Implicat, ac saevum super omnibus addidit ensem.
Inde velut torto Furiarum eiecta flagello
Prosilit; attonito qualis pede prosilit Ino
In freta nec parvi meminit conterrita nati,
Quem tenet; extremum coniunx premit inritus Isthmon.
397. ABSYRTUS URGES HIS MEN TO RECOVER MEDEA.
Absyrtus subita praeceps cum classe parentis
Advehitur, profugis infestam lampada Graiis
Concutiens diramque premens clamore sororem :
Heia, agite, o si quis vobis dolor iraque, Colchi,
Adcelerate viam, neque enim fugit aequore raptor
Iuppiter, aut falsi sequimur vestigia tauri.
Puppe, nefas, una praedo Phrixea reportat
Vellera; qua libuit, remeat cum virgine; nobis,
O pudor! et muros et stantia tecta reliquit.
Quid mihi deinde satis? nec quaero vellera, nec te
Accipio, germana, datam, nec foederis ulla
Spes erit, aut irae quisquam modus. Inde reverti
Patris ad ora mei tam parvo in tempore fas sit?
Quinquaginta animae me scilicet unaque mersa
Sufficiet placare ratis? te, Graecia fallax,
Persequor atque tuis hunc quasso moenibus ignem ;
Nec tibi digna, soror, desum ad conubia frater ;
Primus et ecce fero quatioque hanc lampada vestro
Coniugio; primus celebro dotalia sacra,
Qui potui; patriae veniam da, quaeso, senectae.
Quin omnes alii pariter populique patresque
Mecum adsunt; magni virgo ne regia Solis
Haemonii thalamos adeas despecta mariti,
Tot decuit comitare rates, tot fulgere taedas.
SILIUS ITALICUS, 25-101 A. D.
398. JUNO RAISES A CLOUD OF DUST TO CONFOUND THE ROMANS AT CANNE.
At Gradivus atrox remeantis in aethera divae
Abscessu revocat mentes, fusosque per aequor
Ipse manu magna, nebulam circumdatus, acri
Restituit pugnae.
Convertunt signa, novamque
Instaurant Itali, versa formidine, caedem.
Cum ventis positus custos, cui flamina carcer
Imperio compressa tenet, caelumque ruentes
Eurique, et Boreae parent, Corique, Notique,
Iunonis precibus, promissa haud parva ferentis,
Regnantem Aetolis Vulturnum in proelia campis
Effrenat. Placet hic irae exitiabilis ultor.
Qui, se postquam Aetnae mersit candente barathro,
Concepitque ignes, et flammea protulit ora,
Evolat horrendo stridore, ac Daunia regna
Perflat, agens caecam glomerato pulvere nubem.
Eripuere oculos aurae, vocemque, manusque :
Vortice arenoso candentes, flebile dictu,
Torquet in ora globos Italum, et bellare maniplis
Iussa laetantur rabie. Tum mole ruinae
Sternunt ar tellure et miles et arma tubaeque;
Atque omnis retro flatu obcursante refertur
Lancea, et in tergum Rutulis cadit inritus ictus.
Atque idem flatus Poenorum tela secundant,
Et velut amento contorta hastilia turbo
Adiuvat, ac Tyrias impellit stridulus hastas.
Tum, denso fauces praeclusus pulvere, miles
Ignavam mortem compresso maeret hiatu.
399. JUNO OPENS HANNIBAL'S EYES THAT HE MAY SEE THE GODS RANGED AGAINST HIM.
Quo ruis, o vecors? maioraque bella capessis,
Mortali quam ferre datum? Iuno inquit, et atram
Dimovit nubem, veroque adparuit ore.
Non tibi cum Phrygio res Laurentive colono,
En, age, (namque oculis amota nube parumper,
Cernere cuncta dabo) surgit qua celsus ad auras,
Aspice, montis apex, vocitata palatia regi
Parrhasio plena tenet et resonante pharetra,
Intenditque arcum, et pugnas meditatur Apollo.
At, qua vicinis tollit se collibus altae
Molis Aventinus, viden', ut Latonia virgo
Adcensas quatiat Phlegethontis gurgite taedas,
Exsertos avidae pugnae nudata lacertos?
Parte alia, cerne, ut saevis Gradivus in armis
Inplerit dictum proprio de nomine campum.
Hinc Ianus movet arma manu, movet inde Quirinus,
Quisque suo de colle deus. Sed enim aspice, quantus
Aegida commoveat nimbos flammasque vomentem
Iuppiter, et quantis pascat ferus ignibus iras.
Huc vultus flecte, atque aude spectare Tonantem,
Quas hiemes, quantos concussu vertice cernis
Sub nutu tonitrus. Oculis qui fulgurat ignis!
Cede deis tandem, et Titania desine bella.
400. SCIPIO ON THE BATTLE-FIELD.
Magna adeo Ausonius maiori mole premebat.
Ut Phoebe stellas, ut fratris lumina Phoeben
Exsuperant, montesque Atlas, et flumina Nilus,
Ut pater Oceanus Neptunia caerula vincit.
Vallantem castra (obscuro nam vesper Olympo
Fundere non aequam trepidanti coeperat umbram)
Adgreditur Latius rector, subitoque tumultu
Caeduntur passim coepti munimina valli
Imperfecta. Supercontexere herbida lapsos
Pondera, et in tumuli concessit caespes honorem.
Vix uni mens digna viro, novisse minores
Quam deceat, pretiumque operis sit tradere famae.
Cantaber ingenio membrorum et mole timeri
Vel nudus telis poterat Larus. Hic fera gentis
More securigera miscebat proelia dextra.
Et, quamquam fundi se circum pulsa videret
Agmina, deleta gentilis pube catervae,
Caesorum inplebat solus loca, seu foret hostis
Comminus, expleri gaudebat vulnere frontis
Adversae, seu laeva acies in bella vocaret,
Obliquo telum reflexum Marte rotabat.
At, cum pone ferox aversi in terga veniret
Victor, nil trepidans retro iactare bipennem
Callebat, nulla belli non parte timendus.
P. PAPINIUS STATIUS, 40-96 A. D.
401. STATIUS RECEIVES AN INVITATION TO DINE WITH DOMITIAN.
Regia Sidoniae convivia laudat Elissae,
Qui magnum Aenean Laurentibus intulit arvis,
Alcinoique dapes mansuro carmine monstrat
Aequore qui lento reducem consumpsit Ulixem ;
Ast ego, cui sacrae Caesar nova gaudia cenae
Nunc primum, dominaque dedit concumbere mensa,
Qua celebrem mea vota lyra, quas solvere grates
Sufficiam? non, si pariter mihi vertice laeto
Nectat adoratas et Smyrna et Mantua lauros,
Digna loquar. Mediis videor discumbere in astris
Cum Iove et Iliaca porrectum sumere dextra
Inmortale merum; steriles transmisimus annos;
Haec aevi mihi prima dies, haec limina vitae.
Tene ego, regnator terrarum orbisque subacti
Magne parens, te, spes hominum, te, cura deorum
Cerno iacens? datur haec iuxta, data ora tueri
Vina inter mensasque, et non assurgere fas est?
Tectum augustum, ingens, non centum insigne columnis,
Sed quantae superos caelumque, Atlante remisso,
Sustentare queant. Stupet hoc vicina Tonantis
Regia, teque pari laetantur sede locatum
Numina, ne magnum properes escendere caelum;
Tanta patet moles, effusaeque impetus aulae
Liberior campo, multumque amplexus aperti
Aetheros, et tantum domino minor; ille penates
Implet et ingenti Genio iuvat. Aemulus illic
Mons Libys Iliacusque nitet; hic multa Syene,
Et Chios et glauca certantia Doridi saxa,
Lunaque portandis tantum suffecta columnis.
Longa supra species: fessis vix culmina prendas
Visibus auratique putes laquearia caeli.
Est sane iocus iste, quod libellum
Misisti mihi, Grype, pro libello.
Urbanum tamen hoc potest videri,
Si posthoc aliud mihi remittes.
Nam si ludere, Gryphe, perseveras,
Non ludis. Licet ecce, computemus;
Noster purpureus novusque carta,
Et binis decoratus umbilicis,
Praeter me, mihi constitit decussis.
Tu rosum tineis situque putrem,
Quales aut Libycis madent olivis,
Aut tus Niliacum piperve servant,
Aut Byzantiacos olent lacertos ;
Nec saltem tua dicta continentem
Quae trino iuvenis foro tonabas,
Aut centum prope iudices, priusquam
|