ROMAN STYLE.

PART I.-DESCRIPTIVE PASSAGES.

Quase pila

A. PERIOD I., 240-280 B.C.

1. A Coquette.

In choro ludéns datatim dát se ac communém facit,
Alii adnutat, álii adnictat, álium amat, aliúm tenet.
Alibi manus est óccupata, álii percellít pedem,
Anulum alii dát spectandum, á labris alium ínvocat,
Cum álio cantat, áttamen alii suó dat digito líteras.
Naev. Tarentilla, fr.

2. Love is too expensive a Luxury.

Omnium primum Amóris artis éloquar quemadmodum

expediant.

Núnquam Amor quemquam nísi cupidum hominem póstulat

se in plagás coniicere;

Eos cupit, eos consectatur; súbdole blandítur; ab re

Cónsulit, blandiloquéntulus, harpagó, mendax, cuppés

avarus,

Elegans, despoliator, latébricolarum hominúm corruptor, Blándus, inops, celáti indagátor: nam qui áb eo, quod

amat,

Quam éxtemplo sáviis sagittátis percússus est:

Illico rés foras lábitur, líquitur.

"Dá mihi hoc, mél meum, sí me amas, si aúdes!' Ibi ille cucúlus: "Océlle mi, fiat!

Et istuc et si ámplius vís dari, dábitur."

Ibi illa pendéntem ferit: iam ámplius órat;
Nón sat id ést mali, ni ámplius étiam,

Quód bibit, quód comest, quód facit súmti.

Nóx datur: dúcitur fámilia tóta:

Véstispicae, unctor, aúri custos, flábelliferae, sándaligerulae, Cántrices, cistéllatrices, núntii, renúntii,

Raptóres panis ét peni.

Fit ípse, dum illis cómis est,

Inóps amator.

Haec égo quom ago cum meo animo ét recolo,
Ubi quí eget, quam preti sít parvi :

Apagé te, Amor! non places! níl te utor.
Quamquam illud est dulce, esse ét bibere;
Amor amara dát tibi satis quod aégre sit;
Fugit fórum, fugat tuos cógnatos,
Fugat ípse a suo se cóntuitu;

Neque enim éum sibi amicum vólunt dici.

Mílle modis amor ígnorandust, prócul adhibendust, ábsti

nendus:

Nám qui in amorem praécipitavit, péius perit, quam si

sáxo saliat.

Apage, sís, Amor!
Túas res tibi habe.
Amor mihi amícus
Né fuas únquam !
Cértum est, ad frúgem

Applicare ánimum.

Plaut., Trin., II. i. 14–52.

3. A Lover's Pangs.

Credo égo amorem primum ápud homines carnúficinam

comméntum.

Hanc égo de me coniecturam domi fácio, ne foris quaéram:

Qui omnés homines supero, ántideo cruciábilitatibus

ánimi:

Iáctor, crucior, ágitor, stimulor, vórsor in amorís rota
Miser, éxanimor,

Feror, dífferor, distrahor, díripior:

Ita núbilam mentem animi hábeo; ubi sum,

Ibi nón sum; ubi non sum, ibi ést animus:

Ita mihi ómnia nunc ingénia insunt;
Quod lúbet, non lubet iam id continuo:

Ita me ámor lapsum animi lúdificat,
Fugat, ágit, appetit et ráptat,
Retinét, lactat, largitur;
Quod dát, non dat; delúdit;
Modo quód suasit, dissuadet;
Quod dissuasit, id osténtat.
Marítumis moribús

Mecum éxperitur: íta meum

Frangít amantem animum; néc nisi quia

Miser nón eo pessum, úlla abest

Mihi pérdito pernícies: ita patér apud villam détinuit

Me hos diés sex ruri cóntinuos,

Neque lícitum interea est méam amicam vísere.

Estue hóc miserum memorátu ?

Plaut., Cist., II. i. 1-24.

4. A Lady's Toilette.

Negóti sibí qui volet vim paráre:

Navem ét mulierém, haec duó comparáto:
Nam núllae magís res duaé plus negóti
Habént, forte si ócceperís exornare ;
Neque únquam satís hae duaé res ornántur,
Neque eís ulla ornándi satís satietás est.
Atque haec ut loquór, nunc domó docta díco:
Nam nós usque ab aúrora ad hóc quod diéi est
Ex índustria ámbae concéssamus núnquam
Lavári, aut fricári, aut tergéri, aut ornári,
Políri, expolíri, pingí, fingi; et úna
Binaé, singulis quae dataé nobis áncillae,
Eaé nos lavándo, eluéndo, operam dedére;
Adgerúndaque aquá sunt virí duo deféssi.
Apagésis, negóti quantum ín muliere úna est!
Plaut. Poen., I. ii. 1-15

5. Patron and Client.

Ut hóc utimur maxumé more móro
Moléstoque múltum:

Atque uti quíque sunt óptumi, máxumi:
Mórem habent húnc:

Cliéntis sibi ómnes volúnt esse múltos;
Boníne an malí sint, id haúd quaeritánt:
Rés magis quaéritur, quám clientúm fides
Quoíusmodi clúeat.

Si ést pauper átque haud malús, nequam habétur ;
Sin díves malúst, is cliéns frugi habétur.

Qui néc leges neque aéquom bonum úsquam colúnt,
Sollícitos patrónos habént.

Datúm denegánt, quod datum ést; litiúm

Pléni, rapaces, virí fraudulénti,

Qui aút foenore aút perïúriis habént rem [partam ;]
Mens ést in querélis.

Iurís ubi dicitúr dies,

Simúl patronis dícitur:

Quippe quí pro illis loquántur, male quae fécerint.

Aut ád populum aut ín iure apúd iudicém res est.
Sícut me hodié nimis sóllicitum cliens

Quídam habuít,

Néque, quod volui,

Agere quidquam lícitum est: ita me attínuit, ita me détinuit
Apud Aedilis, proéliis factis plúrimisque péssumisque,.
Díxit causam. Cónditiones tétuli tortas, cónfragosas;
Aút plus aut minús, quam opus erat, múlto controvérsiam
Díxeram, uti spónsio fieret. Quíd ille? Quid? Praedém dedit;
Néc magis manufésto unquam hominem ullúm teneri vídí ego.
Omnibus malefáctis testes trés aderant acérrumi.

Dí illunc omnes pérdant (ita mi hunc hódie corrupít diem)
Méque adeo, qui hodié forum unquam óculis inspexí meis!
Plaut., Men., IV. ii. 1–32.

Illuc, sís, vide,

6. A Brown Study.

Quem ád modum abstitít, severa frónte curas cógitans!
Péctus digitis púltat: cor, credo, évocaturúst foras.

Ecce aútem avortit; nísus laevo in fémine habet laevám

manum,

Déxtera digitís rationem cómputat, feriéns femur