150

155

160

τήνδε γερόντων προὔθετο λέσχην,

κοινῷ κηρύγματι πέμψας;

ΚΡ. "Ανδρες, τὰ μὲν δὴ πόλεος ἀσφαλῶς θεοὶ,
πολλῷ σάλῳ σείσαντες, ώρθωσαν πάλιν·
ὑμᾶς δ ̓ ἐγὼ πομποῖσιν ἐκ πάντων δίχα
ἔστειλ ̓ ἱκέσθαι· τοῦτο μὲν, τὰ Μαΐου
σέβοντας εἰδὼς εὖ θρόνων ἀεὶ κράτη
τοῦτ ̓ αὖθις, ἡνίκ ̓ Οἰδίπους ὤρθου πόλιν,
κἀπεὶ διώλετο, ἀμφὶ τοὺς κείνων ἔτι
παῖδας μένοντας ἐμπέδοις φρονήμασιν.
ὅτ ̓ οὖν ἐκεῖνοι πρὸς διπλῆς μοίρας μίαν
καθ ̓ ἡμέραν ὤλοντο, παίσαντές τε καὶ
πληγέντες αὐτόχειρι σὺν μιάσματι,
ἐγὼ κράτη δὴ πάντα καὶ θρόνους ἔχω
γένους κατ ̓ ἀγχιστεῖα τῶν ὀλωλότων.
ἀμήχανον δὲ παντὸς ἀνδρὸς ἐκμαθεῖν
ψυχήν τε καὶ φρόνημα καὶ γνώμην, πρὶν ἂν
ἀρχαῖς τε καὶ νόμοισιν ἐντριβὴς φανῇ.

προτιθέναι ἐκκλησίαν significat in-
dicere concionem, in qua populus
sententiam ferat. Cf. tamen 202.
Triclin.: λέσχη κυρίως ἡ πολυλο-
γία· ἐπεὶ δὲ τῇ βουλῇ πολλῶν λό-
γων δεῖ, διὰ τοῦτο λέσχην τὴν βου-
λὴν νῦν καλεῖ. cf. Schneideri lex.
gr. v. λέσχη.

147. πέμψας, μεταστειλάμενος. Schol.

149. π. σάλῳ. τροπικῶς, ὡς ἐπὶ νεώς. Idem. Imitatus hoc est, monente Br., Plut. in Fabio, de Africano loquens: τὴν ἡγεμονίαν ὡς ἀληθῶς πολλῷ σάλῳ σεισθεῖσαν ὤρ θωσε πάλιν. cf. 553. etc.

150, 1. πομποῖσιν, κήρυξιν. ἔστειλα, μετεκαλεσάμην. Schol. min. δίχα, χωρὶς ἁπάντων. Εx Schol.

152. σέ β. ὑμᾶς.

153. τοῦτ ̓ αὖθις, praegressp τοῦτο μέν: vide annot. ad 61.

154. κείνων, Laji et Oedipi, quorum intelligit liberos et nepos tes, seu prolem, non inusitata significatione vocabuli παῖς. vide

i trọ

Codex

250., Androm. 1080. etc.
E. Paris. κείνου: inde Br. κείνον
τότε, nos olim κείνου γ ̓ ἔτι, pro-
bante Erf. neutrum horum neces-
sarium.

156. πρὸς διπλῆς μοίρας, gemino fato. Winsem. Br. cf. an

not. ad 14.

160. κατ' ἀγχιστ. οὐδετέρως. κατ' οικειότητα και συγγένειαν. Schol. Usitatiorem formam ἀγχι στείαν commemorat Triclin., alteri simile esse dicens γνώμα.

161. οἱ μὲν Χίλωνι ἀνατιθέασι τὴν γνώμην, οἱ δὲ Βίαντι, ὅτι ἀρχὴ ἄνδρα δείκνυσι. Schol. Triclin φησὶ γὰρ Βίας ὁ Πριηνεὺς ἀρχὴ ἄνδρα δείξει. Monent Winsem. 176. laudari et H., versus 161. & Demosthene περὶ παραπρεσβείας P. 418.

162. ψυχὴν, φρόνημα, γνώμην, animum (Muth, Gesinnung), prudentiam, sententiam. » πρὶν φανῇ. priusquam quis in magistratibus et legum peritia bene se ver

165

170

175

180

ἐμοὶ γὰρ, ὅστις, πᾶσαν εὐθύνων πόλιν,
μὴ τῶν ἀρίστων ἅπτεται βουλευμάτων,
ἀλλ ̓ ἐκ φόβου του γλῶσσαν ἐγκλείσας ἔχει,
κάκιστος εἶναι νῦν τε καὶ πάλαι δοκεῖ·
καὶ μείζον ̓ ὅστις ἀντὶ τῆς αὑτοῦ πάτρας
φίλον νομίζει, τοῦτον οὐδαμοῦ λέγω.
ἐγὼ γὰρ, ἴστω Ζεὺς ὁ πάνθ ̓ ὁρῶν ἀεὶ,
οὔτ ̓ ἂν σιωπήσαιμι, τὴν ἄτην ὁρῶν
στείχουσαν ἀστοῖς ἀντὶ τῆς σωτηρίας,
οὔτ ̓ ἂν φίλον ποτ ̓ ἄνδρα δυσμενῆ χθονὸς
θείμην ἐμαυτῷ, τοῦτο γιγνώσκων, ὅτι
ἥδ ̓ ἐστὶν ἡ σώζουσα, καὶ ταύτης ἔπι
πλέοντες ὀρθῆς τοὺς φίλους ποιούμεθα.
τοιοῖσδ ̓ ἐγὼ νόμοισι τήνδ' αὔξω πόλιν,
καὶ νῦν ἀδελφὰ τῶνδε κηρύξας ἔχω
ἀστοῖσι παίδων τῶν ἀπ ̓ Οἰδίπου πέρι·
Ετεοκλέα μὲν, ὃς πόλεως ὑπερμαχῶν
ὄλωλε τῆσδε, πάντ ̓ ἀριστεύσας δορί,
τάφῳ τε κρύψαι καὶ τὰ πάντ ̓ ἐφαγνίσαι,

164. ὅστις. Stobaeus Florileg. Grot. p. 175., Gesn. p. 229., εἴ τις, variata structura; quod non displicebat Brunckio.

167. νῦν τε καὶ πάλαι. καὶ πρὶν ἦρξα (ita Br., libri ἄρξω ), καὶ νῦν, ὅτε ἐπὶ τὴν ἀρχὴν ἐλήλυ θα. Schol.

169. οὐδαμοῦ λέγω. Supplendum εἶναι: in nullo honoris loco esse dico, οὐδαμοῦ εἶναι λέγω. Μ. Sic θεοὺς νομίζων οὐδαμοῦ Aeschyl. Pers. 496. vid. Ruhnken. ad Xenoph. Memor. Socrat. 2, 1, 52., Wyttenbach. ad Plat. Phaed. pag. 183. Erf.

173. ἄνδρα δυσμενή, Polynicem tangi monet Schol.

175. καὶ ποιούμεθα. καὶ ὅτι ποιούμεθα τους φίλους etc,

176. πλέοντες. πορευόμενοι. Schol. Eadem metaphora Cic., ut monet Johnsonus, ad Div. 12, 25.: una navis est jam bonorum omnium ; quam quidem nos damus operam ut

καὶ σωζομένης. Schol. recent. M. confert Plat. p. 896, Β. πάντα ἡμῖν κατ ̓ ὀρθὸν πλεῖ, Liban. vol. 2. p. 165. ὀρθῆς μενούσης τῆς πόλεως. cf. 83. τοὺς φίλ. π. significat: comparamus nobis eos amicos, quos nobis comparamus. (similiter nostrates so erwirbt man sich die Freunde.) Eadem ratione dicitur τοὺς θεοὺς ἡγεῖσθαι, credere deos esse, quos esse credi soleat. vid. Herm. ad Eurip. Hecubam p. 145. sequ. "Erf, in ed. majore. Amicos nisi salva patria nullos comparari posse dicit; eamque, ut Polynicem proditoresque perdere, sic etiam, quos viros bonos nobis adjungamus, novis rebus haud studentes, servare atque augere.

178. ἀδελφά ἴσα, ὅμοια. Schol. Cam. : „,consimilia, i. e. consentanea iis, nunc edixi." Similiter nostrates dicunt verwandi, Angli, monente Johnsono, akin to it.

182. ἐφαγνίσαι. ἐπὶ τῷ τάφῳ

1

185

190

ἃ τοῖς ἀρίστοις ἔρχεται κάτω νεκροῖς·

τὸν δ ̓ αὖ ξύναιμον τοῦδε, Πολυνείκην λέγω,
ὃς γῆν πατρώαν καὶ θεοὺς τοὺς ἐγγενεῖς,
φυγὰς κατελθὼν, ἠθέλησε μὲν πυρὶ
πρῆσαι κατάκρας, ἠθέλησε δ ̓ αἵματος
κοινοῦ πάσασθαι, τοὺς δὲ δουλώσας ἄγειν,
τοῦτον πόλει τῇδ ̓ ἐκκεκήρυκται τάφῳ
μήτε κτερίζειν, μήτε κωκῦσαί τινα,
ἐᾷν δ ̓ ἄθαπτον, καὶ πρὸς οἰωνῶν δέμας
καὶ πρὸς κυνῶν ἐδεστὸν αἰκισθέντ' ἰδεῖν.

nente M., non lustrare tantummo-
do valet, vel expiare, verum et
sacrificare, diis offerre, ut Εurip.
Alc. 76., Iphig. Taur. 653. Apollon.
Rhod. 2, 928. ἤγνισαν ἔντομα μή
λων. Eurip. Ion. 643. καλλίφλογα
πέλανον πυρὶ καθαγνίσας. cf. 283.

183. ἔρχεται κάτω. Credebantur libamina sub terram et ad mortuorum usque sedem penetrare, Hinc Chorus ap. Aeschylum Pers. 626. σύ τε πέμπε χοὰς θαλάμους ὑπὸ γῆς. Philostratus vit. Apollon. 6, 2. θεοὶ γὰρ χθόνιοι βόθρους ἀσπάζονται καὶ τὰ ἐν κοίλῃ τῇ γῇ δρώμενα. cf. Porphyrium citatum M. A. Delrio ad Senecae Oedip.

556. Μ.

185. θεοὺς τοὺς ἐγγενεῖς. deos penates. Winsem.; deos patrios Naogeorg. et Br. Passim hi dei commemorantur, velut, monente M., El. 404., Sept. adv. Th. 579.; alibi quidem appellati θεοὶ πατρώοι (Ε1.387., Phoeniss. 569.), ἐγχώριοι (Trachin. 182., Agam.783.), γενέθλιοι πατρώας γῆς (Sept. adv. Th. 636.). Profert Blomfieldius ad Agamemnonis 1. 1. Thucydidis illa 4, 87. μάρτυρας μὲν θεοὺς καὶ ἥρωας τοὺς ἐγχωρίους ποιήσομαι, ubi vid. Duker. Virgilius Georg. 1, 498. Di patrii indigetes, et Romule, Vestaque mater, Quae Tuscum Tiberim et Romana palatia servas, etc. cf. Serv. ad eum locum et ad Aen. 12, 794.; item Macrobius Saturn. 3, 4. et ex recentioribus A, Hirtius in Bilderbuch für Mytho

186. καθελθών, cum exilio rediisset. Sic usurpari solet κατέρχεσθαι, ut monet Erf., laudans Aeschyl. Cho. 3. etc.

187. ἠθέλησε repetitum παθητι κῶς.

188. κοινοῦ. ἀντὶ τοῦ ἐμφυλίου. ἢ τοῦ ἀδελφικοῦ αἵματος etc. Schol. cf. 1. πάσασθαι. cognatum sanguinem gustare. Similiter Euripides Androm. 748. δαίνυσθε τοῦδε σάρκας. Νota quoque coena Thyestea, nota Tydei immanitas, de qua vid. Apollodorus 3, 6. Sed hic quidem αἵματος πάσασθαι nihil aliud significare videtur quam caedem.

189. Ita M., nec defuit assensus eruditorum. Vulgo ἐκκεκηρύχθαι, quod ad λέγω 184. male refert / Schol. recent., Η. autem ita defendere conatur, ut κηρύξας ἔχω hoc sensu dictum putet λέγω ὑμῖν, ἐκκεκηρύχθαι ἀστοῖς. Quod quomodo fieri possit, neque dixit vir doctus, neque ego intelligo. Scriptum esse videtur gliscente depradente correctore, ἐκκεκηρύχθαι. κ vatione ἐκκεκήρυχται, dein, acceet z litterae etiam alibi confusae sunt, velut ἀρκεῖ pro ἄρχει ponendum esse vidit Hardion. Iphig. Aul. 1983. etc.

192. Sic fere MSS., Ald. et olim cusi, item Erf. Br. ex E. cod. Paris. αἰκιστόν τ' ἰδεῖν. Vulgatam ita reddit Erf.: et corpore ab ali

195

200

τοιόνδ' ἐμὸν φρόνημα· κοὔποτ ̓ ἔκ γ ̓ ἐμοῦ τιμὴν προςέξουσ ̓ οἱ κακοὶ τῶν ἐνδίκων, ἀλλ ̓ ὅστις εὔνους τῇδε τῇ πόλει, θανών καὶ ζῶν ὁμοίως ἐξ ἐμοῦ τιμήσεται. ΧΟ. σοὶ ταῦτ ̓ ἀρέσκει, παῖ Μενοικέως Κρέον, τὸν τῇδε δύσνουν, καὶ τὸν εὐμενῆ πόλει· νόμῳ δὲ χρῆσθαι παντί που γ ̓ ἔνεστι σοι, καὶ τῶν θανόντων, χωπόσοι ζῶμεν, πέρι. ΚΡ. ὡς ἂν σκοποὶ νῦν ἦτε τῶν εἰρημένων. ΧΟ. νεωτέρῳ τῳ τοῦτο βαστάζειν πρόθες. ΚΡ. ἀλλ ̓ εἴσ ̓ ἕτοιμοι τοῦ νεκροῦ γ ̓ ἐπίσκοποι. ΧΟ. τί δῆτ ̓ ἂν ἄλλῳ τοῦτ ̓ ἐπεντέλλοις ἔτι; 205 ΚΡ. τὸ μὴ 'πιχωρεῖν τοῖς ἀπιστοῦσιν τάδε. ΧΟ. οὐκ ἔστιν οὕτω μῶρος, ὃς θανεῖν ἐρᾷ. ΚΡ. καὶ μὴν ὁ μισθός γ ̓ οὗτος· ἀλλ ̓ ὑπ ̓ ἐλπίδων ἄνδρας τὸ κέρδος πολλάκις διώλεσεν.

201. σκοποί. φύλακες. ἀντὶ τοῦ μελέτω ὑμῖν ἡ φυλακὴ τῶν εἰρημέ νων. Idem. Cam.: Videte igitur (inquit) ut custodiantur jussa mea." Superbe haec Creon et contemtim, ut monet Erf.. cum urbane dicere posset ὅπως ἔσεσθε σκοποί. Cui Chorus, par pro pari re

206. οὕτω -- ὅς. Hujus constructionis exempla larga manu congessit Schaefer. in Melet. crit. p. 71. Erf.

207. οὗτος. ὁ θάνατος δηλονότι. Schol.

208. ἄνδρας τὸ κ. ἕνεκα κέρ δους καὶ τοῦ θανάτου ἔνιοι καταπεφρονήκασιν. οἷον, ὑπ ̓ ἐλπίδων τοῦ διαφυγεῖν καὶ τοῖς ἐπικινδύνοις

210

215

220

ΦΥ. ἄναξ, ἐρῶ μὲν οὐχ ὅπως τάχους υπο

δύσπνους ἱκάνω, κούφον ἐξάρας πόδα
πολλὰς γὰρ ἔσχον φροντίδων ἐπιστάσεις,
ὁδοῖς κυκλῶν ἐμαυτὸν εἰς ἀναστροφήν.
ψυχὴ γὰρ ηὔδα πολλά μοι μυθουμένη

Τάλας, τί χωρεῖς, οἱ μολών δώσεις δίκην;
τλῆμον, μενεῖς αὖ; καὶ τάδ ̓ εἴσεται Κρέων
ἄλλου παρ ̓ ἀνδρός. πῶς σὺ δῆτ ̓ οὐκ ἀλγυνεῖ;“
τοιαῦθ ̓ ἑλίσσων ἤνυτον σχολῇ βραδύς·
χοὕτως ὁδὸς βραχεῖα γίγνεται μακρά.
τέλος γε μέντοι δεῦρ ̓ ἐνίκησεν μολεῖν
σοί· κεῖ τὸ μηδὲν ἐξερῶ, φράσω δ ̓ ὅμως·

209. seqq. Φύλακος nomen primus posuit Br. Libri "Αγγελος: Schol.: οὐ τοῦτο λέγω, ὅτι μετὰ σπουδῆς ἀσθμαίνων πρός σε πεπόρευμαι· πολλάκις γὰρ ἐπιστὰς ἐλογισάμην, πότερον ἔλθω προς σε, ἢ μή. ἐπιστάσεις, ενστάσεις. ἀναστροφήν, ὑποστροφήν. Idem. H.: „, ἔσχον. εὗρον habent codd. Paris. Dresd. Aug. (Triclin.), sed hic quidem supra scripto γρ. ἔσχον. Mulias, inquit, expertus sum in deliberando moras, sistendo scili

cet et non effectum reddendo, quod captum modo erat, consilio."Cam.: Nam solent servi nuntiis suis praefari festinationem, ut in Mercatore Seditionem facit lien, occupat praecordia. perii, animam nequeo vertere. nimis nihili tibicen siem. Hoc se nunc facere posse negat: nam placide adventare et lento incessu." Triclin, : — τὸ δὲ ὁδοῖς κυκλῶν ἐμαυτὸν ἢ ἀντὶ τοῦ στρέφων ἐμαυτὸν εἰς ἀναχώρησιν ἐν ταῖς ὁδοῖς, δι ̓ ὧν ἐπορευόμην, ἢ ἐν ὁδοῖς καὶ ἀναπολήσεσι κυκλῶν ἐμαυτὸν, τουτέστι κατὰ νοῦν στρέφων τὴν ἀναχώρησιν. Malim ὁδοῖς accipere pro ὁδῶν, εἰς ἀναστροφὴν ὁδῶν, quem usum dativi illustrat Matth. gr. gr. §. 392.

215. Sic fere codd. et Aldus. Ex paucis libris Br. dedit τλήμων κεί τάδ' ἀνδρὸς; πῶς etc. Revocavit etiam H. lectiones τλήμων

--

rogandi interpunxit post ἀνδρὸς, cum xai ad aliov pertineat per hyperbaton: καὶ ἄλλου παρ ̓ ἀνδρὸς τάδ ̓ εἴσεται Κρέων, etiam ab alio haec resciscet Creon sine tua opera. 216. οὐκ ἀλγ. οὐ τιμωρηθήσῃ. Schol.

217. Idem.: ἤν. σχολῇ βραδύς. (sic libri Sophoclei. ) γράφε ται ταχύς· καίτοι ταχὺς ὢν, βραδέως ἤνυον τὴν ὁδόν. Et ipse olim probaveram ταχύς, et receperunt id in suas edd. Erf. et H. Nunc nihil novandum esse intelligo, sed habendum taxus pro emendatione ejus, cui ταυτολόγα viderentur verba σχολῇ βραδύς, injuria quidem, cum significent aegre viam confecisse hominem lentum.

219. τέλος, tandem, adverbialiter, sicut άρχήν. Tandem (inquit) vicit animus, jubens ad te accedere. Cam. Intellexit ille qvxy in ἐνίκησεν: sed dehortata est illum ἡ ψυχὴ ab eundo: quare μολεῖν puto esse nominativum, τὸ μολεῖν, i. e. ἡ γνώμη τοῦ μολεῖν δεύρο, quam sententiam tandem vicisse ait. cf. 260. μολεῖν sine articulo pro nomine, ut Phoeniss. 467. νῦν δ ̓ οὔθ ̓ ὅμοιον οὐδὲν, οὔτ ̓ ἴσον, βροτοῖς Πλὴν ὀνομάσαι, ubi vide annotata. Philoct. 283. εὕρισκον οὐδὲν πλὴν ἀνιᾶσθαι παρόν. cf. Oedip. Τ. 345., Herc. fur. 20. 220. August. B., Ald.: μου