Ողջ լեր՝ Նեմի 89 . զի չըքնաղ ղօղեալ ի բլուրս պրակաշարժ, Զի եւ յախուռըն մրըրիկ որ ըզկաղնի Հինաւուրց Արմատախիլ արարեալ ոստուցանէ գետնաքարշ Եւ ըստ ափունսըն վարէ զովկիանու դիզան ջուրց Յերկինս ի վեր պուղելով ըզփրփրացեալ վէտս ալեաց, Ձուաձեւիդ կայ պատկառ բիւրեղափայլ լըճակի. Հանդարտ զինչ քէն ողոքեալ՝ երեսքն ի կերպ ցուցակի խոր եւ ցըրտին մըկանանց . այն՝ զոր խռովէ եւ ոչինչ, Յեռեալ տոռնեալ զիրերօք Համակ Հանգղյն օձ ի նինջ :

ՃՀԴ

Եւ Հուպ նըմին Ալբանդյ վըտակըն գայ յերեւան՝ 90 ի Հարազատ իմն Հազիւ անջըրպետեալ ի հովտէ. Ճեմի Տիբեր ի Հեռուստ, ու անդրագոյն լայնն ովկիան Քերելով զափըն լատին ուր դիւցազանցն ի մարտէ, Ելին « զենքն եւ այրն » այն որղյ կաց աստըղ կանգուն 91 Եւ ամբարձաւ յինքնակալ ի պետութիւն : — իսկ յաջկոյս Հանգըստարան վայրք Տուլլեայ մինչ ի Հռովմայ տայրըն խոյս 92. Եւ Հեռագոյն ուր լերանց պարք անկանին քօղ ական՝ Հերկք ու ագարակ Սաբինաց95, խոնջ քերդողին զբօսարան: . . .

ՃՀԵ

Այլզառանցեմ. — Պանդըխտին իմոյ առաւ սրրբարան.
Եւ չարկ է մեզ անջատելթողուլզիրեար . — Եղիցի.
վաստակ նորա եւ իմգոգ ի գլուխ ելին միաբան :
Այլմիանգամեւս ի ծով անդր ակնարկել թոյւտացի
Համատարած մէջերկրեայ խորտակի Հուպ յիս եւ նա.
Եւ ի լեռնէ Այբանոյ ըզմանկութեան բարեկամ
Տեսանեմք մեք զովկեան, որ՝ մինչ տեսաքս Հուսկ անգամ՝
Ըզքարաժեռ կալբեիւ կուտէր կոհակ ի կոՀակ 94,

Եւ սահ արկեալգընացաք մինչ անդր՝ ուր թուխն Եւքսինեակ՝

CLXXVI

Upon the blue Symplegades: long yearsLong, though not very many, since have done Their work on both; some suffering and some tears Have left us nearly where we had begun : Yet not in vain our mortal race hath run, We have had our reward- and it is here; That we can yet feel gladden'd by the sun, And reap from earth, sea, joy almost as dear As if there were no man to trouble what is clear.

CLXXVII

Oh! that the Desert were my dwelling-place,
With one fair Spirit for my minister,

That I might all forget the human race,
And, hating no one, love but only her!
Ye Elements ! in whose ennobling stir

Though with them to converse can rarely be our lot.

CLXXVIII

There is pleasure in the pathless woods,
There is a rapture on the lonely shore,
There is society, where none intrudes,
By the deep Sea, and music in its roar:
I love not Man the less, but Nature more,
From these our interviews, in which I steal
From all I may be, or have been before,
To mingle with the Universe, and feel
What I can ne'er express, yet can not all conceal.

829

Շառաչաշարժ թաւալէր ի Սիւմլլեգադ կապուտակ 93 Երկայն տարիք, թէ ոչ յոյժ բազումք՝ այլքաջ իսկ երկայն, Յետ այնորիկ յիս եւնա ներգործեցին Հասարակ .

Արտօսր եւ վիշտք ինչ՝ յորմէ սկըսաքս՝ ըզմեզ թողին յայն .
Բայց ոչ ի զուր զմահացուս Հատաք անցաք զասպարէղ.
Առաք եւ մեք ըզմեր վարձ, եւ աւասիկ ն' աստանօր .
Քանզի կարեմք դեռ բերկրիլ յարեգական շողաւոր,
Հընձել Հըրճուանս ի յերկրէ եւ ծովէ այնպէս սիրունս՝
Որալէս թէ չիք որ խռովէ յերկրի զսոցա պարզութիւնս :

ՀԷ

Ո՛չ, ո՞ տայր ինձ երթալկալյանմարդաձայն անապատ
Մի լոկ Ոգի գեղեցիկ հուպ ունելով արբանեակ.
Ո՜տայր ըզբնաւ մարդկութեան ազգաւս առնել ինձ ապախտ
Եւ չատելով եւ ոչ զոք սիրել
ըզնա միայնակ :

Ո՜վ դուք տարերք, յորոց յոյզ եւ ի բարբառըս վըսեմ՝
Թըւիմեւ ես ամբառնալ ինքն ի վիճակ վեՀագոյն
Ո՞չ կարիցեք դուք շնորՀել ինձ արարած մի այսգղյն:
խաբիմ՝ արդեօք կարծելով զդոսա բնակեալշատ ուրեք.
Թէ եւ, ոչ, մեզ կենակցիլնոցին՝ տըւեալ դուն երբեք :

ՃՀԸ

Զի Հեշտալիք են անտառք անճանապարհք եւ անկոխք . Ո՜չ, զի զմայլիչ է ոգւոց ափըն լըռին մենաւոր . Ընկերութիւն է անքոյթ զոր ոչ խռովեն այլ ամբոխք

ի խոր անդունդըս ծովուն, ու ի մռունչս անդ՝ ձայն դաշնաւոր: Ոչ թէ պակաս ինչ ըզմարդ, այլշատ սիրեմ ըզբնութիւն. Քանզի սմանէ տեսութիւնքն այն՝ որով զանձն իմ կորզեք՝ Յամենայնէ յոր եղէ եւ յոր լինելըս կարեմ,

Առ ի հեղուլ եւ խառնիլընդ տիեզերս , եւ ըզգալ

իրս՝ զոր յայտնելոչ կարեմ, այլոչ իսպառ եւ լուու կալ:

CLXXIX

Roll on, thou deep and dark blue Ocean - roll! Ten thousand fleets sweep over thee in vain; Man marks the earth with ruin his control Stops with the shore; upon the watery plain The wrecks are all thy deed, nor doth remain A shadow of man's ravage, save his own, When, for a moment, like a drop of rain, He sinks into thy depths with bubbling groan, Without a grave, unknell'd, uncoffin'd, and unknown.

Are not a spoil for him, thou dost arise

And shake him from thee; the vile strength he wields For earth's destruction thou dost all despise, Spurning him from thy bosom to the skies And send'st him, shivering in thy playful spray And howling, to his Gods, where haply lies His petty hope in some near port or bay, And dashest him again to earth: - there let him lay.

CLXXXI

The armaments which thunderstrike the walls
Of rock-built cities, bidding nations quake,
And monarchs tremble in their capitals,
The oak leviathans, whose huge ribs make
Their clay creator the vain title take
Of lord of thee, and arbiter of war;

These are thy toys, and, as the snowy flake,
They melt into thy yeast of waves, which mar
Alike the Armada's pride, or spoils of Trafalgar.

Շարժլեաց խորին ովկէան ալեօքըդ թուխ կապուտակ
Ջուր ըզմկանամբք քովք քարչին գընան տորմիղք բիւրախումբ.
Զաւերածու ձեռացն Հետըս ձըգէ մարդ ի ցամաք,
Այլդիմակալ ծովուն եզը արձանանայ նըմին թումբ:

ի ջըրեղենըն դաշտի դու միայն գործես խորտակմունս .
Չիք անդ մարդոյնիչ քանդիչ, բայց մի եւեթ, ինքն ինքնին .
ՅորԺամ՝ա
առ վայր մի Հանգոյն իմըն կայլակն անձրեւին
վիժէ ճողփմամբ ի քոյին յանդընդախոր յորձանոտ
Անդագաղ անպատան անլաց անսուգ ու անծանօթ:

Ոչ ձըգեսցեն ոտք մարդոյ կընիքս ի քոյդ ասպարէս,
Եւ ոչ տարցինա զկապուտ քոյոյ Հովտաց յաւարի .
Դու ամբարձեալ վերասցիս ու ի բաց ըզնա Հերքեսցես՝
Հենգնեալ զուժովն ապիկար՝ որով դըղորդ տայ երկրի .
Անդընդամուղ դու տրոփմամբդ ըզնա ձըգեալընդ երկինս
Եւ ջախջախեալ
խաղալիկ ծըփանացդ աՀագին,

Մինչ նա դեռ դից իւր մաղթէ, եւ առ օճան վըտանգին Հուպնաւակայս ինչ կամ խոր, դուզնաքեայ տալ ժըտէ զբաղդ, Եւ դու վարեալարկանես ի ցամաք. թող կացցէ անդ :

Որմնախարխար մենքենայք որձաքարից դըղեկաց Սարսեցուցիչքն այն ազանց բախմամբ թընդից շանթաթափք Դըրդուեցուցիչք արքայից ժիչխանանիստ քաղաքաց, կիտահասակ կաղնէկուռ եւ լայնակող նաւափայտք Յոր պանծացեալ մեծամիտ Հաստիչք նոցուն կաւեղէնք՝ կոչեն զանձինս ծովիշխանս եւ յաղթութեանց մարտադիրք, Դոքա զբօսանք են առ քեւ, եւ իբրեւ ձեան ծուէնք ցիք Հալին յալեաց քոց փրփուրս, այնք՝ որ եղենն ոտընար Յոխորտակեալն Արմադայ 96 եւ նըշխարաց Տրափայկար 97 :