Exemisse malo, gyrósque dedisse perennes ? Haud ille Palladis gemellus innubæ
Ergo erit ut quandoque sono dilapsa tremendo Interna proles insidet menti Jovis ;
Convexi tabulata ruant, atque obvius ictu Sed quamlibèt natura sit communior,
Stridat uterque polus, superâqne ut Olympius Tamen seorsùs extat ad morem unius,
aulå

Et, mira, certo stringitur spatio loci :
Decdat, horribilisque retectâ Gorgone Pallas; Seu sempiternusille siderum comes
Qualis in Ægæam proles Junonia Lemnon Cæli pererrat ordines decemplicis,
Deturbata sacro cecidit de limine cæli?

Citimúmve terris incolit lunæ globum :
Tu quoque, Phæbe, tui casus imitabere nati; Sive, inter animas corpus adituras sedeus,
Præcipiti curu, subitâque ferere ruinâ

Obliviosas torpet ad Lethes aquas :
Pronus, et extinctâ fumabit lampade Nereus, Sive in remotâ fortè terrarum plaga
Et dabit attonito feralja sibila ponto.

Incedit ingens hominis archetypus gigas, Tunc etiam aërei divulsis sedibus Hæmi

Et diis tremendus erigit celsum caput, Dissultabit apex, imóque allisa baratbro

Atlante major portitore siderum. Terrebunt Stygium dejecta Ceraunia Ditem, Non, cui profundum cæcitas lumen dedit, In superos quibus usus erat, fraternáque bella. Dircæus augur vidit hunc alto sinu;

At Pater Omnipotens, fundatis fortiùs astris, Non hunc silente nocte Plëiones nepos
Consuluit rerum summæ, certóque peregit Vatum sagaci præpes ostendit choro;
Pondere fatorum lances, atque ordine summo Non hunc sacerdos novit Assyrius, licèt
Singula perpetuum jussit servare tenorem. Longos vetusti commemoret atavos Nini,
Volvitur hinc lapsu mundi rota prima diurno ; Priscúmque Belon, inclytúmque Osiridem,
Raptat et ambitos sociâ vertigine cælos.

Non ille, trino gloriosus nomine,
Tardior haud solito Saturnus, et acer ut olim Ter magnus Hermes, ut sit arcani sciens,
Fulmineum rutilat cristatâ casside Mavors. Talem reliquit Isidis cultoribus.
Floridus æternum Phæbus juvenile coruscat, At tu, perenne ruris Academi decus,
Nec fovet effætas loca per declivia terras (Hæc monstra si tu primus induxti scholis,)
Devexo temone Deus ; sed, semper amicâ Jam jam poetas, urbis exules tuæ,
Luce potens, eadem currit per signa rotarum. Revocabis, ipse fabulator maximus;
Surgit odoratis paritèr formosus ab Indis,

Aut institutor ipse migrabis foras.
Æthereum pecus albenti qui cogit Olympo,
Manè vocans, et serus agens in pascua cæli;

Ad Patrem.
Temporis et gemino dispertit régna colore.

Nunc mea Pierios cupiam per pectora fontes Fulget, obitque vices alterno Delia cornu,

Irriguas torquere vias, totúmque per ora
Cæruleumque ignem paribus complectitur ulnis.
Nec variant elementa fidem, solitoque fragore

Volvere laxatum gemino de vertice rivum ;

Ut, tenues oblita sonos, audacibus alis Lurida perculsas jaculantur fulmina rupes.

Surgat in officium venerandi Musa parentis. Nec per inane furit leviori murmure Corus,

Hoc utcunque tibi grat;ım, pater optime, carmen Stringit et armiferos æquali horrore Gelonos Trux Aquilo, spirátque hyemem, nimbósque vo

Exiguum meditatur opus; nec novimus ipsi

Aptiùs à nobis quæ possunt munera donis lutat.

Respondere tuis, quamvis nec maxima possint Ut'que solet, Siculi diverberat ima Pelori (châ Rex maris, et raucâ circumstrepit æquora con- Respondere tuis, nedum ut par gratia donis

Esse queat, vacuis quæ redditur arida verbis. Oceani Tubicen, nec vastâ mole minorem

Sed tamen hæc nostros ostendit pagina census, Ægæona ferunt dorso Balearica cete.

Et quod habemus opum chartâ numeravimus Sed neque, Terra, tibi sæcli vigor ille vetusti Priscus abest, servátque suum Narcissus odorem, Quæ mihi sunt nullæ, qnisi quas dedit aurea Clio,

istâ, Et puer ille suum tenet, et puer ille, decorem,

Quas mihi semoto somni peperere sub antro, Phæbe, tuúsque, et, Cypri, tuus ; nec ditior olim

Et nemoris laureta sacri Parnassides umbræ. Terra datum sceleri celavit montibus aurum

Nec tu vatis opus divinum despice carmen, Conscia, vel sub aquis gemmas. Sic denique in

Quo nihil æthereos ortus, et semina cæli,

Nil magis humanam commendat origine mentem, Ibit cunctarum scries justissima rerum;

Sancta Promethëæ retinens vestigia flamme. Donec flamına orbem populabitur ultima, latè

Carmen amant súperi, tremebundáque Tartara Circumplexa polos, et vasti culmina cæli ; Ingentique rogo flagrabit machina mundi.

ima ciere valet, divósque ligare profundos, De Ideâ Platonicâ quemadmodum Aristoteles Et triplici duro Manes adamante coercet. iniellexil.

Carmine sepositi retegunt arcana futuri

Phoel:ades, et tremulæ pallentes ora Sibyllæ : Dicire, sacrorum præsides nemorum deæ ;

Carmina sacrificus sollennes pangit ad aras, Túque, 0 noveni perbeata numinis

Aurea seu sternit motantem cornua taurum ; Memoria mater, quæque in immenso procul

Seu cùm fata sagax fumantibus abdita fibris Antro recumbis, otiosa /Eternitas,

Consulit, et tepidis Parcam scrutatur in extis. Monumenta servans, et rat s leges Jovis,

Nos etiam, patrium tunc cùm repetemus OlymColique fastos, atque ephemeridas Deûin;

Æternæque moræ stabunt immobilis ævi, (pum Quis ille primus, cujus ex imagine

Ibimus auratis per cæli templa coronis ; Natura solers finxit humanum genus,

Dulcia suaviloquo sociantes carmina plectro, Æternus, incorruptus, æquævus polo,

Astra quibus, geminique poli convexa, sonabunt. Cnúsque et universus, exemplar Dei?

Spiritus et rapidos qui circinat igneus orbes,

ævum

carien

Nunc quoque sidereis intereini: ipse choreis Victrices hederas inter laurósque sedebo ; Immortale melos, et inenarrabile carmen ; Jámque nec obscurus populo miscebor inerti, Turrida dum rutilus compescit sibila Serpens, Vitabúntque oculos vestigia nostra profanos. Dernissóque ferox gladio mansuescit Orion; Este procul, vigiles Curæ, procul este, Querelæ, Stellarum uec sentit onus Maurusius Atlas. Invidiæque acies transverso tortilis hirquo. Carmina rognles epulas ornare solebant,

Sæva nec anguiferos extende, Calumnia, rictus į Cùm nondum luxus, vastæque immensa vorago In me triste nihil, foedissima turba, potestis, Nota gule, et modico spunabat cæna Lyæo. Nec vestri sum juris ego; securáque tutus Tum, de more sedens festa ad convivia vates, Pectora, vipereo gradiar sublimis ab ictu. Æsculeå intonsos redimitus ab arbore crines, At tibi, chare pater, postquam non æqua meHeroúmque actus, iinitandáque gesta canebat,

renti
He chaos, et positi latè fundamina mundi, Posse referre datur, nec dona rependere factis,
Reptantésque sieos, et alentes numina glandes, Sit memorasse satis, repetitáque munera grato
Et nondum ¡tnão quæsitum fulinen ab antro. Percensere animo, fidæque reponere menti,
Devique quid vocis modulamen inave juvabit, Et vos, O nostri, juvenilia carmina, lusus,
Verborum senúsque vacans, numerique loquacis? Si modò perpetuos sperare audebitis annos,
Silvestres decet iste choros, non Orphea, cantus, Et dodrini superesse rogo, lucémque tueri,
Qui tenuit fluvios, et quercubus aduidit aures, Nec spisso rapient oblivia nigra sub Orco;
Carmine non cithará ; simulachráque functa ca- Forsitan has laudes, decantatúmque parentis
nendo

Noinen, ad exemplum, sero servabitis ævo.
Compulit in lacrymas: habet bas à carmine
Jaudes.

Ad Salsillum, Poelam Romanum, ægrotantem ..
Nec tu perge,precor, sacras contemnere Musas,
Nec vanas inopésque puta, quarum ipse peritus

SCAZONTES. Munere mille souos numeros componis ad aptus; O Musa, gressum quæ volens trahis claudum, Millibus et vocem modulis variare canoram

Vulcanićque tarda gaudes iucessu, Doctus, Arionii meritò sis nominis hæres.

Nec sentis illud in loco minus gratum, Nunc tibi quid mirum, si me genuisse poetam Quàm cùm decentes fava Dëiope suras Contigerit, charo si tam propè sanguine juncti

Alternat aureum ante Junonis lectum; Cogvatas aries, studiumque affive, sequamur?

Adesdum, et hæc s'is verba pauca Salsillo Ipse volens Phæbus se dispertire duobus

Refer, Camena nostra cui tantum est cordi, Altera doua mihi, dedit altera dona parenti ;

Quámque ille magnis prætulit immeritò divis Dividuúmque Deum, genitorque puérque, tene

Hæc ergo alumnus ille Londini Milto,

Diebus hisce qui suum linquens nidum, Tu tamen ut simules teneras odisse Camænas,

Polique tractum, pessimus ubi ventoruin, Non odisse reor; neque enim, pater, ire jubebas

Insanientis impoténsque pulmonis, Quà via lata patet, quà pronior area lucri,

Pernix anbela sub Jove exercet flabra, Certáque condendi fuiset spes aurea nummi :

Venit feraces Itali soli ad glebas, Nec rapis ad leges, malè custoditáque gentis

Visum superbâ cognitas urbes famâ, Jura, nec insulsis damnas clamoribus aures;

Virósque, doctæque indolem juventutis, Sed, magis excultam cupiens ditescere mentem,

T'ibi optat idem hic fausta multa, Salsille, Me procul urbano strepitu, secessibus altis

Habitúmque fesso corpori penitùs sanum ; Abdoctum, Aoniæ jucunda per otia ripæ,

Cui nunc profımda bilis infestat renes, Pbxebæo lateri comitem sinis ire beatum.

Præcordiisque fixa damnosùm spirat; Oficinm chari taceo commune parentis ;

Nec id pepercit impia, quòd tu Romano Me poscunt majora : tuo, pater optime, sumptu Tam cultus ore Lesbium condis melos. Cùm nihi Romulex patait facundia linguæ,

O dulce divûm munus, O Salus, Hebes Et Jatii veneres, et quæ Jovis ora decebant

Germana ! Tuque, Phæbe, morborum terror, Grandia magniloquis elata vocabula Graiis,

Pythone cæso, sive tu mayis Pæan Aridere suasisti quos jactat Gallia flores;

Libenter rudis, hic tuus sacerdos est. Et quam degeneri norus Italus ore loquelam

Querceta Fauni, vósque rore vinoso Fundit, barbaricos testatus voce tumultus;

Colles benigni, mitis Evandri sedes, Quæque Palæstinus loquitur mysteria vates.

Siquid salubre vallibus frondet vestris, Deniqne quicquid habet cælum, subjectáque cælo Levamen ægro ferte certatim vati. Terra parens, terræque et cælo internuus aer,

Sic ille, charis redditus rursùm Musis, Quicquid et unda tegit, pontique agitabile mar

Vicina dulci prata mulcebit cantu. Per te nôsse licet, per te, si nôsse libebit: (mor, Ipse inter atros emirabitur lucos Dimotâque venit spectanda scientia nube,

Numa, ubi beatum degit otium æternum, Nudáque conspicuos inclinat ad oscula vultus,

Suam reclinis semper Ægeriam spectans. Ni fugisse velim, ni sit libâsse molestum.

Tumidúsque et ipse Tibris, hinc delinitus, I nunc, confer opes, quisqnis malesanus avitas

Spei favebit annuæ colonorum; Austriaci gazas, Perüanaque regna, præoptas.

Nec in sepulchris ibit obsessum reges,
Quæ potuit majora pater tribuisse, vel ipse

Nimiùm sinistro laxus irruens loro :
Jupiter, excepto, donâsset ut omnia, cælo ?
Non potiora dedit, quamvis et tuta fuissent,

*Giovanni Salsilli had complimented Milton at Publica qui juveni commisit lumina nato, Rome in a Latin tetrastich for his Greek, Latin, Atque Hyperionios currus, et fræna diei,

and Italian, poetry. Milton, in return, sent these Bit circùm undantem radiatâ luce tiaram.

elegant Scazontes to Salsilli when indisposed. Ergo cgo, jam dovtæpars quamlibet ima caterva,

WARTON,

mus.

Sed fræna meliùs temperabit undarum,

Nos etiam in nostro modulantes flumine cygnos Adusque curvi salsa regna Portumni.

Credimus obscuras noctis sensisse per umbras,
Quà Thamesis late puris argenteus urnis
Oceani glaucos perfundit gurgite crines :

Quin et in has quondam pervenit Tityrus oras.
MANSUS'.

Sed neque nos genus incultum, nec inutilo

Quà plaga septeno mundi sulcata Trione [Phæbo, Joannes Baptista Mansus, Marchio Villensis, vir Brumalem patitur longâ sub nocte Boöten. ingenii laude, tum literarum studio, nec non et

Nos etiam colimus Phæbum, nos munera Phæbo bellicâ virtute, apud Italos clarus in primis est. Flaventes spicas, et lutea mala canistris, Ad quem Torquati Tassi Dialogus extat De Halantémque crocum,perbibet nisi vana vetustas, Amicitia scriptus; erat enim Tassi amicissimus; Misimus, et lectas Druidum de gente choreas. ab quo etiam inter Campaniæ principes cele

Gens Druides antiqua, sacris operata deorum, bratur, in illo poemate cui titulus GERUSALEM

Heroum laudes, imitandáque gesta, canebant ; ME CONQUISTATA, lib. 20).

Hinc quoties festo cingunt altaria cantu,

Delo in harbosa, Graiæ de more puellæ, Fra cavalier magnanimi è cortesi,

Carminibus lætis memorant Corinëida Loxo, Risplende il manso.

Patidicámque Upin, cum flavicomâ Hecaërge, Is authorem Neapoli commorantem summå be- Nuda Caledonio variatas pectora fuco.

nevolentiâ prosecutus est, multaque ei detulit Fortunate senex, ergo, quacunque per orbem humanitatis officia. Ad hunc itaque hospes Torquati decus, et nomen celebrabitur ingens, ille, antequam ab eâ urbe discederet, ut ne in-Claráque perpetui succrescet fama Marini ; gratum se ostenderet, hoc carmen misit. Tu quoque in ora frequens venies plausúmque

virorum, Hæc quoque, Manse, tuæ meditantur carmina Et parili carpes iter immortale volatu. laudi

Dicetur tum sponte tuos habitasse penates Pierides, tibi, Manse, choro notissime Phobi ;

Cynthius, et famulas venisse ad limina Musas : Quandoquidem ille alium haud æquo est dignatus At non sponte domum tamen idem, et regis adivit honore,

Rura Pheretiadæ, cælo fugitivus Apollo;
Post Galli cineres, et Mecænatis Hetrusci. Ille licèt magnum Alciden susceperat hospes ;
Tu quoque, si nostræ tantùm valet aura Ca- Tantùm ubi clamosus placuit vitare bubulcos,
mænæ,

Nobile mansueti cessit Chironis in antrum,
Victrices hederas inter laurósque sedebis. Irriguos inter saltus, frondosáque tecta,
Te pridem magno felix concordia Tasso

Peneium propè rivum : ibi sæpe sub ilice nigrâ,
Junxit, et æternis inscripsit nomina chartis : Ad citharæ strepitum, blanda prece victus amici,
Mox tibi dulciloquum non inscia Musa Marinum Exilii duros lenibat voce labores.
Tradidit; ille tuum dici se gaudet alumnum, Tum neque ripa suo, barathro nec fixa sub imo
Dum canit Assyrios divům prolixus amores ; Saxa stetere loco; nutat Trachinia rupes,
Mollis et Ausonias stupefecit carmine nymphas. Nec sentit solitas, immania pondera, silvas;
Ille itidem moriens tibi soli debita vates

Emotæque suis properant de collibus orni, Ossa, tibi soli, supremáque vota reliquit : Mulcentúrque novo maculosi carmine lynces. Nec manes pietas tua chara fefellit amici;

Diis dilecte senex, te Jupiter æquus oportet Vidimus arridentem operoso ex ære poetam. Nascentem, et miti lustrârit lumine Phæbus, Nec satis hoc visum est in utrumque, et nec pia Atlantisque nepus ; neque enim, nisi charus ab cessant

Diis superis, poterit magno favisse poetæ. (ortu Officia in tumulo; cupis integros rapere Orco, Hinc longæva tibi lento sub flore senectus Quà potes, atque avidas Parcarum eludere leges: Vernat, et Æsonjos lucratur vivida fusos ; Amborum genus, et variâ sub sorte peractam Nondum deciduos servans tibi frontis honores, Describis vitam, morésque, et dona Minervæ; Ingeniumque vigens, et adultum mentis acumen. Æmulus illius, Mycalen qui natus ad altam O mibi si mea sors talem concedat amicunt, Rettulit Æolii vitam facundus Homeri.

Phæbæos decoråsse viros qui tam benè nôrit, Ergo ego te, Cliûs et magni nomine Phæbi, Siquandò indigenas revocabo in carmina reges, Manse pater, jubeo longum salvere perævum, Arturúmque etiam sub terris bella moventein ! Missus Hyperboreo juvenis peregrinus ab axe. Aut dicam invicta sociali fædere mensæ Nec tu longinquam bonus aspernabere Musam, Magnanimos heroas ; et, O modo spiritus adsit, Quæ nuper gelida vix enutrita sub Arcto, Frangam Saxonicas Britonum sub Marte phaImprudens, Italas ausa est volitare per urbes.

langes !

Tandem ubi non tacitæ permensus tempora vitæ, " At Naples Milton was introduced to Giovanni Annorúmque satur, cineri sua jura relinquam, Battista Manso, marquis of Villa. Milton at Ille mibi lecto madidis astaret ocellis, leaving Naples sent this poem to Manso. He was Astanti sat erit si dicam, sim tibi curæ ; a nobleman of distinguished rank and fortune, Ille meos artus, liventi morte solutos, had supported a military character with high re- Curaret parvâ componi mollitèr urna : putation, of unblemished morals, a polite scholar, Forsitan et nostros ducat de marmore vultus, a celebrated writer, and an universal patron. It Nectens aut Paphiâ myrti aut Parnasside lauri was among his chief honours, that he bad been Fronúe comas, at ego securâ pace quiescam. the friend of Tasso : and this circumstance, ) Tum quoque, si qua fides, si præmia certa bonoabove all others, must have made Milton ambiti

rum, ous of his acquaintance.

Ipse ego cælicolûm semotus in æthera dirûm, VOL. TII.

Nn

ARGUMENTUM.

Qud labor et mens pura vehunt, atque ignea | Aut avidos terrere lupos præsepibus altis ;
virtus,

Quis fando sopire diem, cantúque, solebit ?
Secreti hæc aliquâ mundi de parte videbo, Ite domum impasti, domino jam non vacat,
Quantum fata sinunt ; et, totâ mente serenum

agni.
Rjdens, purpureo suffundar lumine vultus, Pectora cui credam ? quis me lenire docebit
Et simul æthereo plaudam mihi lætus Olympo. Mordaces curas, quis longam fallere noctem

Dulcibus alloquiis, grato cùm sibilat igni
Molle pyrum, et nucibus strepitat focus, et ma-

lus Auster
EPITAPHIUM DAMONIS.

Miscet cuncta foris, et desuper intonat ulmo?

Ite domum impasti, domino jam non vacat,

Aut æstate, dies medio dum vertitur axe, (agni.
Thyrsis et Damon, ejusdem vicinia pastoresCùm Pan æsculeå somvụm capit abditus umbrâ,

eadem studia sequuti, pueritia amici erant,
ut qui plurimùın. Thyrsis animi causâ pro- Pastorésque latent, stertit sub sepe colonus ;

Et repetunt sub aguis sibi nota sedilia nymphæ, fectus peregrè de obitu Damonis nuncium ac

Quis mihi blanditiásque tuas, quis tum mihi risus, cepit. Demùm posteà reversus, et rem ità esse comperto, se, suámque solitudinem, hoc Cecropiósque sales referet, caltrsque lepores ?

Ite domum impasti, domino jam non vacat, carmine deplorat. Damonis autem şub personâ hic intelligitur Carolus Deodatus ex urbe At jam solus agros, jam pascua solus oberro,

agni. Hetruriæ Luca paterno genere oriundus, cæ

Sicubi ramosæ densantur vallibus umbræ; dora Anglus; ingenio, doctrina, clarissimisque Hic serum expecto; supra caput imber et Eurus cæteris virtutibus, dum viveret, juvenis egre- Triste sonant, fractæque agigata crepuscula silvæ. gius.

Ite domum impasti, dominu jam non vacat, AIMERIDEs nymphæ (nam vos et Daphuin, et Hy

agni.

(herbis Et plorata diu meministis fata Bionis,) [lan, Heu, quam colta mihi priùs arva procacibus Dicite Sicelicum Thamesina per oppida carmen: Involvuntur, et ipsa situ seges alta fatiscit ! Quas miser effudit voces, quæ murmura Thyrsis, Innuba neglecto marcescit et uva racemo, Et quibus assiduis exercuit antra querelis, Nec myrteta juvant; ovium quoque tædet, at illæ Flumináque, fontésque vagos, nemorúmque re- Mærent, in'que suum convertunt ora magistrum. cessus;

(altam Ite domum impasti, domino jam pop facat, Dum sibi præreptum queritur Damona, neque

agni. Luctibus exemit noctem, loca sola pererrans. Tityrus ad corylos vocat, Alphesibæus ad ornos, Et jam bis viridi surgebat culmus aristâ,

Ad salices Aegon, ad fumina pulcber Amyntas; Et totidem flavas numerabant horrea messes, “ Hîc gelidi fontes, hîc illita gramina musco, Ex quo summa dies tulerat Damona sub umbras, Hic Zephyri

, hîo placidas interstrepit arbutus Nec dum aderat Thyrss; pastorem scilicèt illum

undas :)
Dulcis amor Musæ Thusca retinebat in urbe : Ista canunt surdo, frutices ego nactus abibam.
Ast ubi mens expleta domum, pecorisque relicti Ite domum impasti, domino jam non vacat,
Cura vocat, simul assuet â seditque sub ulmo,

agni,
Tum verò amissum tum denique sentit amicum, Mopsus ad hæc, nam me redeuntem forte notárat,
Cæpit et immensum sic exonerare dolorem. (Et callebat avium linguas, et sidera Mopsus,)
Ite domum impasti, domino jam non vacat, Thyrsi, quid hoc ?” dixit, “ quæ te aquit im-
agni.

proba bilis ?
Hei mihi! qnæ terris, quæ dicam numina cælo, Ant te perdit amor, aut te malè fascinat astrum;
Postquam te in:miti rapuerunt funere, Damnon! Saturni grave sæpe fuit pastoribus astrum,
Siccine nos linquis, tua sic sine nomine virtus lutimáque obliquo figit præcordia plumbo."
Ibit, et obscuris numero sociabitur umbris? Ite domum impasti, domino jam non vacat,
At non ille, animas virgâ qui dividit aureâ,

agni.

(turum est ? Ista velit, dignumque tui te ducat in agmen, Mirantur nymphæ, et “ quid te, Thyrsi, fuIgnarúmque procul pecus arceat omne silentâm. Quid tibi vis ? aiunt ; "non hæc solet esse juIte domum impasti, domino jam non vacat, agni.

Nubila frons, oculique truces, vultúsque severi; Quicquid erit, certè nisi me lupus ante videbit, Illa choros, lusúsque leves, et semper amorem Indeplorato non comminuere sepu'chro,

Jure petit: bis ille miser qui serus amavit.” Constabitque tuns tibi honos, lungùmque vigebit Ite domum impasti, domiuo jam non vacat, Inter pastores : Ili tibi vota secundo

agni. Solvere post Daphnin, post Daphnin dicere laudes, Venit Hyas, Pryopéque, et filia Bancidis Aegle

, Gaudebunt, dum rura Pales, dum Faunus, amabit: Docta modos,citharæque sciens, sed perdita fasta Siquirid est,priscamque fidem coluisse, piúmque Venit Idumanii Chloris vicina fincnti; Paliadiásqne artes, sociúmque habuisse canorum, Nil ine blanditiæ, nil me solantia verba, Ite domum impasti, domino jam non va at, Nil me, si quid adest, movet, aut spes ulla fuagni,

[Damon;

turi.
Hæc tibi certa manent, tibi erupt hæc præmia, Ite domum impasti, domino jam non vacat,
At mihi quid tandem fiet modò ? quis mihi fidus

agni.
Hærebit laieri comes, ut tu sæpe sidebas Hei mihi! quam similes ludunt per prata juven-
Fr goribus duris, et per luca ke: a pruinis, Omnes unanimi secum sibi lege sodales ! [ci,
Aut rapido sub sole, siti ne rientibus herbis? Nec magis hunc alio quisquam secernit amicuin
Sive opus in magnos fuit eminus ire leones, De grege ; sic densi reniunt ad pabula thoes,

venta

)

ævum

In que vicem birsuti paribus junguntur onagri: Et tandem Armoricos Britonuni sub lege colonos ;
Lex eadem pelagi; deserto in littore Proteus Tam gravidam Artro, fatali fraude, lögernen
Agmina Phocarum numerat, vilisque volucrum Mendaces vultus, assumptáque Gorlöis arma,
Passer habet semper quicum sit, et omnia circum Merlini dolus. O mihi tum si vita supersit,
Farra libens volitet, serò sua tecta revisens ; Tu procul annosâ pendebis, fistula, pinu,
Quem si sors letho objecit, seu milvus adunco Multùm oblita mihi ; aut patriis mutata Camænis
Fata tulit rostro, seu stravit arundine fossor, Brittonicum strides, quid enim ? omnia non licet
Protinùs ille alium socio petit inde volatu. Non sperâsse uni licet omnia, mî satis ampla (uni,
Nos durum genus, et diris exercita fatis

Merces, et mihi grande decus (sim ignotus in
Gens homines, aliena animis, et pectore discors;
Vix sibi quisque parem de millibus invenit unum; Tum licèt, externo penitùsque inglorius orbi,)
Aut si sors dederit tandem non aspera votis, Si me flava comas legat Usa, et potor Alduni,
Illum inopina dies, quâ non speraveris hora, Vorticibúsque frequens Abra, et nemus omne
Surripit æternum linquens in sæcula damnum.

Treantæ, Ite domum impasti, dominojam non vacat,agni. Et Thamesis meus ante omnes, et fusca metallis Heu quis me ignotas traxit vagus error in oris Tamara, et extremis me discant Orcades undis. Ire per aëreas rupes, Alpémque nivosam !

Ite domum impasti, domino jam non vacat,agni. Fcquid erat tanti Romam vidisse sepultam, Hæc tibi servabam lentâ sub cortice lauri, (sus, (Quamvis illa foret, qualem dum viseret olim, Hæc, et plura simul; tum quæ mihi pocula ManTityrus ipse suas et oves et rura reliquit ;) Mansus, Chalcidicæ non ultima gloria ripæ, Ut te tam dulci possem caruisse sodale! Bina dedit, mirum artis opus, mirandus et ipse, Possem tot maria alta, tot interponere montes, Et circum gemino cælaverat argumento: Tot silvas, tot saxa tibi, fluviósque sonantes ! In medio rubri maris unda, et odoriferum ver, Ah certè extremùm licuisset tangere dextram, Littora longa Arabum, et sudantes balsama silvæ, Et benè compositos placidè morientis ocellos, Has inter Pbænix, divina avis, unica terris, Et dixisse,“ Vale, nostri memor ibis ab astra.”

Cæruleùm fulgens diversicoloribus alis, Ite domum impasti, dominojam non vacat, agni. Auroram vitreis surgentem respicit undis ; Quamquam etiam vestri nunquam meminisse pi. Parte aliâ polus omnipatens,et magnus Olympus: Pastores 'Thusci, Musis operata juventus, [gebit, Quis putet? hîc quoque Amor, pictæque in nube Hic Charis, atque Lepos; et Thuscus tu quoque

pharetræ, Damon,

Arma corusca faces, et spicula tincta pyropo; Aptiquà genus unde petis Lucumonis ab urbe. Nec tenues animas, pectúsqne ignobile vulgi, O ego quantus eram, gelidi cùm stratus ad Arni

Hinc ferit; at,circum flammantia lumina torquens, Murmura,populeúmque nemus,quà molliorherba, Seinper in erectum spargit sua tela per orbes Carpere nunc violas,nunc summas carpere myrtos, Impiger, et pronos nunquam collimat ad ictus : Et potui Lycidæ certantem audire Menalcam !

Hinc mentes ardere sacræ, formæque deorum. Ipse etiam tentare ausus sum; nec, puto, multùm Tu quoque in his, nec me fallit spes lubrica, Displicui ; nam sunt ut apud me, munera vestra,

Damon,

[abiret Fiscellæ, calathique, et cerea vincla cicutæ : Tu quoque in his certè es, nam qud tua dulcis Quin et nostra suas docuerunt nomina fagos Sanctáque simplicitas, nam quò tua candida vir. Et Datis, et Francinus, erant et vocibus ambo

Nec te Lethæo fas quæsivisse sub orco, (tus ? Et studiis noti, Lydorum sanguinis ambo. Nec tibi conveniunt lacrymæ; nec febimus ultra:

Ite domum impasti,dominojam non vacat, agni. Ite procul, lacrymæ; purum colit æthera Damon, Hæc mihi tum læto dictabat roscida luna,

Æthera purus habet, pluvium pede reppulit ar. Dum solus teneros claudebam cratibus hædos.

cum; Ah quoties dixi, cùm te cinis ater babebat, Heroúmqne animas inter,divósque perennes, Nunc canit, aut lepori nunc tendit retia Damon, Æthereos haurit latices, et gaudia potat Vimina nunc texit, varios sibi quod sit in usus ! Ore sacro. Quin tu, cæli post jura recepta, Et quæ tum facili sperabam mente futura Dexter alles, placidúsque fave quicunque vocaris Arripui voto levis, et præsentia finxi ; (retardat, Seu tu noster eris Damon, sive æquior audis “ Heus bone ! numquid agis ? nisi te quid fortè Diodatus, quo te divino nomine cuncti Imus ? et argutâ paulùm recubamus in umbrâ, Coelicolæ nôrint, silvisque vocabere Damon. Aut ad aquas Colni, aut ubi jugera Cassibelauni? Quod tibi purpureus pudor, et sine labe juventus Tu mibi percurres medicos, tua gramina, syccos, Grata fuit, quòd nulla tori libata voluptas, Helleborúmque, humilėsque crucos, foliúinque En etiam tibi virginei servantur honores; hyacinthi,

[dentům." Ipse caput nitidum cinctus rutilante coronå, Quasque habet ista palus herbas, artesque me- Lätáque frondentis gestans umbracula palmse, Ah pcreant berbæ, pereant artésque medentûm, Æternùm perages immortales hymenæos; Gramina, postquam ipsi nil profecere magistro ! Cantus ubi, choreisqne furit lyra mista beatis, Ipse etiam, nam nescio quid mihi grande sonabat Festa Sionæo bacchantur et Orgia thyrso. Fistula, ab undecimâ jam lux est altera nocte, Et tum fortè novis admôram labra cicutis, Dissiluere tamen ruptâ compage, nec ultra (sim

Jan. 23, 1646. Ferre graves potuere sonos: dubito quoque ne Turgidulus, tamen et referam: vos cedite,silvæ. AD JOANNEM ROUSIUM, OXONI

Ite domum impasti, dominojam non vacat,agni. ENSIS ACADEMIA BIBLIOTHECA. Ipse ego Dardanias Rutupina per æquora puppes

RIUM'. Dicam, et Pandrasidos regnuin vetus (nogeniæ, Brennúmque Arviragúmquo duces, priscúmque De libro Poematum amisso, quem ille sibi depuò uum,

John Rouse, or Russe, master of arts, fellow

1