The brazen sculptured urn, now, as thou know'st,
Hid in the tangled thicket, we will bring;
That we may thus deceive them with a tale
To them most grateful, that my wretched corse
Already on the funeral pile is burnt,
And my cold ashes in this urn enclosed.
Why should this grieve me that in words I die,
When I indeed am saved, and by them raised
To glory? Nor ill omen'd shall I deem
A word which gives the promise of success.
Oft e'en the wise have I observed, by fame
Reported dead, return, and rise again
To higher honour. Such shall be my boast.
I from this rumour shall be found alive,
And, like a star, to my astonish'd foes,
Yet shine. But, O my country, and ye gods,
The guardians of my country, to your care
Receive me, and protect me in these ways!
And thou, my father's house! for I am come
With vengeance, at the impulse of the gods,
To purge thy stain away; send me not hence
Dishonour'd, but to wealth, to greatness raised,
Give me thy ancient glories to restore!
Ηρμενοι χαλκοπλευρον τυπωμα χεροιν,
Ὁ και συ οισθα κεκρυμμενον που θαμνοις.
Όπως κλεπτοντες λογῳ, φατιν ἡδειαν
Αυτοις φεροιμεν, ὡς τουμον δεμας ερρει,
Ηδη φλογιστον και κατηνθρακωμενον.
Τι γαρ λυπει με τουθ', όταν θανων λόγῳ,
Σωθω εργοισι, καξενεγκωμαι κλεος ;
Ουδεν μεν ρημα δοκω κακον συν κερδει.
Ηδη γαρ πολλακις και τους σοφους είδον
Ματην θνησκοντας λόγῳ, ειθ' όταν δόμους
Ελθωσιν, αυθις πλεον εκτετίμηνται.
Ως επαυχω καμ' απο της φήμης τησδε,
Ετι λαμψειν, δεδορκοτ ̓ ὡς αστρον εχθροις.
Αλλ' ω γη πατρωα, Θεοι τ' εγχωριοι
Δεξασθε με ευτυχουντα ταις όδοις ταίσδε,
Συ τ' ω δωμα πατρῳον σου γαρ ερχομαι
Δικῇ ώρμημενος καθαρτης προς θεών.
Και μη μ' αποστείλητε τησδ' ατιμον γης,
Αλλ' αρχεπλουτον, και δόμων καταστατην.
A LITERAL TRANSLATION OF A PARAPHRASE, BY SOCRATES, OF THE OPPOSITE GREEK.
VENIT Chryses filiæque redemptionis pretia ferens, et supplex Achivorum, præcipue autem regum; et orabat illis quidem deos dare, capientes Trojam, ipsos etiam servari, filiam vero sibi ipsi solvere, accipientes redemptionis pretia, et deum veritos. Talia locuto illo, alii quidem venerabantur et assentiebantur; Agamemnon vero exasperatus est, jubens nunc et abire, et rursus non venire, ne illi et sceptrum, et dei coronæ non subvenirent; prius vero quam solvi illius filiam, in Argei dixit senecturam cum se; abire autem jussit, et non irritare, ut salvus domum veniret. Senex autem audiens timebat et abiit silentio; digressus vero e castris, multa Apollini precatus est, et cognomenta dei inclamans, et in memoriam revocans et repetens, si unquam vel in templorum structuris, vel in victimarum sacrificiis gratum largitus sit, quorum tum gratia imprecabatur ulcisci Achivos suas lacrymas illius sagittis.
METAPHRASIS, OR POETRY, TO BE PARAPHRASED IN
Ο γαρ ηλθε ώρας επι νήας Αχαιών,
Λυσόμενος τε θυγατρα, φέρων τ' απερείσι' άποινα,
Στεμμα τ' εχων εν χερσιν έκηβολου Απολλωνος,
Χρυσέω ανά σκηπτρῳ και ελίσσετο παντας Αχαιους,
Ατρείδα δε μαλιστα, δυω κοσμητορε λαων·
Ατρείδαι τε, και αλλοι εύκνήμιδες Αχαιοι,
Ὑμιν μεν θεοι δοιεν, Ολυμπια δωματ' έχοντες,
Εκπέρσαι Πριαμοιο πολιν, εν δ' οικαδ ̓ ἱκεσθαι·
Παιδα δε μοι λυσαιτε φίλην, τα δ' αποινα δεχεσθε,
Αζόμενοι Διος υἱον ἑκηβολον Απολλωνα.
Ενθ' αλλοι μεν παντες επευφημησαν Αχαιοι,
Αιδείσθαι ν' ἱερηα και αγλαα δεχθαι αποινα·
Αλλ' ουκ Ατρείδη Αγαμεμνονι ηνδανε θυμω
Αλλα κακως αφιεί, κρατερον δ' επι μυθον ετελλε·
Μη σε, γερον, κοιλῃσιν εγω παρα νηυσι κιχείω,
Η νυν δηθυνοντ', η ύστερον αυτις ιοντα,
Μη νυ τοι ου χραισμῃ σκηπτρον, και στεμμα θε
Την δ' εγω ου λυσω, πριν μιν και γηρας επεισιν,
Ήμετερῳ ενι οικῳ εν Αργεί, τηλοθι πατρης,
Ιστον εποιχομενην, και εμον λεχος αντιοωσαν
Αλλ' ιθι, μη μ' ερεθιζε σαωτερος ὡς κε νεηαι·
Ως εφατ'· εδδεισεν δ' ὁ γέρων, και επείθετο μυθο
Βη δ' ακεων παρα θινα πολυφλοίσβοιο θαλασσης,
Πολλα δ' επειτ' απάνευθε κιων ηραθ ̓ ὁ γεραιος
Απολλωνι ανακτι, τον ηύκομος τεκε Λητω
Κλύθι μευ, Αργυροτοξ, ός Χρυσην αμφιβέβηκας,
Κιλλαν τε ζαθέην, Τενέδοιο τε ιφι ανάσσεις,
Σμινθευ ει ποτε τοι χαριεντ' επι νηον έρεψα,
Η ει δηποτε τοι κατα πιονα μηρι' εκγα
Ταυρων ηδ' αιγων, τοδε μοι κρηηνον εελδωρ·
Τισειαν Δαναοι εμα δακρυα σοισι βελεσσιν.
|
