Nunc etenim toto currit vagus orbe Cupido,

Languentésque fovet solis ab igne faces. Insonuere novis lethalia cornua nervis,

Triste micant ferro tela corusca novo. Jamque vel invictam tentat superâsse Dianam,

Quæque sedet sacro Vesta pudica foco. Ipsa senescentem reparat Venus annua formam,

Atque iterum tepido creditur orta mati. Marmoreas juvenes clamant Hymenæ per urbes,

Littus, Io Hymen, et cava saxa sonant. Cultior ill venit tunicâque decentior aptâ,

Puniceum redolet vestis odora crocum. Egrediturque frequens, ad amani gaudia veris

Virgineos auro cincta puella sinus. (unun, Votum est cuique suum, votum est tamen omnibus

Ut sibi, quem cupiat, det Cytherea virum. Nunc quoque septenâ modulatur arundine pastor,

Et sua quæ jungat carmina Phyllis habet. Navita nocturno placat sua sidera cantu,

Delphinásque leves ad vada summa vocat. Jupiter ipse alto cum conjuge ludit Olympo,

Convocat et famulos ad sua festa deos. Nunc etiam Satyri, cùm sera crepuscula surgunt,

Pervolitant celeri florea rura choro, Sylvanúsque suâ cyparissi fronde revinctus,

Semicapérque deus, semideúsque caper.
Quæque sub arboribus Dryades latuere vetustis

Per juga, per solos expatiantur agros.
Per sata luxuriat fruticetáque Mænalius Pan,

Vix Cybele mater, vix sibi tuta Ceres ;
Atque aliquam cupidus prædatur Oreada Fannus,

Consulit in trepidos dum sibi Nympha pedes, Jámque latet, latitánsque cupit malè tecta videri,

Et fugit, et fugiens pervelit ipsa capi. Dii quoque non dubitant cælo præponere sylvas,

Et sua quisque sibi numina lucus habet.
Et sua quisque diu sibi numina lucus habeto,

Nec vos arboreâ dii precor ite domo.
Te referant miseris te, Jupiter, aurea terris

Sæcla, quid ad nimbos aspera tela redis ?
Tu saltem lentè rapidos age Phæbe jugales

Qua potes, et sensim tempora veris eant; Brumáque productas tardè ferat hispida noctes,

Ingruat et nostro serior umbra polo.

ELEG. VI.

Ad CAROLUM DEODATUM ruri commo antem,

Qui cum Idibus Decemb. scripsisset, et sua carmina

ercusari postulasset si solito minus essent bona, quod inter lautitias quibus erat ab amicis exceptus, haud satis felicem operam Musis dare se posse afirmabút. hoc habuit responsum.

Mirto tibi sanam non pleno ventre salutem,

Quâ tu distento fortè carere potes.
At tua quid nostram prolectat Musa camænam,

Nec sinit optatis posse sequi tenebras ?
Carmine scire velis quàm te redamémque colámque,

Crede mihi vix hoc carmine scire queas. Nam neque noster amor modulis includitur arctis,

Nec venit ad claudos integer ipse pedes. Quàm benè solennes epulas, hilarémque Decembrem

Festáque cælitugam quæ coluere deum, Deliciásque refers, hiberni gaudia ruris,

Haustáque per lepidos Gallica musta focos ! Quid quereris refugam vino dapibúsque poesin ?

Carmen amat Bacchum, carmina Bacchus amat. Nec puduit Phæbum virides gestâsse corymbos,

Atque hederam lauro præposuisse suæ.
Sæpiùs Aoniis clamavit collibus Euce

Mista Thyonëo turba novena choro.
Naso Corallæis mala carmina misit ab agris :

Non illic epulæ, non sata vitis erat.
Quid nisi vina, rosásque racemiferúmque Lyæum

Cantavit brevibus Teia Musa modis?
Pindaricosque inflat numeros Teumesius Euan,

Et redolet sumptum pagina quæque merum; Dum gravis everso currus crepat axe supinus,

Et volat Elëo pulvere fuscus eques. Quadrimóque madens Lyricen Romanus laccho

Dulce canit Glyceran, flavicomámque Chloen. Jam quoque lauta tibi generoso mensa paratu

Mentis alit vires, ingeniumque fovet. Massica fæcundam despumant pocula venam,

Fundis et ex ipso condita metra cado, Addimus his artes, fusúmque per intima Phæbum

Corda, favent uni Bacchus, Apollo, Ceres. Scilicet haud inirum tam dulcia carmina per te

Numine composito tres peperisse deos. Nunc quoque Thressa tibi cælato barbitos auro

Insonat arguta mollitèr icta manu; Auditúrque chelys suspensa tapetia circum,

Virgineos tremulâ quæ regat arte pedes. Illa tuas saltem teneant spectacula Musas,

Et revocent, quantum crapula pellit iners.
Crede mihi dum psallit ebur, comitatáque plectrum

Implet odoratus festa chorea tholos,
Percipies tacitum per pectora serpere Phæbum,

Quale repentinus permeat ossa calor,
Pérque puellares oculos digitúmque sonantem

Irruet in totos lapsa Thalia sinus. Namque Elegia levis multorum cura deorum est,

Et vocat ad numeros quemlibet illa suos ; Liber adest elegis, Eratóque, Cerésque, Venúsque,

Et cum purpureâ matre tenellus Amor.
Talibus indè licent convivia larga poetis,

Sæpius et veteri commaduisse mero.
At qui bella refert, et adulto sub Jove cælum,

Heroásque pios, semideósque duces,
Et nunc sancta canit superùm consulta deorum,

Nunc latrata fero regna profunda cane, Ille quidem parcè Samii pro more magistri

Vivat, et innocuos præbeat herba cibos ; Stet prope fagineo pellucida lympha catillo,

Sobriáque é puro pocula fonte bibat.
Additur huic scelerisque vacans, et casta juventus,

Et rigidi mores, et sine labe manus.
Qualis veste nitens sacrâ, et lustralibus undis

Surgis ad infensos augur iture deos.
Hoc ritu vixisse ferunt post rapta sagacem

Lumina Tiresian, Ogygiúmque Linon,
Et lare devoto profugum Calchanta, senémque

Orpheon edomitis sola per antra feris;
Sic dapis exiguus, sic rivi potor Homerus

Dulichium vexit per freta longa virum, Et

per monstrificam Perseiæ Phæbados aulam,

Ét vada foemineis insidiosa sonis,
Pérque tuas rex ime domos, ubi sanguine nigro

Dicitur umbrarum detinuisse greges.
Diis etenim sacer est vates, divůmque sacerdos,

Spirat et occultum pectus, et ora Jovem.
At tu siquid agam scitabere (si modò saltem

Esse putas tanti noscere siquid ayam) Paciferum canimus cælesti semine Regem,

Faustáque sacratis sæcula pacta libris, Vagitúmque Dei, et stabulantem paupere tecto

Qui suprema suo cum Patre regna colit,

Stelliparúmque polumn modulantésque æthere turmas

Et subitò elisos ad sua fana deos.
Dona quidem dedimus Christi Natalibus illa,

Illa sub auroram lux mihi prima tulit.
Te quoque pressa manent patriis meditata cicutis,

Tu mihi, cui recitem, judicis instar eris.

ELEG. VII.-ANNO ÆTATIS 19.

Nondum blanda tuas leges Amathusia nôram,

Et Paphio vacuum pectus ab igne fuit. Sæpe cupidineas, puerilia tela, sagittas,

Atque tuum sprevi maxime numen Amor.
Tu puer imbelles dixi transfige columbas,

Conveniunt tenero mollia bella duci,
Aut de passeribus timidos age, parve, triumphos

Hæc sunt militiæ digna trophæa tuæ.
In genus humanum quid inania dirigis arma?

Non valet in fortes ista pharetra viros.
Non tulit hoc Cyprius, neque enim deus ullus ad iras

Promptior et duplici jam ferus igne calet. Ver erat, et summæ radians per culmina villæ

Attulerat primam lux tibi Maie diem :
At mihi adhuc refugam quærebant lumina noctem,

Nec matutinum sustinuere jubar,
Astat Amor lecto, pictis Amor impiger alis,

Prodidit astantem mota pharetra deum :
Prodidit et facies, et dulcè minantis ocelli,

Et quicquid puero dignum et Amore fuit.
Talis in æterno juvenis Sigeius Olympo

Miscet amatori pocula plena Jovi;
Aut qui formosas pellexit ad oscula nymphas

Thiodamantæus Naiade raptus Hylas.
Addideratque iras, sed et has decuisse putares,

Addiderátque truces, nec sine felle minas, " Et miser exemplo sapuisses tutiùs," inquit,

“ Nunc mea quid possit dextera testis eris. Inter et expertos vires numerabere nostras,

Et faciam vero per tua damna fidem.
Ipse ego, si nescis, strato Pythone superbum

Edomui Phæbum, cessit et ille mihi;
Et quoties meminit Peneidos, ipse fatetur

Certiùs et graviùs tela noceré mea.
Me nequit adductum curvare peritiùs arcum,

Qui post terga solet vincere, Parthus eques :
Cydoniúsque mihi cedit venator, et ille

Inscius uxori qui necis author erat.

Est etiam nobis ingens quoque victus Orion,

Herculeæque manus, Herculeúsque comes.
Jupiter ipse licèt sua fulmina torqueat in me,

Hærebunt lateri spicula nostra Jovis
Cætera quæ dubitas melius mea tela docebunt,

Et tua non levitèr corda petenda mihi.
Nec te stulte tuæ poterunt defendere Musæ,

Nec tibi Phæbæus porriget anguis opem." Dixit, et aurato quatiens mucrone sagittam,

Evolat in tepidos Cypridos ille sinus.
At mihi risuro tonuit ferus ore minaci,

Et mihi de puero non metus ullus erat.
Et modò quà nostri spatiantur in urbe Quirites,

Et modò villarum proxima rura placent.
Turba frequens, faciéque simillima turba dearum

Splendida per medias itque reditque vias, Auctáque luce dies gemino fulgore coruscat,

Fallor? an et radios hinc quoque Phæbus habet. Hæc ego non fugi spectacula grata severus,

Impetus et quò me fert juvenilis, agor. Lumina luminibus malè providus obvia misi,

Neve oculos potui continuisse meos.
Unam fortè aliis supereminuisse notabam,

Principium nostri lux erat illa mali.
Sic Venus optaret mortalibus ipsa videri,

Sic regina deum conspicienda fuit.
Hanc memor objecit nobis malus ille Cupido,

Solus et hos nobis texuit ante dolos.
Nec procul ipse vafer latuit, multæque sagittæ,

Et facis à tergo grande pependit onus:
Nec mora, nunc ciliis hæsit, nunc virginis ori,

Insilit hinc labiis, insidet inde genis :
Et quascunque agilis partes jaculator oberrat,

Hei mihi, mille locis pectus inerme ferit.
Protinus insoliti subierunt corda furores,

Uror amans intus flammáque totus eram.
Interea misero quæ jam mihi sola placebat,

A blata est oculis non reditura meis.
Ast ego progredior tacitè querebundus, et excors,

Et dubius volui sæpe referre pedem.
Findor, et hæc remanet, sequitor pars altera votum,

Raptáque tam subitò gaudia flere juvat.
Sic dolet amissum proles Junonia cælum,

Inter Lemniacos præcipitata focos.
Talis et abreptum solem respexit, ad Orcum
Vectus ab attonitis Amphiaräus equis.

2 K