ԺԹ Ոչ յանհնարիցն ինչ է ինձ ըզնա խըռնելանցելովք. Շատ իսկ առիթս ընծայե աչաց՝ ուշոյ, եւ որ կանս, Եւ ոչ սակաւըս գըտցեն խոճոճս անդ միտք մենաւորք Նա եւ յոլովս իսկ գուցե քն զիմ՝ըզյոյս եւ զըղձանս : Ե՛ն են այո ի թըւոյ բարեբաստիկ րոպեից Որք ի յառէչըս կենաց իմոց անկան չարանիւթ, Եւ որք ի քէն, վենետիկ, առեալբերեն զիւրեանց Հիւթ . Են կիրք՝ զորս ոչ ժամանակք ջընջեն ոչ սաստ տանջանաց • Ապ' եթէ ոչ՝ իմքս Համայն լինեին ցուրտք ու անըզգաց : Որալէս սիրեն բարձրագոյնք սոճեաց կանգնիլ ի բարձունս փարաժեռից ու ապալերկ անպատըսպար կոհակաց, Արմատ ձըգելյամուլ վայր, ուր ոչ նեցուկ առ Հողմունս Ոչ դուն Հողդէմ լեռնակոյտ եւ պըտուտան փոթորկաց. Այլեւ այնպէս աճեն բունք արհամարՀեալ ըզմրըրկօք, Մինչեւ Հասակք եւ իրանք լիցին լերանցն այն արժան՝ Յորոց ի սեաւ կամի գորշ ժորձաքարուտ ի կըռւան Հսկայաբար ջովացեալ եղեն մայրիք սիգասար: Ոչ աննըման սոցին միտք ընդարձակին ճոխաբար ։ ԻԱ Գյ Հնար տեւել էութեան. գոյ Հնար կենաց եւ վշտաց Ձըգել արմատըս խորինս ի սիրտ ամուլ եւ ունայն. Ծանրաբեռնեալգընայ ուղտ ըզճանապարհն անկառաչ . Նա քանասար եւ անգամ՝ գայլ սատակի լըռելեայն . Մի վայրապար արասցուք զօրինակօքս այս ապախտ 19 Եթէ անարգ արարածք եւ փանաքի այդոքիկ ոչ Հանեն ճիկ, կըրեն զաղէտըս ցաւոց ժուժեն եւ Տարցուք եւ մեք մեր վըշտաց՝ Հաստեալքս յընտիր ի կաւոյ . Նա զի եւ կիրք վըտանգացըս՝ կիրք աւուր են միոյ : XXII All suffering doth destroy, or is destroy'd, Ends: Some, with hope replenish'd and rebuoy 'd, XXIII, But ever and anon of griefs subdued A tone of music summer's eve A flower or spring the wind-the ocean which shall wound, Striking the electric chain wherewith we are darkly bound; XXIV And how and why we know not, nor can trace anew, too many! yet how few! ԻԲ Ամենայն կիրք կամ՝ մաշեն կամ ի կրողացըն մաշին, Եւ թէպէտ այս թէպէտ այն՝ Համայն առնուն կատարած. Են որք ուստի մեկնեցանն՝ յուսով դառնան կաթոգին, Եւ ըստ նախկին տարազու կըկեն զոստայն նոյնամած . Եւ են որոց կորակոր խորշոմերես գիսախայտ, վաղ վաղ ծնգեալք անկանին եղեգնեայ ցպովն յեցարան . || մանք կրօնից կան պատկառ եւ այլք զանձինս ի գործ տան, կէսք պատերազմըն յուզեն եւ կեսք ըզչար Համբուրեն իւրաքանչիւր ըստ Հոգւոյ գնացիցն ի վեր կամ՝ ստորին : ԻԳ L Այլ ոչ է վիշտ նըւաճեալ որ ոչ թողցէ զիւր կընի՝ Հանգոյն կարճի խայթուածոց՝ ըզհարուածոյն նըշանակ, Յար զայրանայ թէ եւ գոգ աչաց Հազիւ տեսանի. Եւ ի փոքուէ պատճառէ կուտին զիւրեաւ ծանրահակ Առիթք ցաւոց զոր ճըգներն ի բաց թափել ի սըրտէն . Ձայն լոկ կամ երգ դաշնակից , ցայգ ամարան կամ՝ գարուն, Եւ մի ծաղիկ, դոյզն Հողմիկ կամ Ովկիան շառաչուն՝ Են բաւականք ի խըզտել զըսպիս վիրաց զոր առաք , Ցընցել զշըղթայն ելեկտրեայ որովք ուժգինս եմք վարակք: ԻԴ Ոչ զուստ գիտեմք ոչ զընդեր ըզմըտաւոր փայլական, Եւ ոչ սլանալ յամպն ի վեր՝ յորում ծածկեալնայն ղօղի . Սակայն ըզգալըզգամք քաջ իսկ Հարուածոց նորոգման, Անզօրք ըզսեաւն եղծուլ Հերկ՝ զոր արկն ի մեզ գողուղի . Եւ ի զբաղման իսկ մերում՝ ընտանեկան պարապմունք Յանըզգաստից մինչ բընաւ ուստեք չըկայր ինչ խէթ մեր, ի տես ածեն ուրուականս՝ երդմնեցուցչաց աննըւէր, Այլափոխեալս եւ ցըրտինս, գուցէ զմեռեալս մեր սիրունս Ըզկորուսեալս եւ լացեալս , զի բազումս թէ եւ նուազունս : XXV But my soul wanders ; I demand it back Fall 'n states and buried greatness, o'er a land The master-mould of Nature's heavenly hand; XXVI The commonwealth of kings, the men of Rome! Thou art the garden of the world, the home XXVII The moon is up, and yet it is not night; Where the Day joins the past Eternity; While, on the other hand, meek Dian 's crest Floats through the azure air an island of the blest! Այլ ընդ վայր միտք իմ՝ յածին . ժամ է դառնալ ինձ ի փուլս. Յաւերակաց մէջ կանգնիլ իւր աւերակ կենդանի . Յարուցանել պետութիւնըս կործանեալս եւ խարխուլս Եւ մեծութիւնըս թաղեալս ի ծոց երկրին անուանի՝ Որ մեծ եղեւ քան զչամայն ցիշխանութեան անդ իւրում, Չըքնաղագոյն է եւ ցարդ եւ հանապազ եղիցի . վեհօրինակ գաղափար, կերտուած բնութեան երկնածղի, Որ դիւցազունս անդանօր ու ազատասուն կառղյց արս, Արուորագոյնս, գեղաւորս , ծովու ԻԶ AL երկրիս իշխող տեարս: Ո՜վ արքայից Հրապարակ՝ ընկերահաշտ արք Հռովմայ . Ո՜վ դու յանցեալն եւ յայժմուս իտալիա նազելի, Ո՜վ վայելուչ դու պարտէզ տիեզերաց շուրջակայ, Հանդէս Հանուրց արուեստից, գեղոյ բնութեան Հայելի . Յամայութեան իսկ քում ո՞վ իցէ բնաւ քեզ Հաւասար. Գեղեցկագեղք են Համայն վայրենագոյն իսկ քո տունկք . Ծաղկին երեզքըդ խոպանք քան թէ գաւառք բարեգունք. Դու եւ յանկման անդ քոյին վերերեւիս քաջափառ, Եւ յաւերակքըդ խանգար շողան շընորէք անըսպառ: ԻԷ Յառնէ լուսին , եւ դեռ ոչ է գիշերոյ երեւոյթ . |