. 82 Քո Հարսանեաց պատմուճանք անկան Հիւսիւք խարազանց. Առագաստին քո բողբոջ պողաբերեաց քեզ աճիւն . Անկեալ եդաւ ի փոշի կըղզեաց դըստրիկն Հերապանձ Սիրեցեալն այն ի բիւրուց, յոյս ապագայ մեր բարւոյն . Զի թէ մաՀուան իսկ մըթար զոսկերոտի մեր պատէր , Այլ սփոփէաք՝ թէ որդիքս՝ որդւոյ նորա Հնազանդին, Օրհնեն ըզմայրն եւ օրհնեն ըզշառաւիղն ըղձալին, Որ ցանկալի մեզ թըւէր Հանգոյն աստեղ յաչս Հովուի . Ու ահա գըտաւ լոկ ճաճանչ լուսերեւոյթ՝ որ ցըրուի: | վահ, եղուկ մեզ, ու ոչ նըմա, զինա նընջէ խաղաղիկ վայրավատին յեղյեղուկ ծուխ ռամկականըն շընչէր, լեզու պեղեալ, խորհըրդոց , եւ կամ՝ պատգամք խաբուսիկ՝ Որ շըշընջէր՝ ի սկզբանց իշխանութեան արքենւոյ ի լըսելիս փարազանց, մինչեւ ընկճեալ ժողովուրդք Յարեան եւ խուռն ընթացան, զինուորութիւն խելագար .. Բաղդ տարակարծ՝ որ զիշխողս Հըզօրս առնէ ոտընՀար, Եւ արկանէ նդդէմ նոցին կոյր բըռնութեանն եւ անքոյթ Մետ մ' ի նըժարն Հակակայ՝ որով ճընչին վաղ կամ՝ փոյթ . ՃՀԲ Ահա յսոքիկ լինէին թերեւս նորա մասն եւ բատ Այլոչ չառնուն յանձին զայդ սիրտք մեր, չըքնաղ մանկա Բարի՝ գոլով անկեղծ , մեծ՝ չունելով զոք դիմակաց. [ մարդ, Այն ինչ եղեալ Հարսն եւ մայը , եւ անդ անկեալ դընի արդ... ի սըրտէ Հօր քում՝ցըսիրտ յետին Հրլու Հպատակին CLXXIII Lo, Nemi! navell'd in the woody hills And, calm as cherish'd hate, its surface wears CLXXIV And near Albano's scarce divided waves The Tiber winds, and the broad ocean laves whose re-ascending star bot beneath thy right Tully reposed from Rome; and where yon bar Of girdling mountains intercepts the sight The Sabine farm was till'd, the weary bard's delight. CLXXV -- But I forget. My Pilgrim's shrine is won, Those waves, we follow'd on till the dark Euxine roll'd, Ողջլեր՝ Նեմի 89 . զի չըքնաղ ղօղեալ ի բլուրս պրակաշարժ, Զի եւ յախուռըն մրըրիկ որ ըզկաղնի Հինաւուրց Արմատախիլ արարեալ ոստուցանէ գետնաքարշ Եւ ըստ ափունսըն վարէ զովկիանու դիզան ջուրց Յերկինս ի վեր պուղելով ըզփրփրացեալ վէտս ալեաց , Ձուաձեւիդ կայ պատկառ բիւրեղափայլ լըճակի . Հանդարտ զինչ քէն ողոքեալ՝ երեսքն ի կերպ ցուցակի խոր եւ ցըրտին մըկանանց • այն՝ զոր խռովէ եւ ոչինչ, Յեռեալ տոռնեալզիրերօք Համակ Հանգոյն օձ ի նինջ : AL ՃՀԴ 91 Եւ Հուպ նըմին Ալբանոյ վըտակըն գայ յերեւան՝ 90 : Հարազատ իմն Հազիւ անջըրպետեալի հովտէ. ձեմի Տիբեր ի Հեռուստ, - անդրագոյն լայնն ովկիան Քերելով զափըն լատին ուր դիւցազանցն ի մարտէ, Ելին « զենքն եւ այլն » այն որոյ կաց աստըղկանգուն Եւ ամբարձաւ յինքնակալ ի պետութիւն : իսկ յաջկոյս Հանգըստարան վայրք Տուլլեայ մինչ ի Հռովմայ տայրըն խոյս 32. Եւ Հեռագոյն ուր լերանց պարք անկանին քօղ ական՝ Հերկք ու ագարակ Սարինաց 95, խոնջ քերդողին զբօսարան: . . . Այլզառանցեմ. — Պանդըխտին իմոյ առաւ սրրբարան. Եւ սահ արկեալգընացաք մինչ անդր՝ ուր թուխն Եւքսինեակ՝ CLXXVI Upon the blue Symplegades: long yearsLong, though not very many, since have done Their work on both; some suffering and some tears Have left us nearly where we had begun : Yet not in vain our mortal race hath run, We have had our reward- and it is here; That we can yet feel gladden'd by the sun, And reap from earth, sea, joy almost as dear As if there were no man to trouble what is clear. CLXXVII Oh! that the Desert were my dwelling-place, In deeming such inhabit many a spot? CLXXVIII There is pleasure in the pathless woods, Շառաչաշարժ թաւալէր ի Սիւմլեգադ կապուտակ 93 . Երկայն տարիք, թէ ոչ յոյժ բազումք՝ այլքաջ իսկ երկայն, Յետ այնորիկ յիս եւ նա ներգործեցին Հասարակ . Արտօսր եւ վիշտք ինչ՝ յորմէ սկըսաքս՝ ըզմեզ թողին յայն . ՀԷ Ո՜չ, ո տայր ինձ երթալկալյանմարդաձայն անաալատ Ո՜վ դուք տարերք, որոց յոյզ եւ ի բարբառըս վըսեմ ՃՀԸ Զի Հեշտալիք են անտառք անճանապարհք եւ անկոխք • Ո՜չ, զի զմայլիչ է ոգւոց ափըն լըռին մենաւոր . Ընկերութիւն է անքոյթ զոր ոչ խռովեն այլ ամբոխք ի խոր անդունդըս ծովուն, ու ի մռունչս անդ՝ ձայն դաշնաւոր: Ոչ թէ պակաս ինչ ըզմարդ, այլշատ սիրեմ ըզբնութիւն. Քանզի սմանէ տեսութիւնքն այն՝ որով զանձն իմ` կորզեմ՝ Յամենայնէ յոր եղէ եւ յոր լինելըս կարեմ՝, Առ ի հեղուլ եւ խառնիլ ընդ տիեզերս, եւ իրս՝ զոր յայտնելոչկարեմ, այլոչ իսպաո Էւ լուռ կալ: |