ՃԾԸ

Որ

wn

Ոչ առ նորին ինչ՝ այլ քո զգայականիդ թերութեան, սակաւ եւ սակաւ զիրս ըմբռնէ զարտաքոյ, Եւ չըրաւեն ի մեզ բանք ներքին զգացմանց գոլ թարգման, Հանգոյն եւ յայս սըխրալի ահեղախրոխտ շինուածոյ Շլացեալաչացս ըմբըռնին ի խոր պատրանս պակուցման . Մեծութիւնս նս այս մեծութեանց՝ խաղ առնէ զմեօք ըզփոքումք, Մինչեւ տակաւ ընդլայնեալմըտացս՝ աճումն անդ առնումք, Ընդարձակեալըզ$ոգիս՝ քաջահասուք գոլ նոցին՝ Որոց լոկով զարմացմամբ կայաք յառաջն ի զընին :

Արձանացիր, եւ զգաստ լեր, զի մեծ են շահք ի դիտմանդ Քան զըսքանչանս վայրապար կամ՝զակ տեղւոյն սըրբութեան, կամ՝զՀիացումն ընդ արուեստըն Հնարագիւտ որ կայն անդ Եւ ընդ ճարտարս՝ որք զՀանուրց վեչն ամբարձին զայն կայեան, Որում ստեղծուլ ինչզոյգ՝ ոչ բաւեաց ձեռն ոչ միտք նախնեաց, վըսեմութեան Համօրէն կան աստէն խորք Հոլանի . Աստուստ կարեն միտք մարդոյ քակել Հանել մի առ մի Զոսկեղինիկ աւազոյն առնուլըզչափ եւ պայման Եւ գիտել որքան զօրեն մեծամեծ գիւտք մըտական :

86

կամ՝ դարձ այտի արարեալ ի վատիկան երթիջիր
Զազնըւակերպ տեսանել Լայոկոնեայ երաշխէպ 88,
Ըզմահացուի օրահաս եւ ըզ$օր սեր կարեկիր
Համբերութեան լըծակցեալ՝ որ անմահիցն է ի դէպ.
Ջուր ճիգըն, զուր առ մանուած դարձ ի դարձին պատածոյ
պըրկանս կաշկանդման չարաժանի վիշապին՝
Մըրցանք ծերոյն . մաՀաթոյն երկայնաշար շըղթային
Ըզկենդանին ողնաշար կարթեալ՝ եւ քարբն անարի
Մանրակըտիտ սատակէ քաղեալոգի առ ոգի:

CLXI

Or view the Lord of the unerring bow,
The God of life, and poesy, and light
The Sun in human limbs array'd, and brow
All radiant from his triumph in the fight;
The shaft hath just been shot-the arrow bright
With an immortal's vengeance; in his eye
And nostril beautiful disdain, and might
And majesty, flash their full lightnings by,
Developing in that one glance the Deity.

CLXII

But in his delicate form -a dream of Love,
Shaped by some solitary nymph, whose breast
Long'd for a deathless lover from above,
And madden'd in that vision - are exprest
All that ideal beauty ever bless'd

The mind with in its most unearthly mood,
When each conception was a heavenly guest
A ray of immortality—and stood
Starlike, around, until they gather'd to a god!

CLXIII

And if it be Prometheus stole from Heaven
The fire which we endure, it was repaid
By him to whom the energy was given
Which this poetic marble hath array'd
With an eternal glory
By human hands, is not
And Time himself hath

One ringlet in the dust

which, if made
of human thought;
hallow'd it, nor laid
nor hath it caught

A tinge of years, but breathes the flame with which 't was wrought.

ՃԿԱ

կամ ի զընին դու կա՛ց տեառնըն դիպաձիգ աղեղան 87,
Այն որ կենաց կոչի դիք եւ քերդութեան եւ լուսոյ .
Եւ մարդակերպ իրանամբք բերեալ ըզդէմ արեգան
Յօնըս շարժէ փայլասփիւռս յաղթանակացն ի շըքոյ •
Դեռ այն ինչ նետն ոստուցեալյաղեղանէն արձակի,
Փայլէ փըքին ցասմնալի անմաՀականըն վըիժուց .
Շրջացանեն ሠ եւ ունչք՝ գեղեցիկ իմըն զայրուց •
Եւ վեհութիւն կորովի փայլատակեալ բովանդակ
Լոկովն յայտնէ ակնարկեաւ զաստուածութեան երեւակ :

ՃԿԲ

Աժւ ի չըքնաղ կերպարանս անդ անուրջք իմն են սիրոյ
Կերպարանեալք ի տեսիլ յաւերժհարսին մենահիռ
ԱնմաՀունակ տարփածուի սաստիկ ի սէր Հարելոյ
Եւ յափշութեան անդ իւրում կացելոյ աչք ի յակճիռ,
Տըպաւորեալ ի նըմա զամենայն գեղ մըտածին

Զոր կարաց մարդ Հանճարել յաներկրաւոր գաղափար,
Յերկնից շնորՀէ 'նդունելով ըզխորհըրդոցըն տիպար,
Զանմահութեան ճառագայթս, որ իբրեւ բղյլս աստղակոյտ
Շուրջ Հաւաքեալկառուցին զաստուածեան զայն երեւոյթ:

Թէ արդարեւ Պռոմիթեւս ըզՀուր յերկնից գողացաւ՝ Որով տածին մաՀացուք , Հատոյց ըզնոյն վերըստին Նա՝ որ եղեւ ձեռընՀաս Հըզօր ոգւով այնքանեաւ Քերդողականս յայս ի վէմ՝ տըպաւորել գըլխովին ԶանմաՀակերպ փառաց շուք. զոր թէ մարդղյ ձեռն Հաստեաց ԱԽլխորհուրդք գեր մարդկայինք անշուշտ ծընան զնորայն ձեւս, Ումժամանակն իսկ խնայեաց. չիք խոպ մ' անկեալ յարձանէս, Եւ ոչ ընդ մի եկեալ բիծ յոլովութեամբ ինչ տարեաց, Ալտակաւին շընչէ զբոց՝ զոր ի սկըզբանն անդ կըրեաց :

CLXIV

But where is he, the Pilgrim of my song,
The being who upheld it through the past?
Methinks he cometh late and tarries long.
He is no more these breathings are his last;
His wanderings done, his visions ebbing fast,
And he himself as nothing: - if he was
Aught but a phantasy, and could be class'd
With forms which live and suffer let that pass

His shadow fades away into Destruction's mass,

CLXV

Which gathers shadow, substance, life, and all
That we inherit in its mortal shroud,

And spreads the dim and universal pall

Through which all things grow phantoms; and the cloud Between us sinks and all which ever glow 'd,

Till Glory's self is twilight, and displays

A melancholy halo scarce allow'd

To hover on the verge of darkness; rays

Sadder than saddest night, for they distract the gaze,

CLXVI

And send us prying into the abyss,
To gather what we shall be when the frame
Shall be resolved to something less than this
Its wretched essence; and to dream of fame,
And wipe the dust from off the idle name
We never more shall hear,

but never more,

Oh, happier thought! can we be made the same:

It is enough in sooth that once we bore

These fardels of the heart the heart whose sweat was gore.

Այլուր արդեօք իցէ նա, Պանդուխտն իմոց նըւագաց, Ո՞ւր այն՝ որ էր յանցելումն երգոց օճան զօրավիգ . Թըւ 'ինձ թէ գայ նա յուշիկ եւ դանդաղեալ առնու զկաց • Ոչ եւս է նա . ու ահա Հուսկ շընչոյն շըշունջ սակաւիկ : Դադարեցաւ թափառիկն եւ վերացան տեսիլք իւր • Եւ եղեւ նա ինքն ոչ ինչ: Թէ առաւել քան ըզցնորս Էր ինչն արդեօք, թէ կարէր խառնիլ ի շարս ձեւաւորս Նոցին՝ որք կեանն եւ կըրեն, ապա եւնա թող անցցէ . Ըստուեր նորին ի կուտակս եղծման անկեալ պակասէ ,

ԿԵ

1

Այն որ պատեն եւ զըստուերս եւ գոյութիւնս եւ ըզկեանս Եւ զամենայն զոր ստանամքս՝ ի մահացուն իւր պատանս . Որ սփռէ զմութ եւ դանդիռն Հասարակ տըխատանս՝ Էւ զամենայն ինչ փոխէ յուրուականաց կերպարանս . Փարատի ամպն՝ որ ընդ մէջ մեր եւ բնաւին որ փայլեաց . փառաց ճաճանչն իսկ՝ փոխեալի վերջալոյս Համառօտ Մելամաղձիկ իմըն փայլսըփռէ նըւաղ ընդ աղօտ

Յեզըր մըթան . թըխագոյն ճաճանչք քան թուխ ըզգիշեր, Քանզի Հարեալ ափշութեամբ եւ զօշոտեալզմիտըս մեր,

ՃԿԶ

վարեալ մըղեալի յանդունդս ի վայր ըզմեզ յուղարկեն Հետազօտելզայն՝ զոր կայ մընայ լինել մեզ տակաւ, Յորժամ լուծցին կերպարանքս այս յիր՝ որ նուազ իսկ իցեն Քան զայժմուս Հեգ գոյութիւն . եւ յերազել ըզՀամբաւ, Եւ թօթափել ըզփոշի յունայնատուր անուանէ .

Զոր ոչ
եւս այլլըւիցուք: Բայց ոչ եւս... խոկ երջանիկ •
Ոչ եւս լիցուք յայնմ՝ Հետէ որպիսի եմքս արդ այժմիկ:
Շատ Է ստուգիւ՝ զի զսըրտի կրեցաք երբեմն ըզբեռինս,
Սիրտ՝ որ յարեան Ճապաղիս փոխէր զերկանցըն քըրտինս.