"tyrannis. Ideo cum dicitur, apud Deum non est ac"ceptio personarum, tribuitur ei laus justitiæ et æqua"litatis, cujus hæc mensura est. Universaliter irascitur "Deus peccato in homine, et universaliter accipit omnes "ad Mediatorem confugientes. Hanc mensuram suo "sapientissimo et justissimo consilio sanxit, et vult im"motam esse. Ac fingere, quod non servet hanc æqua❝litatem, est tribuere ei @goσwπoλníav. Ideo et Paulus "inquit, Deus vult omnes salvos fieri:' id est, æqualis "est omnibus juxta mensuram, quam instituit. "quod ad ipsius voluntatem attinet, vult omnes homines "salvos facere, sed multi sua culpa oblatum beneficium "non accipiunt." Vol. iv. p. 71. See vol. i. p. 23. vol. iii. p. 434, p. 777, p. 1014. vol. iv. p. 86, p. 160, p. 162, p. 173. The same argument likewise is clearly and forcibly urged in an Exposition of the Nicene Creed, (vol. i. p. 420.) which Melancthon sent to Cranmer in the year 1550.

Et

Calvin's sentiments upon the point are clearly explained in his Institute: "Jam et tertia absurditate "Dei prædestinationem infamant ejus adversarii. Quum "enim non alio referamus, quam ad divinæ voluntatis "arbitrium, quod universali exitio eximantur, quos in "regni sui hæredes Deus assumit, ex eo colligunt, "apud ipsum ergo esse acceptionem personarum.`. "Alio sensu negat Scriptura Deum esse personarum ac

،

ceptorem, quam quo ipsi judicant, siquidem personæ "vocabulo non hominem significat, sed quæ in hominum ❝oculis conspicua, vel favorem, gratiam, dignitatem, "conciliare, vel odium, contemptum, dedecus conflare "solent." Lib. xxiii. sect. 10. "Quare falso et pessime "Deum inæqualis justitiæ insimulant nonnulli, quod “non eundem erga omnes tenorem in sua prædestinatione "servat." Ibid. sect. 11.

The idea of grace being offered to all, but commu

nicated only to a few, (the principal hinge of the Calvinistical predestination,) was strongly reprobated by Luther. "Curiosis in posteriore sententia,' Multi sunt "vocati, pauci electi,' magna materia absurditatis et im"piarum cogitationum est. 'Quos Deus eligit, neces'sario salvantur ; e contra vero, quos non eligit, quicquid etiam fecerint, qualecunque pietatis studium præstent, tamen exitium declinare non poterunt, neque 'salutem consequentur. Proinde ergo me necessitati 'non opponam. Si ita destinatum est, ut salver, salvabor; sin minus, irritum erit, quicquid conatus fuero.' "Omnes facile judicare possunt, quanta perversitas et "dissolutio ex cogitationibus hisce impiis emergat.....

Quomodo nostra pernicie delectari posset, cum nihil "omnium rerum prætermittit, ut hominibus vitam et "salutem instauret? Atque hic demum verus aditus ad "Deum est, sicut Christus etiam de hoc concionatur, "Joan. iii.Sic Deus dilexit mundum, ut Filium suum 'unigenitum traderet, ut omnis credens in eum non 'pereat, sed habeat vitam æternam.' Verum, si nunc "hæ cogitationes cum superioribus de prædestinatione "conferantur, id certo deprehendetur, priores ex dia"bolo esse, quæ hominibus cum exitiali scandalo sunt, ut "vel nunc desperent, vel omnem veræ pietatis sensum ab"jiciant. Nam de Dei bona voluntate erga se nulla fi"ducia esse potest.

"Alii sunt, qui hæc verba sic interpretantur: Multi "sunt vocati; id est, Deus multis suam gratiam offert; "pauci vero sunt electi; id est, cum paucis suam gra"tiam communicat, nam pauci salvantur. Valde impia "hæc sententia est. Nam quis non Deum summe oderit, "si de Deo non aliter sentiat, quam ejus voluntatis culpa "fieri, ut non salvemur." Postilla Domestica, p. 57. For the remainder of this passage see note 23.

Page 158, note (18).

"Quia a lege et collatione meritorum disceditur, dis

E e

66

"6 putat mens Deum esse personarum acceptorem; ex "toto genere humano quosdam excerpere, quos sibi ad"jungat, cæteros pares rejicere. Talis electio sine causis "videtur tyrannica. Huic tentationi opponatur uni"versalis promissio, quæ testatur Deum offerre omnibus "salutem, nec dubium est, mandatum esse Dei, ut huic promissioni omnes credant; item ut omnes audiant "Filium Dei. Quos igitur eligit? Eligit eos, qui se "sustentant promissione, quæ propter Filium proposita "est. Quanquam igitur non propter hominum merita eligit, tamen discrimen est inter eos, qui recipiuntur, "et cæteros." Melancth. Opera, vol. iii. p. 683. "Est igitur in voluntate Dei causa electionis misericordia et "meritum Christi, sed concurrere oportet apprehensionem "nostram. Cum enim promissio gratiæ sit universalis, ut "manifestum est, et necesse sit nos obedire promissioni, "aliquod discrimen inter electos et rejectos a voluntate "nostra sumendum est, videlicet, repugnantes promissioni "rejici; e contra vero amplectentes promissionem recipi.” Ib. p. 777. "Elegit Deus, qui vocare nos ad Filii agni"tionem decrevit, et vult generi humano suam volunta"tem et sua beneficia innotescere. Approbat igitur et " eligit obtemperantes vocationi." Loci Theolog. de Prædest.

66

Nor did Melancthon withhold from the human mind, assisted by divine grace, the ability of turning to God, and embracing his promised mercy. "Certissi"mum est ex Evangelio displicere Deo omnes, in qui"bus non est pænitentia seu conversio... Non re

"moretur te hæc imaginatio, quod non possis efficere ❝conversionem. Imo potes, Deo juvante, et ipse vere "vult juvare, et juvat petentes." Vol. iii. p. 530.

i

From the sentiments of Melancthon upon divine equity, it seems not easy to distinguish these of Bullinger. "Salvat autem gratuito, quos salvat, per Christi "videlicet meritum; perdit item juste et propter pec

"cata et impietatem, quos damnat. Velle enim Dei “non est tyrannica quædam et herilis licentia, de qua "poeta, 'Sic volo, sic jubeo, sit pro ratione voluntas ;' "sed Dei voluntas justissima et æquissima est." Bullingeri Comment. in Roman. p. 61.

Page 159, note (19).

The Lutherans, always anxious to repress presumptuous speculation and personal conceit, unambiguously taught, that we may fall from grace both totally and finally. "Non sunt frigide et oscitanter suspicienda "hæc verba, A gratia excidistis;' sunt enim valde em"phatica. Qui excidit a gratia, amittit simpliciter ex"piationem, remissionem peccatorum, justitiam, liberta“tem, vitam, &c. quam Christus sua morte et resur"rectione nobis emeruit. Et vicissim acquirit in locum "illorum, iram et judicium Dei, peccatum, mortem, ser"vitutem diaboli, ac damnationem æternam." Luth. Oper. vol. v. p. 405. "Quid igitur, inquies, de his 66 exemplis statuemus ?" (viz. the reprobation of Ham after a previous and long possession of divine favour: "nisi credidisset et orasset, nisi timuisset Deum, neuti"quam esset servatus in arca, tamen postea reprobatur") "nihil aliud quam quod proposita nobis sunt ad instil"landum nobis timorem Dei, ne putemus post semel 66 acceptam gratiam, nos non posse iterum a gratia ex"cidere." Vol. vi. p. 98. Cæterum si sectarii quidam "orirentur, quorum nonnulli jam forsan adsunt, et tem66 pore seditionis rusticanæ mihi ipsi in conspectum "veniebant, sentientes omnes eos, qui semel Spiritum aut "remissionem peccatorum accepissent, et credentes facti 66 essent, etsi deinde peccarent, manere tamen in fide, et 66 peccatum ipsis nihil obesse: hinc voces ipsorum; Fac quidquid lubet, modo credas, nihil tibi nocet, fides omnia 'peccata delet, &c.:' addunt præterea; Si quis post fidem et Spiritum acceptum peccet, eum nunquam Spiritum et fidem vere habuisse:' et tam insanos homines

6

"vidi, et audivi multos, et vereor, ne adhuc in non"nullis dæmon iste latitans habitet: si igitur, inquam, "tales in posterum etiam orirentur, sciendum et docen"dum est, quod, si sancti, qui originale peccatum ad"huc habere se sentiunt, et quotidie de eo pœnitent, "et cum eo luctantur, insuper ruant in manifesta pec"cata, ut David in adulterium, homicidium, et blas66 phemiam, eos excutere fidem et Spiritum sanctum.” Smalcald. Art. de falsa pœnitentia, anno 1537.

Seckendorf remarks, that Luther, Bugenhagius, and Melancthon jointly expressed their disapprobation of a certain production, because the author of it had contemplated predestination in a dangerous point of view, and had maintained, that the elect lose not the Holy Spirit, when they fall into manifest crimes. "Asse"verant autem," he adds, " se semper unanimiter in om"nibus Ecclesiis contrarium docuisse; nempe, si quis "sanctus et fidelis sciens et ex proposito contra præ

cepta Dei peccet, non amplius esse sanctum, sed veram "fidem et Spiritum sanctum abjecisse." Vol. ii. lib. iii. p. 135. Upon such a principle then Luther conceived, that many begin well, but fail in the midst of their Christian labours; "Multi præclare incipiunt, sed in "medio fessi finem deserunt;" vol. v. p. 67. and that it is impossible to determine who will remain faithful : "Non potest quidem certo demonstrari, quis futurus "posthac sit, aut mansurus inter eos, quos Christo dedit "Pater." Seckendorf, vol. ii. p. 85.

In the Saxon Confession likewise the same subject is directly noticed. "Manifestum est aliquos renatos con"tristare et excutere Spiritum Sanctum, et rursus ab"jici a Deo, ac fieri reos iræ Dei, et æternarum pœnarum. . . . . . Cum igitur homines non retinent fidem.... aut "violant ullum præceptum Dei contra conscientiam, effundunt Spiritum sanctum, et rursus fiant rei iræ "Dei et pænæ æternæ ; et nisi fiat conversio, tales mo

66