Thus soothed and reconciled, each seeks
The fairest British fair;
The seat of empire is her cheeks,
They reign united there.
ON THE LOSS OF THE ROYAL GEORGE.
WRITTEN WHEN THE NEWS ARRIVED.
TOLL for the brave!
The brave that are no more;
All sunk beneath the wave,
Fast by their native shore!
Eight hundred of the brave,
Whose courage well was tried,
Had made the vessel heel,
And laid her on her side.
A land-breeze shook the shrouds,
And she was overset ;
Down went the Royal George,
With all her crew complete.
Toll for the brave!
Brave Kempenfelt
His last sea-fight is fought;
His work of glory done.
It was not in the battle;
No tempest gave the shock;
She sprang no fatal leak;
She ran upon no rock.
His sword was in its sheath;
His fingers held the pen,
When Kempenfelt went down
With twice four hundred men.
Weigh the vessel up,
Once dreaded by our foes!
And mingle with our cup
The tear that England owes.
Her timbers yet are sound,
And she may float again,
Full charged with England's thunder,
And plough the distant main.
But Kempenfelt is gone,
His victories are o'er;
And he and his eight hundred
Shall plough the wave no more.
MONTES GLACIALES, IN OCEANO GERMANICO NATANTES. (English version, page 387.)
EN, quæ prodigia, ex oris allata remotis !
Oras adveniunt pavefacta per æquora nostras!
Non equidem priscæ sæclum rediisse videtur
Pyrrhæ, cum Proteus pecus altos visere montes
Et sylvas, egit. Sed tempora vix leviora
Adsunt, evulsi quando radicitus alti
In mare descendunt montes, fluctusque pererrant.
Quid vero hoc monstri est magis et mirabile visu?
Splendentes video, ceu pulchro ex ære vel auro
Conflatos, rutilisque accinctos undique gemmis,
Bacca cærulea, et flammas imitante pyropo.
Ex oriente adsunt, ubi gazas optima tellus
Parturit omnigenas, quibus æva per omnia sumptu
Ingenti finxere sibi diademata reges?
Vix hoc crediderim. Non fallunt talia acutos
Mercatorum oculos: prius et quam littora Gangis
Liquissent, avidis gratissima præda fuissent.
Ortos unde putemus? An illos Ves'vius atrox
Protulit, ignivomisve ejecit faucibus Ætna?
Luce micant propria, Phoebive, per aëra purum
Nunc stimulantis equos, argentea tela retorquent?
Phoebi luce micant. Ventis et fluctibus altis
Appulsi, et rapidis subter currentibus undis,
Tandem non fallunt oculos. Capita alta videre est
Multa onerata nive et canis conspersa pruinis.
Cætera sunt glacies. Procul hine, ubi Bruma fere omnes
Contristat menses, portenta hæc horrida nobis
Illa strui voluit. Quoties de culmine summo
Clivorum fluerent in littora prona, solutæ
Sole, nives, propero tendentes in mare cursu,
Illa gelu fixit. Paulatim attollere sese
Mirum cœpit opus; glacieque ab origine rerum
In glaciem aggesta sublimes vertice tandem
Equavit montes, non crescere nescia moles.
Sic immensa diu stetit, æternumque stetisset
Congeries, hominum neque vi neque mobilis arte,
Littora ni tandem declivia deseruisset,
Pondere victa suo. Dilabitur. Omnia circum
Antra et saxa gemunt, subito concussa fragore,
Dum ruit in pelagum, tanquam studiosa natandi,
Ingens tota strues. Sic Delos dicitur olim,
Insula, in Ægæo fluitasse erratica ponto.
Sed non ex glacie Delos; neque torpida Delum
Bruma inter rupes genuit nudum sterilemque.
Sed vestita herbis erat illa, ornataque nunquam
Decidua lauro; et Delum dilexit Apollo.
At vos, errones horrendi, et caligine digni
Cimmeria, Deus idem odit. Natalia vestra,
Nubibus involvens frontem, non ille tueri
Sustinuit. Patrium vos ergo requirite coelum !
Ite! Redite! Timete moras; ni leniter austro
Spirante, et nitidas Phoebo jaculante sagittas
Hostili vobis, pereatis gurgite misti!
MONUMENTAL INSCRIPTION TO WILLIAM NORTHCOT.
HIC sepultus est
Inter suorum lacrymas
GULIELMUS NORTHCOT,
GULIELMI ET MARIE filius
Unicus, unice dilectus,
Qui floris ritu succisus est semihiantis,
Aprilis die septimo,
1780. t. 10.
Care, vale! Sed non æternum, care, valeto!
Namque iterum tecum, sim modo dignus, ero.
Tum nihil amplexus poterit divellere nostros,
Nec tu marcesces, nec lacrymabor ego.
FAREWELL!" But not for ever," Hope replies,
Trace but his steps and meet him in the skies!
There nothing shall renew our parting pain,
Thou shalt not wither, nor I weep again
IN SEDITIONEM HORRENDAM,
CORRUPTELIS GALLICIS, UT FERTUR, LONDINI NUPER EXORTAM.
PERFIDA, crudelis, victa et lymphata furore,
Non armis, laurum Gallia fraude petit.
Venalem pretio plebem conducit, et urit
Undique privatas patriciasque domos.
Nequicquam conata sua, foedissima sperat
Posse tamen nostra nos superare manu.
Gallia, vana struis! Precibus nunc utere! Vinces,
Nam mites timidis, supplicibusque sumus.
FALSE, cruel, disappointed, stung to the heart,
France quits the warrior's for the assassin's part,
To dirty hands a dirty bribe conveys,
Bids the low street and lofty palace blaze.
Her sons too weak to vanquish us alone,
She hires the worst and basest of our own.
Kneel, France! a suppliant conquers us with ease,
We always spare a coward on his knees.
QUE lenta accedit, quam velox præterit hora! Ut capias, patiens esto, sed esto vigil!
SORS adversa gerit stimulum, sed tendit et alas: Pungit api similis, sed velut ista fugit.
VERSES TO THE MEMORY OF DR LLOYD.
(English version, p. 388.)
ABIIT senex. Periit senex amabilis,
Quo non fuit jucundior.
Lugete vos, ætas quibus maturior
Senem colendum præstitit;
Seu quando, viribus valentioribus
Firmoque fretus pectore,
Florentiori vos juventute excolens
Curâ fovebat patriâ;
Seu quando, fractus, jamque donatus rude
Vultu sed usque blandulo,
Miscere gaudebat suas facetias
His annuis leporibus.
Vixit probus, purâque simplex indole,
Blandisque comis moribus,
Et dives æquâ mente, charus omnibus,
Unius auctus munere.
Ite, tituli! Meritis beatioribus
Aptate laudes debitas!
Nec invidebat ille, si quibus favens
Fortuna plus arriserat.
Placide senex, levi quiescas cespite,
Etsi superbum nec vivo tibi
Decus sit inditum, nec mortuo
Lapis notatus nomine!
(English version, p. 388.)
POPULEÆ cecidit gratissima copia silvæ,
Conticuêre susurri, omnisque evanuit umbra.
Nullæ jam levibus se miscent frondibus auræ,
Et nulla in fluvio ramorum ludit imago.
Hei mihi! bis senos dum luctu torqueor annos,
His cogor silvis suetoque carere recessu,
Cum sèro rediens, stratasque in gramine cernens
Insedi arboribus, sub queîs errare solebam.
Ah ubi nunc merulæ cantus? Felicior illum
Silva tegit, duræ nondum permissa bipenni;
Scilicet exustos colles camposque patentes
Odit, et indignans et non rediturus abivit.
Sed qui succisas doleo succidar et ipse,
Et priùs huic parilis, quàm creverit altera silva,
Flebor, et, exequiis parvis donatus, habebo
Defixum lapidem tumulique cubantis acervum.
Tam subitò periisse videns tam digna manere
Agnosco humanas sortes et tristia fata-
Sit licèt ipse brevis, volucrique simillimus umbra!
Est homini brevior citiùsque obitura voluptas.
LILIUM ATQUE ROSA.
(English version, p. 389.)
HEU inimicitias quoties parit æmula forma,
Quam raro pulchræ pulchra placere potest!
Sed fines ultra solitos discordia tendit,
Cum flores ipsos bilis et ira movent.
Hortus ubi dulces præbet tacitosque recessus.
Se rapit in partes gens animosa duas;
Hic sibi regales Amaryllis candida cultus,
Illic purpureo vindicat ore Rosa.
Ira Rosam et meritis quæsita superbia tangunt,
Multaque ferventi vix cohibenda sinu,
Dum sibi fautorum ciet undique nomina vatum,
Jusque suum, multo carmine fulta, probat.
Altior emicat illa, et celso vertice nutat,
Ceu flores inter non habitura parem,
Fastiditque alios, et nata videtur in usus
Imperii, sceptrum, Flora quod ipsa gerat.
Nec Dea non sensit civilis murmura rixæ,
Cui curæ est pictas pandere ruris opes.
Deliciasque suas nunquam non prompta tueri,
Dum licet et locus est, ut tueatur, adest.
|