando et luculentam interpretationem Ptolemaei edant. Mustravi et scholiis aliquot obscura membra, ut discentes adiurarem. Totum hunc laborem spero et Deo gratum esse, et probaturos esse omnes sapientes.'

Melanthon huic libro, ut ex illa descriptione apparet, duo carmina addidit, rel potius tria, tetrastichon enim Ptolemaei nomine inscriptum, quod sine auctoris nomine interpretationi praefixum est, itidem á Melanthone esse adscriptum, mihi est verosimillimum. Horum carminum primum a verbis Oixi uteo Boraris incipiens, recusum est in Melanthonis Epigrammatis a Petro Vincentio editis (Witebergae 1563. 8.) fol. S3' et inter eiusdem epistolas in huius Corp. Reform. Vol. VII. p. 405., quorum verba autem ab illo carmine, quod in Reinholdii libro legitur, his locis discrepant: versu 1. Corp. et Vinc. recte tugan, Reinh, trgin — eod. v. Reinh, et Vinc. ailépos; Corp. aiségios — v. 2. Reinh, et Corp. recte xóouov; Vinc. xiquor — v. 6. Reinh. et Vinc. recte dè; Corp. 68€ v. 9. Reinh. et Vinc. us oxrviv; Corp. oxrrix (om. ws) — v. 16. Reibh. et Vinc. recte šdaiči; Corp. & priše — v. 17. Reinh, et Vioc. de; Corp. di — T. 18. Reinh. et Corp. recte uehéır; Vinc, uthéti. Tetrastichon graecum, cuius modo mentionem feci, hoc est:

ΠΤΟΛΕΜΑΙΟΣ. .
Οίδ' ότι θνητός έφην, και εφάμερος, αλλ' ότ' άν άστρων

ίχνεύω κατά νούν αμφιδρόμους έλικας,
ουκέτ' επιψαίω γαίης ποσίν, αλλά παρ' αυτό

Ζηνα διοτρεφίος πίμπλαμαι αμβροσίης. . Hoc in Epigrammatum Mel. collectionibus non inveni.

Tertium carmen latinum, quod in illius libri calce exstat, a verbis ,,Non ferri casu pulcherrima corpora mundi” incipiens, reperitur etiam in Mel. Epigrammatis a Grathusio collectis (Witebergae 1560. 8.) fol. F 75, apud Vincentium 1. 1. fol. F 86-61. et in huius Corp. Reform. Vol. X. p. 578. nr. 193., his verbis inscriptum: De motu astrorum in Theoricas Planetarum. Hoc, Vincentio teste, a Melanthone iam a. 1542. compositum est. Quatuor autem libri, qui boc carmen continent, his locis inter se differunt: . 6. Reinh., Grath., Vinc. tempestive; Corp. tempestivo — v. 10. Reinh., Vinc. et Corp. iuvant; Grath, iuvat — v. 15. Reinh, eriget; Grath., Vinc. et Corp. exigit.

Alterum Ptolemaei opus hic inprimis memorandum, est Tetpóßißhos oúrtašis uafruatıxÝ, Quadripartitum opus sive quatuor libri de apotelesmatibus et iudiciis astrorum, ad Syrum. Hoc graece primum Ioachimus Camerarius cum versione sua duorum priorum librorum et praecipuorum e reliquis locorum una Ptolemaei Kúpnis s. Centiloquio, i. e. ceptum aphorismos astrologicos complectente, a. 1535. edidit atque sic inscripsit:

*) Vide huius Corp. Reform. Vol. VII. p. 344. br. 4499.; p. 403. nr. 4530.4 p. 357. ur.! .09., p. 417 sq. nr. 45470; p. 406.

Dr. 4533.