կամթէ ինքնին իսկ ընդ դեւս, որոց բարձեալ ըզկորով Մըտածութեանց ազնըւաց՝ ի մաղձայոյզ անդաճմունս Գերեալ վարեն ըզՀոգիս, որք ընդ ցընորս յար գալով ի մանկութեան Հասակէն՝ ձըգեցին կեանս անսիրունս Ախորժելով ի դանդիան եւ յարհաւիրըս բնակել. Եւ կարծելով անձնամատն այնպիսւոյ իմըն բաղդի՝ Որ ոչ Հանգոյն անձկութեանց ժամանակաւ փարատի . Որք փոխեցին զարեգակն յարիւն , զերկիր ի դամբան , Զգամբան ի դժոխս, եւ զդըժոխս ի մըթագոյն եւս զընդան :

ԼԵ

Ո՜վՓերարա, ի փողոցըս քո ՚նդարձակս ի խոպան 24 ՈJց ուղղաձիգ չափ ազդէ զի չէր պարտ գոլ անապատ Թըւին անէծք տարածեալք իշխանանիստըն կայան Եստեան տոհմի հինաւուրց՝ պերճացելզյ երբեմն աստ Որ յօրանայր ամրացեալ ի պարըսպիդ՝ երկայն դար . Եւ մերթ պաշտպան եղեալ մերթ բըռնաւորաց Հաւասար, Ըստ սադրելցյ յեղափոխ կըրից ի սիրտըս տըկար, Ձեռն արկանէր ինոսա՝ որք կըրեցինն ըզպըսակ, Զայն՝ զոր Տանդեայ ճակատ ցայն վայր էր կըրեալ միայնակ:

12

պարսաւ

Եւ Դասսոյ փառք է տոհմին այնմ իշխանաց եւ Լուր միանգամ` զերգ նորուն ու ի'խուղն Հայեաց ի 'տըխեղծ 25, Եւ տես քանի ծանրագին Տորկուատեայ լեալ է Համբաւ. Եւ ժոր սաՀմանս Ալփոնսոս զիւրըն վարեաց բանաստեղծ Չուառական բըռնաւոր , ոչ կարէր սանձ արկանել Մըտացն ազատ զոր ատեայր ու առնել ջանայր Հեղձուցիկ . Շրջապատեալ մոլեկան գընդաւ դիւաց–ըզգեցիկ իջուցանէր ի սանդարս . այլ Հասին փառք անվախճան Հալածեցին հերքեցին զոր ըղնովաւ էգ դիզան :

XXXVII

The tears and praises of all time; while thine
Would rot in its oblivion in the sink

Of worthless dust, which from thy boasted line
Is shaken into nothing but the link

Thou formest in his fortunes bids us think
Of thy poor malice, naming thee with scorn:
Alfonso! how thy ducal pageants shrink

From thee! if in another station born,

Scarce fit to be the slave of him thou madest to mourn:

XXXVIII

Thou! form 'd to eat, and be despised, and die,
Even as the beasts that perish, save that thou
Hadst a more splendid trough and wider sty:
He! with a glory round his furrow 'd brow,
Which emanated then, and dazzles now,
In face of all his foes, the Cruscan quire,
And Boileau, whose rash envy could allow

No strain which shamed his country's creaking lyre,
That whetstone of the teeth

monotony in wire!

XXXIX

Peace to Torquato's injured shade! 't was his
In life and death to be the mark where Wrong
Aim'd with her poison'd arrows but to miss.
Oh, victor unsurpass' d in modern song!
Each year brings forth its millions; but how long
The tide of generations shall roll on,

And not the whole combined and countless throng
Compose a mind like thine? though all in one

Condensed their scatter'd rays, they would not form a sun.

Է

Զանուն նորա Հռչակեն դարք յարտասուս եւ ի ճառ,
Մինչ քո
անուն, Ալփոնսոս , ի մոռացօնըս մատնէր
Եկեալընդ աղբ պիղծ փոշւոյ՝ զոր զարմ` քոյին սընափառ
Յունայնութիւնըս ցընդէ , թէ ոչ երկաթն աննըւէր

Յոր պարանեալ պընդեցեր զերանութիւն քերդողին՝
Տայր մեզ ըզՀեգ չարութիւնդ յիշել եւ զմեծ նախատինս:
Ո՛, իւր ի քէն դըքսական պաճոյճք անկեալ երեւինս.
Եթէ յայլում՝ վիճակի քեզ ծընանել Հասեալ էր՝
Մեծ էր ըստրուկ լինել այնըմ՝ զոր վըշտօք զըզուեցեր.

ԼԸ

Ա՛յ դու Հաստեալ լոկ յուտել, ի կեալանարգ եւ ի զուր Ու ի սատակիլ անբանից զոյգ, պյսու լոկ գերազանց . Զի քո աշոռ Ճոխափայլ եւ ընդարձակ քո մըսուր : Նա զխորշոմեալ ճակատաւն ածեալ պըսակ լուսասլանձ Որ ծագէրն յայնժամ՝ եւ այժմիկ ակնախըտիղ շողշողէ, Ընդդեմ Հանուրցն ոսոխաց կայ, եւ կրուսկեան կաճառու 26 Եւ զրանախանձ Պուալոյ , որ զկըծեալ ոչ յանձն առնու Թէ ձաղիցէ զՀայրենի կերկեր քընարն՝ երգ օտար, Զատանառուն զայն յեսան եւ զՀոմաձայնն տողից չար :

ԼԹ

Նախատակոծ Տորկուատեայ խաղաղութիւն արդ ուրուեաց Զոր եւ կենօք եւ մահու թիրախ կարգեալ քէն ժըխոր Դեղեալ փըքնօք նետաձիգ եղեւ յաճախ՝ եւ վրիպեաց : Ո՜վ դու Հանուրց յաղթական երգահանից դարուց նոր . Բիւրք բիւրուց գան ամ յամէ, այլ որքան ծով մարդկութեան. վերընթասցի եւ զիջցի, եւ ի խըռան անդ ազգաց Համօրէն ոչ գտցեն միտք մի Հաւասարք քոց մըտաց • Գումարելով ճառագայթք թէ գումարին ամէն ցիր {Ոչ բաւիցեն արեգակըն մի գործել լուսաձիր :

XLIII

Then might'st thou more appal; or, less desired,
Be homely and be peaceful, undeplored

For thy destructive charms; then, still untired,
Would not be seen the armed torrents pour 'd
Down the deep Alps; nor would the hostile horde
Of many-nation'd spoilers from the Po

Quaff blood and water; nor the stranger's sword
Be thy sad weapon of defence, and so,

Victor or vanquish 'd, thou the slave of friend or foe.

XLIV

Wandering in youth, I traced the path of him,
The Roman friend of Rome's least-mortal mind,
The friend of Tully as my bark did skim
The bright blue waters with a fanning wind,
Came Megara before me, and behind
Ægina lay, Piræus on the right,

And Corinth on the left; I lay reclined

Along the prow, and saw all these unite

In ruin, even as he had seen the desolate sight;

XLV

For Time hath not rebuilt them, but uprear'd
Barbaric dwellings on their shatter'd site,
Which only make more mourn'd and more endear 'd
The few last rays of their far-scatter'd light,
And the crush'd relics of their vanish'd might.
The Roman saw these tombs in his own age,
These sepulchres of cities, which excite
Sad wonder, and his yet surviving page

The moral lesson bears, drawn from such pilgrimage.

Գ

Յայնժամ՝ յաւէտ աՀարկու կամ՝ թէ նըւազ տարելի Նստեալ Հեզիկ ի քում տան վայելէիր յանդորրու, Եւ ոչ լայիր ըզչարեացդ առիթ ըզգեղ նազելի.

Ոչ եւս էր յայնժամ դիտել ընդ վախս Ալպեայց վայրիջու Հեղեղազայր Հրոս զինուց եւ խառն ի խուռն ազանց գրոՀս, Ասպատակել եւ լափել յԵրիդանու ջուրս զարիւն .

Եւ ոչ պաշտպան ցաւագին կայր քեզ սուսեր այլազգւոյն, Որով թէպէտ եւ յաղթող թէպէտ յաղթեալ Jօտարաց՝ Այսպես ըստրուկ լինէիր բարեսիրաց կամ՝ չարաց :

Դ

ի մանկութեանս յածաչու զՀետս երթայի մըտերմին Մերձագունի անմահից Հռովմէական Հանճարոյն 50, Տուլլեայ ասեմ մըտերմի. եւ ի հերձուլ իմ նաւին Դաշըն Հողմով ըզպայծառ ծովուն կապոյտ դաշտ սիրուն . ինձ Մեգարա յառաջոյ ու ի թիկանց կայր Եգինէ . ԸզՊիրէովն ունէի յաջմէ, ձախմէ զկորընթոս, Եւ ընկողմնեալ ի նաւուն ի խելս աչօք վայրազբօս Համանգամայն դիտէի զնոցուն սըվիւռ աւերակ, Որպէս եւ նայն դիտէր յայնժամ ամայի նոյնգունակ ։

ԽԵ

Քանզի չեւ եւս ըզնոսին վերակառոյց ժամանակ . Այլ տաղաւարք բարբարիկք ի դերբուկս անդ կանգնեցան Ողբալիս եւս յարդարեալ եւ սըխրալիս Հանգունակ Ըզնըւազեալ ճառագայթ լուսոյ նոցին ցիրեւցան Եւ ըզնըշխար ջախջախեալ Հարըստութեանցն անցելոց ։ Տեսանէր յայնժամ` ուրեմն Հռովմայեցին գերեզմանս Դամբանարան քաղաքաց որ տըխրագին տան զարմանս. Եւ արդ պատճէն խրատական գրոց նորին մընայուն վարդապետէ ջոր ուսաւն ի տարաշխարհն անդ ի չուն :