Page images
PDF
EPUB

τὴν παῖδα ταύτην οἱ ὀδύρεται πόλις,
πασῶν γυναικῶν ὡς ἀναξιωτάτη

κάκιστ' ἀπ ̓ ἔργων εὐκλεεστάτων φθίνει, 695 690 ἥτις τὸν αὐτῆς αὐτάδελφον ἐν φοναῖς πεπτῶτ ̓ ἀθαπτον μήθ ̓ ὑπ ̓ ὠμηστῶν κυνῶν εἴασ ̓ ὀλέσθαι μήθ ̓ ὑπ ̓ οἰωνῶν τινος· οὐχ ἥδε χρυσῆς ἀξία τιμῆς λαχεῖν ; τοιάδ ̓ ἐρεμνὴ σίγ ̓ ἐπέρχεται φάτις. 695 ἐμοὶ δὲ σοῦ πράσσοντος εὐτυχῶς, πάτερ, οὐκ ἔστιν οὐδὲν κτῆμα τιμιώτερον.

700

τί γὰρ πατρὸς θάλλοντος εὐκλείας τέκνοις ἄγαλμα μεῖζον, ἢ τί πρὸς παίδων πατρί; μή νυν ἓν ἦθος μοῦνον ἐν σαυτῷ φόρει, 705

μένων. Ceterum recte Hermannus: quonia quae clam dicuntur etiam audiuntur clam, ad audiendum transtulit poeta quod de dicentibus dici debebat.

V. 690. Schol.: διὰ τούτων ὑπεραπολογεῖται τῆς κόρης, ὑπ περευπρεπῶς τῇ πόλει περιθεὶς τὸν λόγον. Aristoteles Rhet. ΙΙΙ, 17: περὶ μὲν οὖν πίστεων ταῦτα. εἰς δὲ τὸ ἦθος, ἐπειδὴ ἔνια περὶ αὐτοῦ λέγειν ἢ ἐπί φθονον, ἢ μακρολογίαν ἢ ἀν τιλογίαν ἔχει, καὶ περὶ ἄλλου ἢ λοιδορίαν ἢ ἀγροικίαν, ἕτε ρον χρὴ λέγοντα ποιεῖν, ὅπερ Ισοκράτης ποιεῖ καὶ ὡς Σοφοκλῆς τὸν Αἵμονα ὑπὲρ τῆς ̓Αντιγόνης πρὸς τὸν πατέ ρα, ως λεγόντων ἑτέρων.

V. 691. ωμηστῶν κυνῶν] In La ad xvvov adscriptum yo. λύκων. Supra 257. canes cum feris consociantur, et 206. cum avibus, ut apud Aesch. Spt. c. Th. 1022, 1028, ubi 1043. Antigona: τούτου δὲ σάρκας οὐδὲ κοιλογάστορες λύκοι σπάσονται. Canes ὠμησταὶ ab Homero Il. χ, 67. dicti. HER M. Μή particulam, pro qua ovx exspectes, positam puto a poeta, quod sensu conditionali membrum relativum accipi voluerit. Eadem videtur ratio esse

Philoct. v. 715: ὦ μελέα ψυχά, ὃς μηδ' οἰνοχύτου πώματος ἥσθη δεκέτει χρόνῳ.

V. 693. Schol.: τιμῆς ̇ γρ. στήλης. Genitivus aptus est ex verbo λαχεῖν. Vide quae ad Philoct. 62. sq. ed. sec. adnotavi.

V. 694. Schol. : ἐρεμνή· σκοτεινή, λαθραία σου. Ad verbum ἐπέρχεται supple μοί.

V. 695. σοῦ πράσσοντος εὐτυχῶς] De genitivo partici pii cfr. 697 et 632.

[ocr errors]

V. 697 sq. εὐκλείας γαλμα] Dictum hoc est ut εὐκλείας στέφανος Ai. 465. Eur. Suppl. 315: πόλει παρόν σοι στέφανον εὐκλείας λαβεῖν. Antiop. fr. IV, 4. ERF.

V. 698. Schol. min: ἢ τί πρὸς παίδων πατρί· 4γουν οὐδὲ ὁ πατὴρ μείζονα ἄλλην χάριν παρὰ τῶν παίδων δέχεται, ἢ εὐτυχοῦντας τούτους ὁρῶν.

Wexius

V. 699. μή νυν] Noli igitur etc. Sic supra 648: μή νύν ποτ' etc. Vide, quos conferri iubet, Blomf. ad Aesch. Spt. 228. et Μonk. ad Eur. Alc. 1096. Adde Soph. Ai. 1129: μή νυν ἀτίμα etc. O. R. 644. 707. De uovvov vide Excurs. ad O. C. p. 224 sqq.

700 ως φῂς σύ, κοὐδὲν ἄλλο, τοῦτ ̓ ὀρθῶς ἔχειν. ὅςτις γὰρ αὐτὸς ἢ φρονεῖν μόνος δοκεῖ,

ἢ γλώσσαν, ἣν οὐκ ἄλλος, ἢ ψυχὴν ἔχειν, οὗτοι διαπτυχθέντες ὤφθησαν κενοί.

ἀλλ ̓ ἄνδρα, κεἴ τις ᾖ σοφός, τὸ μανθάνειν 710 705 πόλλ' αἰσχρὸν οὐδὲν καὶ τὸ μὴ τείνειν ἄγαν. ὁρᾷς παρὰ δείθροισι χειμάρροις ὅσα δένδρων ὑπείκει κλώνας ὡς ἐκσώζεται· τὰ δ ̓ ἀντιτείνοντ ̓ αὐτόπρεμν ̓ ἀπόλλυται. αὕτως δὲ ναὸς ὅςτις ἐγκρατῆ πόδα

1.700. ώς φής σύἔχειν] Recte Brunckius: ut, quod tu dicis, aliud praeterea nihil, rectum esse putes. De ως particulae usu vide Matth. §. 485.

V. 701 sqq. ὅςτις—κενοί] De sententia confer Theogn. 655: όςτις τοι δοκέει τὸν πλη σίον ἴδμεναι οὐδέν, ἀλλ' αὐτὸς μοῦνος ποικίλα δήνε ̓ ἔχειν, κείνός γ ̓ ἄφρων ἐστί, νόου βεβλαμμένος ἐσθλοῦ· ἴσως γὰρ πάντες ποικίλ ̓ ἐπιστάμεθα.

V. 703. Schol. : διαπτυχθέντες ἀνακαλυφθέντες· μετέβη δὲ ἀπὸ ἑνικοῦ ἀριθμοῦ, τοῦ ὅςτις γὰρ, εἰς πληθυντικὸν, τὸ οὗτοι. Cfr. Matth. §. 475. a. Rost. §. 100. not. 7. Graecos imitati sunt Latini. Cfr. Terent. Eun. prol. v. 1 sqq. Andr. IV, 1, 2 sq. De aoristo ὤφθησαν vide Matth. §. 502. 3. et Rost. §. 116. 8. not. 4.

V. 704 sq. ἄνδρα-οὐδέν] Ordo est: οὐδὲν αἰσχρόν ἐστι τὸ ἄνδρα μανθάνειν πολλὰ etc. Vide Matth. §. 278. not. 2. et §. 540. Tum de ε cum coni. iuncto vide Matth. §. 525. 7. b. et Rost. §. 121. not. 10, et de articulo infin. praeposito Matth. §. 543.

[ocr errors]

V. 705. Schol.: καὶ τὸ μὴ τείνειν ἄγαν· μὴ αὐθάδη εἶναι ἀτιτείνοντα τοῖς συμβουλεύουσιν.

715

V. 708. Schol.: αὐτόπρε μνα· αὐτόῤῥιζα. Vide Blomf. gloss. Aesch. Spt. c. Th. 71. et de compositione gloss. Ag. 134.

[ocr errors]

V. 709 sqq. ναὸς μηδέν] Ordo est: όςτις πόδα ναὸς ἐγ κρατῆ τείνει, μηδὲν ὑπείκων, Verba ἐγκρατῆ τείνειν πόδα ναός per prolepsin quandam di cta, de qua ad v. 25. monitum, sic ut ἐγκρατῆ sit ὥςτε ἐγκρα τῆ εἶναι, et ἐγκρατῆ τείνειν nobis reddi possit straff spannen, coll. v. 474 huius fabulae. Similia sunt μείζον ̓ ἐκτενῶ λόγον Trach. 679. πλεῦνα ἐκτείναι λόγον Herod. VII, 51. et Lati num longum prorogat aevum Hor. Ep. ad Pis. 346. De nomine ποὺς recte Seidlerus ad Iph. Τ. 1104: „,Navis πόδες erant duo funes, qui ab utraque inferiore veli parte, sive ab angulis veli, exeuntes in navi puppim versus alligabantur. Schol. ad Eur. Or. 704 : λέγεται δὲ οὔ τω (ποὺς) σχοινίον τὸ κάτωθεν τοῦ ἱστίου. Clarius Schol. Aristoph. ad Eq. 436: πόδας δὲ καλοῦσιν οἱ ναῦται τοὺς παρ' ἑκάτερα τὰ μέρη κάλως ἐκδεδε μένους τῆς οθόνης." Conferendus autem cum hoc Antigonae loco Eur. Or. 705 sq.: καὶ ναῦς γὰρ ἐνταθεῖσα πρὸς βίαν ποδὶ έβαψεν, ἔστη δ ̓ αὖθις, ἢν χαλᾷ πόδα.

710 τείνας ὑπείκει μηδὲν ὑπτίοις κάτω

720

στρέψας τὸ λοιπὸν σέλμασιν ναυτίλλεται. ἀλλ ̓ εἶχε θυμοῦ καὶ μετάστασιν δίδου. γνώμη γὰρ εἴ τις καπ ̓ ἐμοῦ νεωτέρου πρόςεστι, φήμ' ἔγωγε πρεσβεύειν πολὺ 715 φῦναι τὸν ἄνδρα πάντ' ἐπιστήμης πλέων· εἰ δ ̓ οὖν, φιλεῖ γὰρ τοῦτο μὴ ταύτῃ δέπειν, καὶ τῶν λεγόντων εὖ καλὸν τὸ μανθάνειν.

V. 712. Male plerique editores recentiores ex aliquot codd. scripserunt θυμῷ. Nam εἴκειν θυμῷ non potest quidquam aliud significare quam indulgere animo: quae significatio alienissima ab hoc loco est.

V. 710 sq. ὑπτίοις-ναυτίλλεται] Recte suspicatur Emperius κάτω στρέφειν simili ellipsi a Graecis intellecto nomine τὴν ναῦν dictum videri nostrum verbum umwerfen. Sensum totius loci, quod attinet, recte monuit Boeckhius supinis transtris cursum continuaturum dici qui eversa navi undis submersum iri significetur. Simillima ratio est v. 310 sq. et Ai. 100: Θανόντες ἤδη τἄμ' ἀφαιρείσθων ὅπλα. Wexius adiicit in exemplaris Bosiani margine hoc se notatum vidisse: εἰρωνικῶς ἀντὶ τοῦ εἰς βυθὸν τοῦ πελάγους καταποντίζεται.

ν. 712. αλλ' — δίδου] Quum ex toto hoc loco, tum imprimis ex antecedentibus apparet nomen θυμὸν non iram, ut vulgo explicatur, sed animum sive voluntatem significare. Itaque hoc dicit: sed cede voluntate eiusque mutationem praebe, i. e. sed cede atm que voluntatein tuam muta. Iterum dicit, ut solent qui instanter aliquid ab aliquo petunt, quod iam v. 699 sq. dixerat.

Ceterum in verbo sine cum genitivo iuncto, non erat haerendum; notum est enim verba omnia, quae miss um quid facere vel cedere aliqua re significent, saepe cum

[ocr errors]

eo casu coniungi. Cfr. Matth. §. 332. et Rost. §. 108. II. 5. c. Ita ipsum illud εἴκειν cum genitivo χάρμης, πολέμου, et aliis simili sensu iungitur. Accedit,

quod addita sunt verba μετάστασιν δίδου, ad quae praecipue nomen vuoi adsumendum est, ita ut adeo similis hic locus v. 535. videri possit. De locutione autem θυμοῦ μετάστασιν δίδου monitum ad O. C. 462 sq. et huius fab. 150 sq. Wexius adscripsit Eur. Med 911: σὸν μεθέστηκεν κέαρ. Androm. 1004 sq.: οὐδέ νιν μετάστασις γνώμης ὀνήσει.

V. 714 sq. Schol. : πρεσβεύ ειν· ὑπερέχειν. ἐγώ, φησί, τοῦ το οἶμαι ὑπερέχειν, τὸ τὸν ἄν θρωπον φῦναι πάντα ἐπιστάμενον. Recte Scholiasta ἐπιστήμης πλέων explicat ἐπιστάμενον, ita ut in accusativo πάντα nihil offensionis sit. Erfurdtius confert Trach. 338: τούτων ἔχω γὰρ πάντ ̓ ἐπιστήμην ἐγώ. De sententia adscripserunt Hesiod. Op. et D. 291: οὗτος μὲν πανάριστος, ὃς αὐτὸς πάντα νοήσῃ, φρασσάμενος τά κ ̓ ἔπειτα καὶ ἐς τέλος ἦσιν ἀμείνω, ἐσθλὸς δ' αὖ κακεῖνος, ὃς εν εἰπόντι πίθηται. ὃς δέ κε μήτ αὐτὸς νοέῃ, μήτ' ἄλλου ἀκούς ων ἐν θυμῷ βάλληται, ὁ δ ̓ αὖτ ̓

ΧΟΡΟΣ.

ἄναξ, σέ τ' εἰκός, εἴ τι καίριον λέγει, μαθεῖν. σέ τ' αὖ τοῦδ'· εὖ γὰρ εἴρηται διπλῇ. 725

ΚΡΕΩΝ.

720 οἱ τηλικοίδε καὶ διδαξόμεσθα δὴ

φρονεῖν πρὸς ἀνδρὸς τηλικοῦδε τὴν φύσιν;
ΑΙΜΩΝ.

μηδὲν τὸ μὴ δίκαιον· εἰ δ ̓ ἐγὼ νέος,
οὐ τὸν χρόνον χρὴ μᾶλλον ἢ τὰργα σκοπεῖν.

V. 719. Ex La διπλῇ restitui. Vulgo διπλᾶ.

αχρήιος ανήρ. Addo Herodot. VII, 16, 1: loov ¿neìvo, å ßaσιλεῦ, παρ ̓ ἐμοὶ κέκριται, φρονέειν τε εὖ καὶ τῷ λέγοντι χρηστὰ πείθεσθαι. Cic. orat. Cluent. c. 31: sapientissimum esse dicunt eum, cui quod opus sit ipsi veniat in mentem; proxime accedere illum, qui alterius bene inventis obtemperet. Liv. XXII, 29: saepe ego audivi, milites, eum primum esse virum, qui ipse consulat, quid in rem sit; secundum eum, qui bene monenti obediat; qui nec ipsi consulere, nec alteri parere sciat, eum extremi ingenii esse.

V. 716. Schol.: εἰ δ ̓ οὖν εἰ δέ τις ἀνόητος εὑρεθῇ. Cfr. Matth. §. 617. a. b.

Ibid. φιλεῖ- ῥέπειν] Confert Musgravius Rhes. 106: οὐ γὰρ αὐτὸς πάντ' ἐπίστασθαι βροτῶν πέφυκεν.

V. 717. καί — μανθάνειν] Ordo est: καὶ καλὸν τὸ μανθά νειν τῶν εὖ λεγόντων. De εὖ postposito vide 166.410. Ai. 1252, de sententia 1031 sq.: τὸ μανθάνειν δ' ἥδιστον εὖ λέγοντος.

V.720 753. Iu hoc colloquio, quod mira arte compositum a poeta est, facile intelliges HaeSoph. Trag. Vol. I. Sect. IV.

monem satis tranquillo, Creontem affecto animo loqui, illum leni et modesta, hunc aspera et feroci oratione uti, illum argumentis, hunc conviciis potius contra adversarium pugnare. Nam simulatque indigna Creontis contumelia Haemon ira exarsit (v. 756 sqq. ed. meae), diutius colloqui cum eo desiit scenaque discessit.

V. 720. καὶ διδαξόμε a] Respondet xal particulae, in interrogatione ita positae, nostrum gar. Sic v. 764: ἄμφω γὰρ αὐτὰ καὶ κατακτεῖναι νοεῖς; Αi. 1325: τί γάρ σ ̓ ἔδραὥςτε καὶ βλάβην ἔχειν; Εl. 385: ἦ ταῦτα δή με καὶ βεβούλευνται ποιεῖν; Eur. Οr. 1331: ἦ τοῦδ' ἕκατι καὶ βοὴ κατὰ στέγας; De futuro medii notione passiva posito vide ad v. 93.

σεν,

5

V. 722. Schol.: μηδὲν διδάσκου, ὃ μὴ δίκαιόν ἐστί σοι μανθάνειν. Vide ad v. 358 sq. Tum de notione voc. χρόνος monitum ad v. 675.

V. 723. τάργα] Opera sua quum spectanda dicit, significat id, quod faciundum suaserit oratione illa, qua patrem de sententia sua demovere studuerit. Non dissimiliter dictum Phil. 99: νῦν δ ̓ εἰς ἔλεγχον ἐξιων ὁρῶ βροτοῖς τὴν γλῶσσαν, οὐχὶ

6

ΚΡΕΩΝ.

ἔργον γάρ ἐστι τοὺς ἀκοσμοῦντας σέβειν ; 730

ΑΙΜΩΝ.

725 οὐδ ̓ ἂν κελεύσαιμ' εὐσεβεῖν ἐς τοὺς κακούς.

ΚΡΕΩΝ.

οὐχ ἥδε γὰρ τοιᾷδ ̓ ἐπείληπται νόσῳ;

ΑΙΜΩΝ.

οὐ φησι Θήβης τῆςδ' ὁμόπτολις λεώς.
ΚΡΕΩΝ.

πόλις γὰρ ἡμῖν ἀμὲ χρὴ τάσσειν ἐρεῖ;

ΑΙΜΩΝ.

ὁρᾷς τόδ ̓ ὡς εἴρηκας ὡς ἄγαν νέος;

ΚΡΕΩΝ.

735

730 ἄλλῳ γὰρ ἢ μοὶ χρή γε τῆςδ' ἄρχειν χθονός ;

[blocks in formation]
« PreviousContinue »