ՃԺԲ

Յաղթանակաց քարաժայոն ուր արդ, ուր բարձր այն գաՀակ, Ուր դիւցազինցն արկանէր գիրկ Հըռովմ: ուր Տարպեան վախք71, Ընկերշակաց մատնութեան կառափնատեղ դըժընդակ, Գահ՝ ուր զամէն Հըպարտ բարըս՝ մատնըչին բուժէր վազք : Մի անդ արդեօք կուտեցին աշխար Հակալք զառ զապուր . Այո այդրէն . եւ խոնարհ ի դաշտի անդր ի բացեայն Հազար ամաց գըժտութիւնք նընջեն ի քուն լըռելեայն . Անմահականըն ճառից անդ Հընչեցիկ վայր փորովն 72 Ուր պերճախօս ցարդ շընչին օդք ընդ Հրավառ կիկերովն .

Ազատութեան դաշտ, Հերձից եւ Համբաւուց եւ արեանց. Ժողովըրդեան մեծոգւոյ կըրից կարգեալ անդ Հանդէս, ի վայրկենէն առաջնղյ յոր պետութիւն ծայր ընձուեաց Մինչ յայն՝ յոր նոր աշխարՀաց նուաճման չըմնաց ասպարէս : Այլ վաղ ուրեն անդ սքօղեալ ազատութեան էին դեմք, Եւ անիշխան բըռնութեան շորթեալ ըզբաստըս նորին . Մինչեւ խիզախն ի խռանէ օրինազանց զինուորին Ըզծերակոյտըն կոխեր առ ոտն ըզՀամի ու ահաբեկ, կամ լըրբաձայն վաճառէր կաշառու զթագն առ անձն Հել:

wn.

Այլարդ դարձցուք յետին Հռովմայ կացեալըն տրիբուն . Թողեալ ըզբիւր բըռնաւորսըն դարձ առ քեզ արասցուք, Ով դու դարուց խաւարաց՝ ամօթաբարձ փրկութիւն . Դու բարեկամ Պետրարքեայ, իտալական յուղյն շուք. Ո՜վ Րիենցի ովյետին Հռովմէական դու զաւակ 75 : Թէ կոճոպեալ տայցէ կոճղ ազատութեան մի սաղարթ՝ Գերեզմանիդ միայնոյ Հիւսեսցի նա պսակ ի զարդ. Ո՛վ ատենից նաՀատակ, Ժողովըրդեան առաջնորդ ՀռովմայՆումաս նորածին . վահ պետութեանդ Համառօտ :

CXV

Egeria! sweet creation of some heart
Which found no mortal resting-place so fair
As thine ideal breast; whate 'er thou art
Or wert, - a young Aurora of the air,
The nympholepsy of some fond despair;
Or, it might be, a beauty of the earth,
Who found a more than common votary there
Too much adoring; whatsoe 'er thy birth,
Thou wert a beautiful thought, and softly bodied forth.

CXVI

The mosses of thy fountain still are sprinkled
With thine Elysian water-drops; the face

Of thy cave-guarded spring, with years unwrinkled,
Reflects the meek-eyed genius of the place,
Whose green, wild margin now no more erase
Art's works; nor must the delicate waters sleep,
Prison'd in marble, bubbling from the base

Of the cleft statue, with a gentle leap

The rill runs o'er, and round fern, flowers, and ivy creep,

CXVII

Fantastically tangled; the green hills

Are clothed with early blossoms, through the grass The quick-eyed lizard rustles, and the bills Of summer-birds sing welcome as ye pass; Flowers fresh in hue, and many in their class, Implore the pausing step, and with their dyes Dance in the soft breeze in a fairy mass; The sweetness of the violet's deep blue eyes, Kiss'd by the breath of heaven, seems colour'd by its skies.

ԺԵ

Եգերիան, անուշակդ ինձ դաստակերտ ի սրտե 74
Որ ի մահացուս ոչ եգիտ վայր ապաստան դեղեցիկ
Քան ըզքո ծոց մըտաստեղծ . որ ինչ քո լեալ էր կամ՝է,
Թէ արշալզյս ծաղկաՀաս յպյերս օդոց ընթացիկ,
Թէ Հարսն յաւերժ հընարեալի հոմանւոյ յուսաՀատ,
կամթէ արդեօք երկրաւոր գեղեցկութիւն իսկ Համակ
Որ գերազանց քեզ գըտեր քան զտարփածուս Հասարակ
Պաշտօնատարս աստանօր . որ զինչ եւ էր քոյին զարմ,
խորհուրդ էիր դու չքնաղի կերպարան նըրբակազմ:

Աղբերապատ քո մամուռքն յար ոռոգեալ ցայտեն ցարդ Յելիսեան ջուրցըդ ցընցուղ դեմք քոց ալեաց քարաշիթ Ում՝ ոչ զօրէ Ժամանակ ածել կնճիռն Հընազարդ՝ Հատանեն ցոլ զերեսաց Հեզակն ոգւոյ սաՀմանիդ : Զորոյ զեզերըս կանաչ՝ ոչ եղծանէ արդ արուեստ . Եւ ոչ խաղաղ նընջէ ջուր պարափակեալ ի կըճի Մինչ ի ստորուստ արձանից Հերձոտելոց պըղպըջի Հեզիկ վազիւք վարեալ վէտս ի վեր եւ շուրջ եւ Հեռի, ի ծիր ծաղկանց , բաղեղանց՝ որ ցնորաձեւ բոլորի .

ՃԺԷ

կանխածաղիկ բողբոջեն դալարազգեաց պարք գըլեր Զեռեալտըզզայ ի մարմանդն աչակաքաւըն մողէս . Ամարաբեր Հաւուց վանգք երգեն յանցման քում՝՝ Ողջլեր . Ծաղկունք վառեալք գղյն ի գոյն եւ բազմախուռն ի Հանդէս Առ վայր մ♥ յինքեանս դադարել ժըտին ըզքոյ գարշապար . Եւ երփն յերփին թինդ առնուն զեփիւռաշարժք գեղապար . Աչք կապուտակ մըթնաշաղ մանուշակին քաղցրաբար Յերկնահընչակ սողոխէն առեալ սիրոյ Համբուրիկ Զեթերականս ըզգենուլ թըւին զերանգըս գողտրիկ :

CXVIII

Here didst thou dwell, in this enchanted cover,
Egeria! thy all heavenly bosom beating

For the far footsteps of thy mortal lover;
The purple Midnight veiled that mystic meeting
With her most starry canopy, and seating
Thyself by thine adorer, what befell?

This cave was surely shaped out for the greeting
Of an enamoured Goddess, and the cell
Haunted by holy Love

the earliest oracle!

CXIX

And didst thou not, thy breast to his replying,
Blend a celestial with a human heart;

And Love, which dies as it was born, in sighing,
Share with immortal transports? could thine art
Make them indeed immortal, and impart

The purity of heaven to earthly joys,
Expel the venom and not blunt the dart-

The dull satiety which all destroys

--

And root from out the soul the deadly weed which cloys?

CXX

Alas! our young affections run to waste, Or water but the desert; whence arise But weeds of dark luxuriance, tares of haste, Rank at the core, though tempting to the eyes, Flowers whose wild odours breathe but agonies, And trees whose gums are poison; such the plants Which spring beneath her steps as Passion flies O'er the world's wilderness, and vainly pants For some celestial fruit forbidden to our wants.

ՃԺԸ

Եգերիա, , յայս չըքնաղ Հովանոցակ կայիր դու, Եւ երկնաստեղն երկնափայլ ծոց քո ծըփեալ բարախէր Ընդ Հեռաւոր Հետս ոտից քում` տարփածուի մահացու . Բազմաստեղօքըն բուլիւք ծիրանածայր մէջ գիշեր Հովանանայր քօղարկու խորհըրդաւորդ Հանդիպման. Եւ մինչ նըստեալաստ կայիր աւ Հոմանոյդ, զի՞ էր քեզ. Անչուշտ քարայրս այս ըստ կամս աստուածուՀղյ սիրակեզ Ճարտարպետեալ ձեւացաւ, եւ ի սենեակն այն ներքին Օթեւաներ Սերըն սուրբ՝ պատգամախօսն առաջին :

ՃԺԹ

Եւ արդարեւ տարածեալառ ծոց նորին ըզքոյ ծոց Ընդ անմահիդ կապեցեր ըզմաՀացու նորայն սիրտ . Եւ ընդ սիրոյ՝ որ ծնանի եւ մեռանի Հեծակոծ, Հաղորդեցեր զոր ի քեզ անմաՀ տարփիցըդ խըլիրտ . Եւ բաւեցեր յարդարել անմաՀականըս զայն կիրս, Եւ երկրաւորս հըրճուանաց տալերկնունակ մաքրութիւն, Անբութ ըզնետըն պահել եւ ըզնորայն թափելթոյն, Ըզյափրութիւնըն պըղերգ՝ որ եղծանեն ըզբընաւ, Եւ զՏեղձուցիչն ի Հոգւոյ զգաղձըն խրլել կենսադաւ

Եղուկ մեզ, կիրք կաթոգինք ի մանկականըս Հասակ կամ` զուր վատնին կամ Հոսեն արբուցանել զանապատ՝ Յորմէ միայն արձակին յոգնաՀամբար սերաւ բուսակք, Որուն անժամ, վէրք սըրտի՝ թէ եւ աչաց որոգայթ. Ծաղկունք՝ ի բղր վայրենի օրհասական Հարեալ Հոտ, Ծառք խիժաբերք թունակաթք. այսպիսիք տունկք աւադիկ Ընդ մոլութեան բողբոջեն գարշապարօք չարակնիք՝ Մինչ թափառեալերթայ նա 'նդ անջըրդի վայրս աշխարՀի՝ խնդրել պըտուղս ինչ երկնից՝ զլացեալս առ դիւր մեր կարի :