Uror amans intus, flammáque totus eram.

II. In eandem,
Interea, misero quæ jam mihi sola placebat,
Ablata est oculis, non reditura, meis.

Siccine tentâsti cælo donâsse läcobum,
Ast ego progredior tacitè querebundus, et excors, Quæ septemgemino, Bellua, monte lates!
Et dubius volui sæpe referre pedem.

Ni meliora tuum poterit dare munera numen, Findor, et hæc remanet : sequitur pars altera Parce, precor, donis insidiosa tuis. votum,

Ille quidem sine te consortia serus adivit Raptáque tam subito gaudia fere juvat.

Astra, nec inferni pulveris usus ope. Sic dolet amissum proles Junonia cælum, Sic potiùs fædos in cælum pelle cucullos, Inter Lemniacos præcipitata focos :

Et quot habet brutos Roma profana deos : Talis et abreptum solem respexit, ad Orcum Namque hac aut aliâ nisi quemque adjuveris Vectus ab attonitis Amphiaräus equis.

arte,
Quid faciam infelix, et luctu victus ? Amores Crede mihi, cæli vix bene scandet iter.

Nec licet inceptos ponere, neve sequi.
O utinam, spectare semel mibi detur amatos

III. In eandem.
Vultus, et coram tristia verba loqui!
Forsitan et duro non est adamante creata, PURGATOREM animæ derisit läcobus ignem,
Fortè nec ad nostras surdeat illa preces !

Et sine quo superùm non adeunda domus. Crede mihi, nullus sic infelicitèr arsit;

Frenduit hoc trinâ monstrum Latiale corona, Ponar in exemplo primus et unus ego.

Movit et horrificum cornua dena minax. Parce, precor, teneri cùm sis deus ales amoris, “Et nec inultus," ait,“ temnes mea sacra, Pugnent officio nec tua facta tuo.

Britanne:
Jam tuus O! certè est mihi formidabilis arcus, Supplicium, spretâ relligione, dabis.

Nate dea, jaculis, nec minùs igne, potens: Et, si stelligeras unquam penetraveris arces, Et tua fumabunt nostris altaria donis,

Non nisi per flammas triste patebit iter." Solus et in superis tu mihi summus eris, O quàm funesto cecinisti proxima vero, Deme meos tandem, verùm nec deme, furores; Verbáque ponderibus vix caritura suis !

Nescio cur, miser est suavitèr omnis amans: Nam prope Tartareo sublimè rutatus ab igni, Tu modò da facilis, posthæc mea siqua futura Ibat ad æthereas, umbra perusta, plagas.

est, Cuspis amaturos figat ut una duos.

IV. In eandem, Hæc ego mente olim lævâ, studióque supino,

Quem modd Roma suis devoverat impia diris, Nequitiæ posui vana tropbæa meæ. Scilicet abreptum sic me malus impulit error,

Et Styge damnârat Tænarióque sinn;

Hunc, vice mutatâ, jam tollere gestit ad astra, Indocilisque ætas prava magistra fuit :

Et cupit ad superos evehere usque deos. Donèc Socraticos umbrosa Academia rivos

Præbuit, adinissum dedocuitque jugum. Protinùs, extinctis ex illo tempore flammis,

V. IN INVENTOREM BOMBARDE, Cincta rigent multo pectora nostra gelu. Unde suis frigus metuit puer ipse sagittis,

LAPETIONIDEM laudavit cæca vetustas,

Qui tulit ætheream solis ab axe facem ; Et Diomedeam vim timet ipsa Venus'.

At mihi major erit, qui lurida creditur arma,

Et trifidum fulmen, surripuisse Jovi,

VI. Ad LEONORAM Romæ canentem'. EPIGRAMMATUM

Angelus unicuique suus, sic credite gentes,
LIBER.

Obtigit æthereis ales ab ordinibus.
Quid mirum, Leonora, tibi si gloria major ?

Nam tua præsentem vox sonat ipsa Deum. I. IV PRODITIONEM BOMBARDICAM. Aut Deus, aut vacui certè mens tertia cæli,

Per tua secreto guttura serpit agens; Cum simul in regem nuper satrapásque Bri- Serpit agens, facilisque docet mortalia corda tannos

Sensim immortali assuescere posse sono. Ausus es infandum, perfide Fauxe, nefas, Quòd si cuncta quidem Deus est, per cuactáque Fallor? An et mitis voluisti ex parte videri,

fusus, Et pensare malâ cum pietate scelus?

In te unâ loquitur, cætera mutus habet.
Scilicet hos alti missurus ad alria cæli,
Sulphureo curru, flammivolisque rotis:

VII. Ad eundem.
Qualiter ille, feris caput inviolabile Parcis,
Liquit lördanios turbine raptus agros.

ALTERA Torquatum cepit Leonora poetam, 1 These lines are an epilogistic pallinode to

Cujus ab insano cessit amore furens. the last elegy. The Socratic doctrines of the shacły Academe soon broke the bonds of beauty.

" Adriana of Mantua, for her beauty surIn other words, his return to the university. named the Fair, and her daughter Leonora Ba

They were probably written, when the Latin roni, the lady whom Milton celebrates in these poems were prepared for the press in 1645. three Latin epigrams, were esteemed by their

WARTON. Jontemporaries the finest singers in the world.

racem :

Ah! miser ille tuo quantò feliciùs ævo

Hactenùs illa ferax, sed longo debilis ævo, Perditus, et propter te, Leonora, foret!

Mota solo assueto, protinus arct iners. Et te Pieriâ sensisset voce canentem

Quod tandem ut patuit domino, spe lusus inadi, Aurea maternæ fila movere lyræ !

Damnavit celeres in sua damna manus; Quamvis Dircæo torsisset lumina Pentheo Atque ait, “Heu quanto satius fuit illa coloni, Sævior, aut totus desipuisset iners,

Parva licèt, grato dona tulisse animo! Tu tamen errantes cæcâ vertigine sensus

Possem ego avaritiam frænare, gulámque voVoce eadem poteras composuisse tuâ ; Et poteras, ægro spirans sub corde, quietem Nunc periere mihi et fætus, et ipse parens.' Flexanimo cantu restituisse sibi.

XIII. AD CHRISTINAM SUECORUM VIII. Ad eandem.

REGINAM, nomine CROMWELLI. CREDULA quid liquidam Sirena, Neapoli, jactas, Claráque Parthenopes fana Achelöiados;

BELLIPOTENς virgo, septem regina trionam, Littoreámque tuâ defunctam Naiada ripâ, Christina, Arctoi lucida stella poli !

Corpora Chalcidico sacra dedisse rogo? Cernis, quas merui durâ sub casside, rugas, Illa quidèm vivitque, et amenâ Tibridis unda Ut’que senext armis impiger, ora tero: Mutavit rauci murmura Pausilipi.

Invia faiorum dum per vestigia pitor, Illic, Romulidum studiis ornata secundis,

Exequor et populi fortia jussa manu. Atque homines cantu detinet atque deos.

t tibi submittit frontem reverentior uimbra:

Nec sunt hi vultus regibus usque truces.
IX. In SALMASII HUNDREDAM”.
Quis expedivit Salmasio suam Hundredam,
Picámque docuit verba nostra conari ?
Magister artis venter, et Jacobæi

SILVARUM
Centum, exulantis viscera marsupii regis.

LIBER.
Quod si dolosi spes refulserit nummi,
Ipse, Antichristi qui modd primatum Papæ
Minatus uno est dissipare sufflatu,
Cantabit ultro Cardinalitium melos.

PSALM CXIV.
X. In SALMASIUM.

ΙΣραήλ ότε παιδές, ότ' αγλαά φύλ’ Ιακώς.

Αιγύπτιον λίπε δήμoν, απεχθέα, βαρβαρόφωνο», GAUDETE scombri, et quicquid est piscium salo,

Δή τότε μόνον έην όσιον γένος ύιες Ιάδα: Qui frigidâ hyeme incolitis algentes freta !

'Εν δε Θεός λαοϊσι μέγα κρείων βασίλευεν. Vestrûm misertus ille Salmasius, Eques

Είδε, και εντροπάδην φύγα ερρώησε θάλασσα Bonus, amicire nuditatem cogitat;

Κύματι ειλυμένη ροβίω, δδ' άρ' έξυφελίχθη Chartæque largus apparat papyrinos

Ιρος Ιορδάνης σοτί άργυροειδέα πηγήν. Vobis cucullos, præferentes Claudii

'Εκ δ' όρεα σκαρθμοίσιν άπειρέσια κλονέοντο, Insignia, noménque et decus, Salmasii :

“Ως κρισι σφριγόωντες ευτραφερω έν άλωή. Gestetis ut per omne cetarium forum

Βαιότεραι δ' άμα σασαι ανασκίρτησαν έρίπναι, Equitis clientes, scrinjis mungentium

οΐα σαραι σύριγξι φίλη υπό μητέρι άρνες. Cubito virorum, et capsulis, gratissimos.

Τίπλε σύγ', αινα θάλασσα, σέλως φύγαδερρώησας XI. In MORUM3.

Κύματι ειλυμένη ροβίω; τί δ' άρ' έξυφελίχθης

Ιρός Ιορδάνη ποτί άργυροειδέα πηγήν;
GALLI ex concubitu gravidam te, Pontia, Mori, Τίπί', όρεια, σκαρθμοίσιν άπειρίσια κλονέεσθε,
Quis benè moratam, morigerámque, neget? “Ως κριοί σφιγόωντες ευτραφερω εναλωή;

Βαιοτέραι, τι δ' άρ' υμμές ανασκιρτήσατ', ερίηναι, XII. Apologus de Rustico et Hero. “Οία σαραι σύριγέ φίλη υπό μητέρι άρνες και Rusticus ex malo sapidissima poma quotannis

Σφίεο, γαϊα, τρέασα Θεόν μεγαλ' εκτυπέοντα, Legit, et urbano lecta dedit domino:

Γαία, Θεόν τρείασ' ύπατον σέβας Ισσακίδαο, Hinc, incredibili fructûs dulcedine captus,

"Ος τε και εκ σπιλάδων ποταμός χέε μορμύροντας, Malum ipsam in proprias transtulit areolas.

Κρήνηντ' αεναόν σέτρης από δακρυοέσσης. Salmasius is here ridiculed by Milton for Philosophus ad regem quendam, qui eum ignotum et attempting, not very happily indeed, to turn into insontem inter reus forte captum inscius damna. Latin some of our forensic phrases, as the Coun- verat, την έπι θανάτω πορευόμενο, hac subito ty-Court, Hundred, &c. « Iam Anglicismis

misit, tuis magnoperè delectamur; Countie Court,

'Ω άνα, εί ολέσης με τον έννομον, έδέ τιν' ανδρών The Turn, Hundreda; mirâ nempè docilitate centenos Iacobeos tuos Anglice numerare didi- Δεινόν όλως δράσαντα, σοφώτατον ίσθι κάρηνον Cisti.” Defens. cap. viii.

Ρηϊδιως αφέλoιο, το δ' ύςερον αύθι νοήσεις. 3 From Milton's Defensio Secunda, and his Μαξιδίως δ' άρ' έπειτα τεόν προς θυμόν οδυρή, Responsio to Morus's Supplement. This dis | τοιόνδ' εκ πόλιος περιώνυμον αλκαρ ολέσσας. tich was occasioned by a report, that Morus had debauched a favourite waiting maid of the wife

In Effigiei Ejus Sculplorem. of Salmasius, Milton's antagonist. See Burman's 'Αμαθεΐ γεγράφθαι χειρί τήνδε μέν εικόνα Syllog. Epist. iü. 307.

Φαίης τάχ' άν, πρός είδος αυτοφυές βλέπων.

τον εκτυπωτών έα έπιγνόντες, φίλοι,

: Pacificúsque noro, felix divésque, sedebat Γιλάτε φαύλα δυσμίμημα ζωγράφο. .

In solio, occultique doli securus et bostis:

Cùm ferus ignifluo regnans Acheronte tyravnus, In obitum Procancellarü, medici'.

Eumenidum pater, æthereo vagus exul Olympo,

Fortè per immensum terrarum erraverat orbem, Anno Ætatis 17.

Dinumerans sceleris socios, vernásque fideles,

Participes regni post funera mesta futuros : PARERE Fati discite legibus,

Hic tempestates medio ciet aëre diras, Manúsque Parcæ jam date supplices,

Illic nnanimes odium struit inter amicos, Qui pendulum telluris orbem

Armat et invictas in mutua viscera gentes; läpeti colitis nepotes.

Regnáque oliviferâ vertit florentia pace: Vos si relicto mors vaga Tænaro

Et quoscunque videt puræ virtutis amantes, Semel vocârit flebilis, heu ! moræ

Hos cupit adjicere imperio, fraudúmque ma. Tentantur incassùm, dolique;

gister Per tenebras Stygis ire certum est.

Tentat inaccessum sceleri corrumpere pectus ; Si destinatam pellere dextera

Insidiásque locat tacitas, cassésque latentes Mortem valeret, non ferus Hercules,

Tendit, ut incautos rapiat; ceu Caspia tigris Nessi venenatus cruore,

Insequitur trepidam deserta per avia prædam Æmathiå jacuisset Oeta.

Nocte sub i'luni, et somno nictantibus astris: Nec fraude turpe Palladis invidæ

Talibus infestat populos Summanus et urbes, Vidisset occisum llion Hectora, aut

Cinctus cæruleæ fumanti turbine flammæ. Quem larva Pelidis peremit

Jámque fluentisonis albentia rupibus arva Ense Locro, Jove lacrymante.

Apparent, et terra Deo dilecta marino, Si triste fatum verba Hecatëia

Cui nomen dederat quondam Neptunia proless Fugare possint, Telegoni parens

Amphitryoniaden qui non dubitavit atrocem, Vixisset infamis, potentique

Æquore tranato, furiali poscere bello, Ægiali soror usa virgâ.

Ante expugnatæ crudelia sæcula Trojæ. Numénque trinum fallere si queant

At simul hanc, opibusque et festâ pace beaArtes medentûm, ignotáque gramina,

tam, Non gnarus herbarum Machaon

Aspicit, et tpingues donis Cerealibus agros, Eurypyli cecidisset hasta :

Quódque magis doluit, venerantem numina veri Læsisset et nec te, Philyreie,

Sancta Dei populum, tandem suspiria rupit Sagitta Echidnæ perlita sanguine;

Tartareos ignes et luridum olentia sulphur; Nec tela te fulménque avitum,

Qualia Trinacriâ trux ab Jove clausus ia Ætna Cæse puer genitricis alvo.

Emat tabifico monstrosus ob ore Tiphæus. Tuque, O alumno major Apolline,

Ignescunt oculi, stridétque adamantinus ordo Gentis togatæ cui regimen datum,

Dentis, ut armorum fragor, ictáque cuspide Frondosa quem nunc Cirrha luget,

cuspis. Et mediis Helicon in undis,

“ Atque pererrato solum hoc lacrymabile monde Jam præfuisses Palladio gregi

Inveni," dixit; “ gens hæc mibi sola rebellis, Lætus, superstes; nec sine gloria;

Contemtrixque jugi, nostra que potentior arte. Nec puppe lustrasses Charontis

Illa tamen, inea si quicquam tentamina possimt, Horribiles barathri recessus,

Non feret hoc impunè diu, non ibit inulta.” At fila rupit Persephone tua,

Hactenus; et piceis liquido natat aëre pennis: I rata, cùm te viderit artibus,

Quà volat, adversi præcursant agmine venti, Succoque pollenti, tot atris

Densantur nubes, et crebra tonitrua fulgent. Faucibus eripuisse mortis.

Jámque pruinosas velox superarerat Alpes, Colende Præses, membra, precor, tua

Et tenet Ausoniæ fines; à parte sinistra Molli quiescant cespite, et ex tuo

Nimbifer Appenninus erat, priscique Sabini, Crescant rosæ calthæque busto,

Dextra veneficiis infamis Hetruria, nec non Purpureóque hyacinthus ore.

Te furtiva, Tibris, Thetidi videt oscula dantem, Sit mite de te judicium Æaci,

Hinc Mavortigenæ consistit in arce Quirini. Subrideátque Ætnæa Proserpina ;

Reddiderant dubiam jam sera crepuscula lucem, Intérque felices perennis

Cum circuingreditur totam Tricornifer urbem, Elysio spatiere campo.

Panificósque deos portal, scapulisque virorum

Evehitur; præeunt submisso poplite reges, In Quintum Novembris.

Et mendicantûm series longissima fratrum; Anno Ætatis 17.

Cereáque in manibus gestant funalia cæci,

Cimmeriis nati in tenebris, vitámque trahentes: Jam pius extremâ veniens läcobus ab arcto

Templa dein multis subeunt lucentia tædis, Teucrigengs populos, latéque patentia regna Albionum, tenuit ; jámque inviolabile fædus

(Vesper erat sacer iste Petro) fremitúsque ca

nentům Sceptra Caledoniis conjunxerat Anglica Scotis:

Sæpe tholos implet vacuos, et inane locorum.

Qualitèr exululat Bromius, Bromiique caterva, $ This ode, is on the death of doctor John Orgia cantantes in Echionio Aracyntho, Goslyn, master of Caius College, and king's pro- Dum tremit attonitas vitreis Asopus in undis, fessor of medicine at Cambridge; who died Et procul ipse cavâ responsat rupe Cithæron. wbile a second time vice-chancellor of that uni- His igitur tandem solenni more peractis, versity, in October, 1626.

Nox senis amplexus Erebi taciturna reliquit,

Præcipitésque impellit equos stimulante flagel Dixit; et, adscitos ponens maleodus amictus,
Captam oculis Typhlonta, Melanchætémque fe- Fugit ad infandam, regnum illætabile, Lethen.
rocem,

Jam rosea Evas pandens Tithonia portas
Atque Acherontæo prognatam patre Siopen Vestit inauratas redeunti lumine terras;
Torpidam, et hirsutis horrentem Phrica capillis. Mestáque, adhuc nigri deplorans funera nati,
Interea regum domitor, Phlegetontius hæres, Irrigat ambrosiis montana cacumina guttis :
Ingreditur thalamos, neque enim secretus adulter Cùm somnos pepulit stellatæ janitor aulæ,
Producit steriles molli sine pellice noctes ; Nocturnos visus et somnia grata revolvens.
At vix compositos somnus claudebat ocellos, Est locus æternâ septus caligine noctis,
Cùm niger umbrarum dominus, rectórque si- Vasta ruinosi quondam fundamina tecti,
lentům,

Nunc torvi spelunca Phoni, Prodotæque bilin-
Prædatórque hominum, falsâ sub imagine tectus

guis,
Astitit; assumptis micuerunt tempora canis, Effera quos uno peperit Discordia parto.
Barba sinus promissa tegit, cineracea longo

Hîc inter cæmenta jacent, præruptáque saxa, Syrmate verrit bumum vestis, pendétque cu- Ossa inhumata virûm, et trajecta cadavera ferro; cullus

Hic Dolus intortis semper sedet ater ocellis, Vertice de raso; et, ne quicquam desit ad artes, Jurgiáque, et stimulisarınata Calumnia fauces, Cannabeo lumbos constrinxit fune salaces, Et Furor, atque viæ moriendi mille videntar, Tarda fenestratis figens vestigia calceis.

Et Timor, exanguisque locum circumvolat Hor. Talis, utì fama est, vastâ Franciscus eremo Perpetuoque leves per muta silentia Manes (ror; Tetra vagabatur solus per lustra ferarum, Exululant, tellus et sanguine conscia stagnat. Silvestrique tulit genti pia verba salutis

Ipsi etiam pavidi latitant penetralibus antri Impius, atque lupos domuit, Libycósque leones. Et Phonos, et Prodotes ; nullóque sequente per Subdolus at tali Serpens velatus amictu

antrum,

(ilmbris, Solvit in has fallax ora execrantia voces;

Antrum horrens, scopulosum, atrum feralibus “ Dormis, nate? Etiamne tuos sopor opprimit Diffugiunt sonies, et retrò lutnina vortunt: artus?

Hos pugiles Romæ per sæcula longa fideles Immemor, O, fidei, pecorúmque oblite tuorum! Evocat antistes Babylonius, atque ita fatur. Dum cathedram, venerande, tuam, diademáque

“ Finibus occiduis circumfusum incolit æquor triplex,

Gens exosa mihi; prudens Natura negavit Ridet Hyperboreo gens barbara nata sub axe; Indignam penitùs nostro conjungere inundo: Dúmque pharetrati spernunt tua jura Britanni : Illuc, sic jubeo, celeri contendite gressu, Surge, age; surge, piger, Latius quem Cæsar Tartareoque leves diftentur pulvere in auras adorat,

Et rex et pariter satrapæ, scelerata propago:
Cui reserata patet convexi janua cæli,

Et, quotquot fidei caluere cupidine veræ,
Turgentes animos, et fastus frange procaces, Consilii socios adhibete, operisque ministros."
Sacrilegique sciant, tua quid maledictio possit, Finierat; rigidi cupidè paruere gemellia
Et quid Apostolicæ possit custodia clavis;

Interea longo flectens curramine cælos
Et memor Hesperiæ disjectam ulciscere classem, Despicit æthereâ Dominus qui fulgurat arc
Mersáque Iberorum lato vexilla profundo, Vanaque perversæ ridet conamina turhæ;
Sanctorumque cruci tot corpora fixa probrosz, Atque sui causam populi volet ipse tueri.
Thermodoontëâ nuper regnante puellâ.

Esse ferunt spatium, quà distat ab Aside terra At tu si tenero mavis torpescere lecto,

Fertilis Europe, et spectat Marevtidas undas; Crescentesque negas hosti contundere vires; Hîc turris posita est Titanidos ardua Famæ, Tyrrhenum implebit numeroso milite pontum, Ærea, lata, sonans, rutilis vicinior astris Signáque Aventino ponet fulgentia colle:

Quàm superimposituni vel Atbos vel Pelion Relliquias veterum franget, flammisque cre

Ossæ.

[nestræ, mabit;

Mille fores aditusque patent, totidemque feSacráque calcabit pedibus tua colla profanis, Ampláque per tenues translucent atria muros : Cujus gaudebant soleis dare basia reges.

Excitat hîc varios plebs agglomerata susurros; Nec tamen hunc bellis et aperto Marte lacesses; Qualitèr instrepitant circum mulctralia bombis Irritus ille labor: tu callidus utere fraude: Agmina muscarum, aut texto per ovilia junco, Quælibet hæreticis disponere retia fas est. Dum Canis æstivum cceli petit ardua culmen. Sámque ad consilium extremis rex magnus aboris ipsa quidem summâ sedet ultrix matris in arce; Patricios vocat, et procerum de stirpe creatos, Auribus innumeris cinctum caput eminet olli, Grandærósque patres, trabeâ canisque verendos; | Queis sonitum exiguum trabit, atque levissima Hos tu membratim poteris conspergere in auras,

captat Atque dare in cineres, nitrati pulveris igne Murmura, ab extremis patuli confinibus orbis, Ædibus injecto, quà convenere, sub imis. Nec iot, Aristoride, servator inique juvencæ Protinùs ipse igitur, quoscunque habet Anglia Is.dos, immiti volvebas lumina vuliu, fidos,

Lumina non unquam tacito putantia somno, Propositi, factique, mone: quisquamne tuorum Lunina subjectas latè spectantia terras. Audebit summi non jussa facessere Papæ?

Istis illa solet loca luce carentia sæpe Perculsósque metu subito, casúque stupentes, Perlustrare, etiam radianti impervia soli: Invadat vel Gallus atrox, vel sævus Iberus. Millenisque loquax au litáque visaque linguis Sæcnia sicillic tandem Mariana redibunt, Cuilibet effundit temerara; veráque mendax Túque in belligeros iterum dominaberis Anglos. Nunc minuit, modd confictis sermonibus auget. Et, nequid timeas, divos divásque secundas Sed tamen à nostro meruisti carmine laudes, Accipe, quotque tuis celebrantur numina fastis." Fama, bonum quo nou aliud veracinswllum,

Nobis digna cani, nec te memorâsse pigebit Quid temerè violas non nocenda nomina,
Carmine tam longo; servati scilicet Angli

Subitòque ad iras percita ?
Officiis, vaga diva, tuis, tibi reddimus æqua. Non est, ut arbitraris elusus miser,
Te Deus, æternos motu qui temperat ignes,

Mors atra Noctis filia,
Fulmine præmisso alloquitur, terrâque tremente: Erebóve patre creta, sive Erinnge,
“ Fama siles? An te latet impia Papistarum Vastove nata sub Chao :
Conjurata cohors in méque meósque Britannos, Ast illa, cælo missa stellato, Dei
Et nova sceptrigero cædes meditata läcobo ?” Messes ubique colligit;

Nec plura; illa statim sensit mandata Tonantis, Animásque mole cameâ reconditas
Et, satis ante fugax, stridentes induit alas,

In lucem et auras evocat :
Induit et variis exilia corpora plumis;

Ut cùm fugaces excitant Horæ diem,
Dextra tubam gestat Temesæo ex ære sonoram. Themidos Jovisque filiæ ;
Nec mora, jam pennis cedentes remigat auras, Et sempiterni ducit ad vultus Patris :
Atque parum est cursu celeres prævertere nubes: At justa raptat impios
Jam ventos, jam solis equos, post terga reliquit: Sub regna furvi luctuosa Tartari,
Et primò Angliacas, solito de mure, per urbes Sedésque subterraneas."
Ambiguas voces, incertáque murmura, spargit: Hanc ut vocantem lætus audivi, citd
Mox arguta dolos, et detestabile vulgat

Fædum reliqui carcerem,
Proditionis opus, nec non facta horrida dictu, Volatilésque faustus inter milites
Authorésque addit sceleris, nec garrula cæcis Ad astra sublimis feror :
Insidiis loca structa silet ; stupuere relatis Vates ut olim raptus ad coelum senex,
Et paritèr juvenes, paritèr tremuere puellæ, Auriga currûs ignei.
Effætique senes paritèr; tantæque ruina Non me Boötis terruere lucidi
Sensus ad ætatem subitò penetraverat omnem. Sarraca tarda frigore, aut

Attamen interea populi miserescit ab alto Formidolosi Scorpionis brachia ;
Æthereus Pater, et crudelibus obstitit ausis

Non ensis, Orion, tuus.
Papicolûm; capti pænas raptantur ad acres: Prætervolavi fulgidi solis globum,
At pia thura Deo, et grati solvuntur honores; Longèque sub pedibus deam
Compita læta focis genialibus omnia fumant ; Vidi triformem, dum coërcebat suos
Turba choros juvenilis agit: Quintóque No- Frænis dracones aureis.
vembris

Erraticorum siderum per ordines,
Nulla dies toto occurrit celebrator anno.

Per lacteas vehor plagas,

Velocitatem sæpe miratus novam ;
In obitum Præsullis Eliensis?.

Donec nitentes ad fores

Ventum est Olympi, et regiam crystallinam, et Anno ætatis 17.

Stratum smaragdis atrium. Adhuc madentes rore squalebant genæ,

Sed hic tacebo ; nam quis effari queat,

Oriundus humano patre,
Et sicca nondum lumina
Adhuc liquentis imbre turgebant salis,

Amanitates illius loci? Mihi

Sat est in æternum frui.
Quem nuper effudi pius,
Dum mæsta charo justa persolvi rogo

Naturam non pati senium 3.
Wintoniensis Præsulis.
Cùm centilinguis Fama, proh! semper mali

Heu, quàm perpetuis erroribus acta fatiscit
Cladisque vera nuntia,

Aria mens hominum, tenebrisque immersa pro

fundis Spargit per urbes divitis Britanniæ, Populósque Neptuno satos,

Oedipodioniam volvit sub pectore noctem ! Cessisse morti, et ferreis sororibus,

Que vesana suis metiri facta deorum Te, generis humani decus,

Audet, et incisas leges adamante perenni Qui rex sacrorum illâ fuisti in insula

Assimilare suis, nullóque solubile sæclo Qus nomen Anguillæ tenet.

Consilium fati perituris alligat horis ! Tunc inquietum pectus irâ protinus

Ergóne marcescet sulcantibus obsita rugis Ebulliebat fervida,

Naturæ facies, et rerum publica mater Tumulis potentem sæpe devovens deam : Omniparum contracta uterum sterilescet ab ævo! Nec vota Naso in Ibida

Et, se fassa senem, malè certis passibus ibit Concepit alto diriora pectore;

Sidereum tremebunda caput ? Num tetra vetustas, Graiúsque vates parciùs

Annorúmque æterna fames, squalórque, situsTurpem Lycambis execratus est dolum,

que, Sponsámque Neobulen suam.

Sidera vexabunt? An et insatiabile Tempus At ecce! diras ipse dum fundo graves,

Esuriet Cælum, rapiétque in viscera patrem? Et imprecor neci necem,

Heu, potuitne suas imprudens Jupiter arces Audisse tales videor attonitus souos

Hoc contra munisse uefas, et Temporis isto Leni, sub aurâ, famine : “ Cæcos furores pone ; pone vitream

3 This was an academical exercise, written in Bilémque, et irritas minas :

1628, to oblige one of the fellows of Christ's Col

lege, who having laid aside the levities of poetry Nicholas Felton, bishop of Ely, died Octob. for the gravity and solidity of prose, imposed 5, 1626, not many days after bishop Andrews, the boyish task on Milton, now about nineteen before celebrated.